“Ang sarap palang gumising na katabi ka.”
Napangiti ako at kinilig nang sabihin ito ni Mico isang umaga. Yumakap ako sa kanya na parang isang batang naglalambing sa magulang. Napapikit ako habang pinakikiramdaman ang init ng katawan niya. “Ang sarap pala ng pakiramdam,” sabi ko sa sarili ko, “sana ganito na lang lagi.”
“I love you my little Mica,” bulong ng boyfriend ko sabay halik sa noo ko.
That was four years ago. Holy week, at habang nagtitika ang kalahati ng tao sa buong mundo ay ibang langit naman ang inakyat ko sa piling ng boyfriend kong si Mico. Miguel Fajardo, pero mas gusto niya ang English version ng pangalan niya na “Michael.” Pero para sa akin, siya si Mico at ako naman si Mica. Michaela San Juan, nagtatrabaho sa isang opisina sa Quezon City kung saan ko nakilala si Mico, CPA sa isang auditing firm. Wala namang kakaiba sa unang pagkikita namin, purely business matters ika nga; at dahil bago pa ako noon sa opisina ay naka-focus talaga ako sa trabaho at tinatandaan mabuti ang mga bilin ng boss ko. Si Ma’am Lani ang supervisor ko; maputi, hindi katangkaran pero well endowed ang hinaharap; nasa late 20’s at alam ko may boyfriend na. Sa tulong ng makabagong technology tulad ng cellphone at social media, naging kaibigan ko si Mico, kahit na sa tuwing magkikita kami sa business meetings ay hindi kami nag-uusap ng hindi tungkol sa trabaho. Minsan, nagkakausap kami sa landline sa bahay; and there was a time na inabot kami ng madaling araw kakakwentuhan.
“Talaga, July 5 din ang birthday mo?” paniniguro ni Mico.
“Yeah, coincidence no, pati first name natin pareho!” sagot ko naman, habang kausap siya sa telepono.
“And my late dad is a confidante of Tito Antonio, na nagbigay sa iyo ng pangalang Michaela” dugtong pa ni Mico.
Nakakatuwa kasi habang tumatagal, ang dami namin nalalaman about each other at maraming bagay na para bang nagdudugtong sa landas naming dalawa. Naisip ko nga noon, kung hindi lang siguro siya nagsabi na type niya yun boss ko eh iisipin ko na siya na yun hinihintay kong guy sa buhay ko. Dalawang linggo matapos yun auditing na ginagawa nila sa opisina namin, niyaya akong lumabas ni Mico. Yun ang first time na nagkita kami at nagkausap in person na hindi connected sa trabaho. Nasundan pa yun ng ilang beses na pagkikita; dinner, meryenda, nood ng sine, tambay sa coffee shop; yan ang usual na ginagawa namin. Ilang beses rin niya ko dinala sa bar kung saan ko nakilala ang ilan pang friends niya.
Madaling napalagay ang loob ko kay Mico at sa totoo lang, masarap siyang maging kaibigan, I also feel very safe with him. Siguro dala na rin na bata pa ako noon, maraming bagay yun first time ko ginawa at siya yun kasama ko. Exactly five years ang age gap namin kasi nga pareho kami ng birthday. Almost fresh from college pa ako noon at sa totoo lang, sheltered ang mundo ko nun estudyante pa ako; yun tipong bahay-eskwela-bahay lang. Para sa akin, he was the Kuya that I never had. Middle child kasi ako, I have two elder sisters then two younger brothers; siya naman youngest child, may dalawang kuya at isang ate, at kung papipiliin daw siya ng bunsong kapatid ay gusto niya ng baby sister.
“Hahaha…ang daya mo pala eh, gusto mo ikaw pa rin ang baby boy ng pamilya!” biro ko sa kanya.
“Not exactly, pero pwede na rin ganun!” natatawa niyang sagot, “pero kung magiging kasing kulit mo ang little sister ko, eh salamat na lang at ako ang bunso!”
“Ah ganun pala ha? Eh ikaw naman itong unang nangulit sa akin ha,” bawi ko sa kanya.
“Shhh…biro lang naman yun. Natutuwa nga ako sa iyo eh, inosenteng pilya,” pang-aamo niya sa akin sabay hawi sa buhok ko at inipit sa likod ng tenga ko. Ewan ko pero, kinilig ako nun ginawa niya yun. That was the first time that he touched me. Nakatambay kami sa isang coffee shop noon, and that was around three years na mula nun una kaming magkakilala.
“That feels so good, feeling ko nagblush ako. Could it be that he’s making moves towards me? Ano ba kami? Friends? Lovers? What? How would I know? Why am I enjoying the physical contact?” sunod-sunod na tanong ko sa isip ko nang biglang hinawakan ni Mico ang kamay ko.
“I’m sorry na, my little Mica,” pang-aamo ulit ni Mico. Inisip niyang napikon ako sa biro niya dahil bigla akong tumahimik, pero ang totoo, naguguluhan ako sa nararamdaman ko nun mga sandaling yun.
“Little Mica ka dyan, eh mas matangkad pa nga ako sa iyo eh! Mas malaki nga lang yan tiyan mo!” bawi ko sa kanya. I’ve always been like that to Mico kaya sa totoo lang, may point naman siya na tawagin akong inosenteng pilya. Good sport naman siya, he just lets is off at pinagpapasensiyahan lang ang mga kalokohan ko, but this time, sa hindi ko malamang dahilan ay nakita kong biglang nag-iba ang mukha niya, parang biglang nalungkot.
