pag dating ko sa bahay ay tulog na si ate at si kuya. dumiretso agad ako sa banyo at naligo. gusto kong alisin sa katawan ko ang lagkit at amoy ni manong.
lumipas ang ilang mga araw ay may dumaan sa aming mga pulis. imbestigador ng kaso nina Benedict. napag alaman nilang best-friend ni kuya si Benedict at tinanong si kuya ng ilang mga katanungan. kung may kilala raw ba sya na galit sa magkakapatid, kung nasan sya ng gabing yon, etc. wala naman akong imik na nagtago sa kwarto.
ilang buwan rin akong namuhay sa takot na baka mahuli ako, pero pagkatapos ng limang buwan ay unti-unti na akong nakakahinga ng maluwag. wala pa ring lead sa case ang mga imbestigador at wala namang lumalabas na nakakita sa akin. namuhay ulit ako ng normal at sa okasyon na magkakaroon kami ng pagkakataon ni kuya ay kantutan pa rin kami ng kantutan. pinangako ko sa sarili ko na si kuya na lang ang kakantutin ko para wala ng gulo.
ganon nga ang nangyari. sa mga panahong tinatamaan ako ng libog, kinukuntento ko na lang ang sarili ko sa vibrator. para masulit ako ay dalawa ang ginagamit ko, sa puke ko at sa pwet ko. nakuntento na rin ako sa ganoong pagpaparaos.
hanggang sa dumating ang araw na malaman kong buntis ako.
umaga non. wala akong pasok. di pa dumarating sina ate’t kuya galing sa trabaho nila. ang sama ng pakiramdam ko. nasusuka ako pero wala naman akong isusuka. di ko lang pinansin at natulog ako. pero after a week na di pa rin ako dinadatnan ay kinabahan na ako. bumili ako ng pregnancy test kit sa pharmacy. fuck. positive. inulit ko pa. syet. positive talaga.
naabutan akong umiiyak ni ate.
“O Violet, anong problema?” nang mahinto sya at makita nya ang test kit sa kamay ko.
“Sino?” tanong nya.
Di ako makasagot.
“Sino?!” alog nya sakin.
Ewan ko kung ano ang sumapi sa akin pero sinabi ko sa kanya ang totoo. Marahil dahil sa kagustuhan kong magkahiwalay na rin sila ni kuya.
“Si kuya ate.”
Naguluhan si ate. “Sinong kuya?” tanong nya, halatang balisa.
“Si kuya ate. Si kuya na kakantutan mo gabi-gabi pero pag wala ka ay ako ang katabi.”
Natigil si ate. Pagkalipas ng ilang segundo ay sumambulat na ang galit nya.
“Hayop ka!” sigaw nya. “Putang ina kang malandi kang puta ka!” mura nya sa akin habang sinasabunutan nya ako.
“Tama na ate, tama na!” pagmamakaawa ko habang patuloy nya akong sinasabunutan.
“Etong dapat sa dinadala mong demonyo!” sabay sipa nya sa tyan ko. Medyo nakaiwas ako kaya’t balakang ko ang tinamaan nya at natumba ako. Nakahagilap ng baso sa mesa si ate at ibinato sa akin. Tinakpan ko ang mukha ko at dali-daling tumayo. Tumakbo ako palabas pero hinabol nya ako.
Nagpang-abot kami sa may hagdanan. Naabot nya ang buhok ko at sinabunutan ako ulit. Nagbunuan kami at sa puntong iyon ay nadulas na ako at nawalan ng balanse. Sabay kami nagpa gulong-gulong pababa ng hagdanan. Tumama ang ulo ko sa matigas na bagay at dun na ako nawalan ng malay.
Nang magising ako ay nasa ospital na ako. Nasa tabi ko si kuya. Di maipinta ang mukha nya.
“Asan si ate?” tanong ko.
Di sya sumagot. Tumingin lang ng malayo na para bang nagngingitngit.
Kinabahan na ako.
“Kuya, asan si ate?” tanong ko ulit, ang panic sa loob ko ay tumataas na.
“Patay na.” ang maikli nyang sagot. “Ewan ko kung ano nangyari sainyo, pero naabutan kayo ng mga kapitbahay natin na parehong nakahandusay sa baba ng hagdan. Humihinga ka pa pero di na ang ate mo. Nabali ang leeg nya sa pagkahulog sa hagdan. Huli na ng malaman ko. Nang tawagan ako sa opisina, mga magulang mo ang nakausap ko. Minura nila ako. May nakarinig pala sainyong nag-aaway ng ate mo at base sa mga pangyayari, painagtagpi-tagpi nila ang mga narinig nila sa nakita nila at nalaman nila ang totoo.
Tulala lang ako habang kine kwento nya ito. Di ako makapaniwala sa mga pangyayari.
“Tinakwil ka na ng pamilya mo violet. Iniuwi na nila ang bangkay ng ate mo kahapon pa. Binalaan nila ako na wag na wag tayo pareho magpapakita sa burol o sa libing ng ate mo. Persona non grata na tayo Violet.”
Doon na gumuho ang mundo ko. Ilang araw din akong di mapakain ng mga doktor o kahit ni kuya. Sa ikatlong araw ko lang natandaan ang dinadala ko sa sinapupunan ko. Saka ko lang naisipang kausapin si kuya na noon ay walang pagod na nagbantay sa akin at di umalis sa tabi ko.
“Kuya,” naghihina kong tawag sa kanya. “Ang baby ko…”
“Baby natin,” pagtatama nya sa akin. “At wag ka magalala, ok sya. Malakas ang kapit ng baby natin at di sya masyadong naano. Kaya please Violet, kumain ka na para sa anak nating nasa sinapupunan mo.”
Noon lang ako natauhan sa pagkalungkot ko at nanumbalik ang kagustuhan kong mabuhay. Nagsimula akong kumain at magpalakas. Pagkatapos ng isang linggo ay pinauwi rin ako ng mga doktor.
That was 5 years ago. Malaki na ngayon ang anak namin ni kuya, na ngayon ay asawa ko na. Dahil sa mga nangyari ay napgpasyahan naming umalis ng Maynila at mangibang bansa. Dito kami sa Canada napadpad. Maganda ang buhay dito, halos lahat state-sponsored. Di mahirap ang buhay basta’t masipag ka.
Sa tuwing darating ang death anniversary ni ate ay dinadalaw pa rin ako ng aking konsensya. Palagi sa aking sinasabi ni kuya na wala akong kasalanan at ang lahat ay di naman sinasadya. Pero sa loob-loob ko ay, anong di sinasadya? Sinadya natin ang lahat kuya. Sinadya nating magpakasarap at magtaksil kay ate. Sinadya kong sabihin sa kanya para paghiwalayin kayo. Walang aksidente sa mga willing participants.
May mga araw pa ring inaabot ako ng libog samantalang nasa trabaho si kuya. Sa mga panahong yon ay tumatawag ako ng handyman, electrician, plumber, kahit anong workman para lang mapawi ang libog ko.
At yun ang dahilan kung bakit hanggan ngayon, feelin guilty pa rin ako.
Hindi dahil sa pagkamatay ni ate dahil natupad ko naman ang gusto ko, which is ang paghiwalayin sila ni kuya. Kundi dahil di ko pa rin mapigil ang libog ko at mag stick lang kay kuya. Mahirap pala maging one-man woman ang isang nympho. *evil grin*