sa pagpapatuloy ng aking kuwento:
rhian and i entered a restaurant in makati. the ambiance really feels elegant. very nice lighting, smoothing music in the air and smell of fresh roses on the table made me think that the guy belongs to the upper class.
then, upon looking around, a guy approach us.
Bernard (b): hi rhian!
r: oh ikaw pala yan bernard. hindi na kita nakilala ha? ang tagal na kasi natin hindi nagkita.
b: yeah. i think it’s been 10 years since we last met. so if you won’t mind, dito ang table natin.
r: oh sure! by the way, i brought along my friend pitchi. is it ok?
m: (thinking) malamang nandito na nga ko eh. hahaha. so 10 years old pa lang si rhian nung nagkita sila nito. does that mean they’re childhood friends? hmmm.
b: of course! so how do you do rhian? isn’t being an artist a tiring job?
r: yes it’s tiring, but i love it naman eh. of course, ito yata ang first love ko! haha.
habang abala ang 2 sa pagkukuwentuhan. heto naman ako at pinagmamasdan si bernard… he got a nice body. tall, dark and handsome nga kumbaga. he looks like derek ramsay. no wonder that the pretty rhian ramos perceives him hot.
b: haha. oo nga pala noh? ummm. bata pa nga lang tayo mahilig ka ng mag-artista artistahan eh db?
r: oo nga eh. pero wag k maingay. baka may makarinig nakakahiya. haha. ma-issue pa ako.
b: well, i rented this floor part of the restaurant for it to be private, just for us. so you need not worry sa mga makakrinig. only pitchi will here our stories if ever. haha.
r: loko-loko ka talaga bernard! pero sige if that’s what you want? game ako dyan! haha.
b: oo ba! no problem for me. so what part of our story ang pinaka naaalala mo?
r: hmmm. ang dami kasi eh. haha. pero sige. naaalala mo pa ba yung nagpunta ka sa may amin noon. walang tao kundi ako lang. inaya mo ko nun maglaro.
b: sabi ko bahay-bahayan di ba? so pitchi guess mo kung ano sabi ni rhian that time?
m: i don’t have an idea (im attentively listening kasi).
b: haha. sabi ba naman. sige bernard dun tayo sa kwarto… para may aircon. hahaha.
r: aircon lang talaga nasa isip ko nun ha? baka ikaw ang may iniisip na kakaiba noon. kaya pala pagpasok ng kwarto eh inihiga mo ako sa kama ko nun. sabi mo pagmamasdan mo lang ako… pero maya maya eh nakalabas na yung baby hotdog mo nun!
b: baby hotdog talaga? haha. pano bata ka pa lang ang hot mo na. eh hindi ko mapigil eh. parang sasabog na ko nun kaya!
r: talaga lang ha? eh ang liit liit pa nga nung sayo noon. mas maliit pa dito o (showing her pinky).
we laughed out loud. hahaha.
b: ikaw ha? makalait ka sa titi ko eh ikaw nga wala pang umbok yang dibdib mo noon. haha. ti-nry kong lamasin noon yan eh di ba?
r: kaso puro buto lang ung nahimas mo! hahaha. pero hanggang ngayon nga eh maliit pa din. parang wala pa din ipinagbago.
b: hindi ha? may umbok na din naman, hindi nga lang kalakihan. pero ok lang din yan. mas masarap nga kapag katamtaman lang. hahaha.
r: totoo? pero going back… naalala mo ba noong ti-nry mong ipasok ung hotdog mo sa tilapia ko noon? (rhian grinning)
b: ummm. hindi pumasok diba?
r: sobrang liit pa kasi. kaya niluluwa ng tilapia ko. hehe.
b: naku. noon nga mukang masarap na tilapia mo eh. choosy nga lang kaya hindi ko naipasok ung sa akin. pero ngayon..
r: ano?
m: (waiting for an answer..)
bernard, while still sat down, opened his zipper and asked rhian to look under the table.
r: ang laki na pala nyan bernard! nagulat ako. mukang… umm… maaari na yang ipalaman sa monay ko ha? hihihi.
b: malaki ba talaga? sukatin mo naman rhian.
r: how?
(kayo paano nyu gusto masukat ni rhian? dapat yung pwede while they’re still in the restaurant) till next time. thanks for reading!