“Uwi na tayo, gusto mo bang ihatid kita?” si Mico.
“Ha? Ayaw ko pa umuwi. Bakit, may emergency ba sa inyo?” naguguluhan kong tanong.
“Wala naman. Kaya lang baka ikinahihiya mo na kasama ko ako eh ganito lang itsura ko,” parang nakaka-awang tugon ni Mico. Gets ko na kung bakit siya nagda-drama, napasobra na naman ang biro ko at nasaktan ko na naman siya. Madalas na mangyari yun. At ilan ulit na rin niya akong napagsabihan tungkol sa mga hirit ko, at lagi na lang, may point naman talaga siya. Ang daming perspectives ko sa mundo ang nagbago dahil kay Mico. Siguro dahil sa age gap namin, kaya marami akong natutunan from him. Kahit na madalas parang kinukulit ko lang siya at hindi ako seryoso, I really look up to him (not literally).
“Sorry, I offended you again,” sabi ko kay Mico.
“Totoo naman ang sinabi mo eh. Sorry that I bothered you. Sorry at nilapitan kita at kinaibigan. Siguro nga tama ka, I am not worth your time. You should be going out with guys your age. You should be going out with the good guys, unlike me na tinuruan ka pang uminom ng alak. You should be going out with guys na pwede mong iharap sa parents mo dahil gwapo, matangkad, matalino..”
“Mico stop it, please,” umiiyak na ako habang nakawak sa braso ni Mico.
“I’m sorry Mica. Hindi ko sinasadya,” pinupunasan na niya ng tissue ang luha ko. Hinila niya ang kamay ko palabas ng coffee shop sabay sabing, “let’s go, let’s not make a scene here.”
Pumara siya ng taxi. Wala kaming imikan at magkalayo kaming nakaupo. Dinala niya ako sa isang condo unit sa Mandaluyong area (nasa SM Mega Mall kami noon). Walang tao, at halos wala pang gamit ang two-bedroom unit. Pag-aari ng kuya niya na pauwi ng Pilipinas with his family the following day.
Naguguluhan ako. Para lang akong robot na sumunod lang kay Mico nang dalhin niya ako sa condo. Hindi ko rin alam kung ano ang nararamdaman ko. Ang alam ko lang, ayaw kong magalit si Mico, ayaw kong mawala siya sa buhay ko, at hindi tulad ng sinabi niya, siya ang gusto kong makasama; not any other guy.
“Don’t worry, we’ll just talk here I promise you,” paniniguro ni Mico. Tumango lang ako. “Mica, I know that you’re still young and you have a lot of great opportunities ahead of you, but I hope..I just wish that you’ll give me a chance to show you how much you mean to me.”
Napatingin ako kay Mico, ni hindi man lang namin nakuhang umupo sa sofa nang magsimulang mag-usap. Parang hindi ko kayang tumingin ng matagal sa kanya, para akong matutunaw na hindi ko maintindihan. “How much I mean to you?” tanong ko, na parang inulit lang ang sinabi niya.
“I love you. Mahal kita. Kahit iwasan kong mangyari dahil baka isipin mong nag take advantage ako sa iyo, hindi ko mapigilan,” sunud-sunod na paliwanag ni Mico.
“Shhh…”pigil ko sa kanya, habang natatawa.
“Mica, I’m serious, why are you laughing?” mukhang nalungkot na naman si Mico.
“I’m laughing, kasi…kasi masaya ako. I’m laughing kasi all these time, hinihintay ko na mahalin mo rin ako. Feeling ko kasi little sister lang talaga ako para sa iyo, at ang alam ko si Ma’am Lani talaga ang type mo and not some brat kid like me.”
“You mean…”
“I mean, I love you too Mico,” sabay lapit at yakap sa kanya.
Hinila ako ni Mico sa single na sofa, inupo ako sa kandungan niya na parang baby. Ang sarap ng pakiramdam, nakakakilig ang bawat dampi ng katawan niya sa akin, mainit, very passionate, napapapikit ako habang ini-enjoy yun moment. “Mahal na mahal kita Mica. Thank you for giving me this chance,” bulong ni Mico.
“Mahal rin kita Mico, and I’m taking this chance with you. I want you to be my first and last,” paglalambing ko sa boyfriend ko bago tuluyang naglapat ang mga labi namin.
Very gentle si Mico, nakikiramdam sa reaction ko. Sa totoo lang, first kiss ko yun and I was only acting on instinct. I just closed my eyes and let myself be taken by the moment, tiwalang tiwala ako kay Mico at mahal na mahal ko siya. From gentle smacks, he started nibbling my wet lips. I obliged, I even imitated what he’s doing. Soon enough, nakuha namin yun rhythm, our lips are like dancing in unison. Ang sarap pala, I wished that the moment will last forever. I felt his tongue tease my lips, so I let it in and it gently started looking for its mate. Ahhmmm… tsup…tsup… I felt like floating into the air as our tongues swirled and our lips danced together. “Damn, ang sarap pala makipaghalikan,” sigaw ng isip ko.
Naramdaman ko na may tumutusok sa tagiliran ko, alam ko Mico already has a hard on. Pero he didn’t make any move to lead me on to doing the deed. We just sat there, enjoying the kiss, talking about “us,” smacks that leads to another torrid kiss. Hindi ko na alam kung gaano katagal kaming nasa ganung posisyon. Basta ang alam ko masaya kaming dalawa. We had to go home when his Mom sent an SMS, reminding him to come home early since they are going to the airport the following day to pick up his Kuya. He dropped me off at my friend’s house where I will be spending the week end before he went home.