Waray Chronicles Part V
“Peach?”
Lumapit ako agad sa kanya at itinaas ang ulo niya, at kahit basang basa ng tubig ang mukha niya, hindi pa rin maitago na umiiyak siya.
“Peach I’m sorry…” Niyakap ko siya ng mahigpit.
Ano ba itong nagawa ko? Hindi pa man, may sablay na agad ako.
“Akala ko kasi magugustuhan mo ang ginagawa ko sayo.”
Puro sorry lang ang alam ko sabihin nung oras na yun sa kanya. Andun lang kami sa ilalim ng shower, yakap yakap ko siya ng mahigpit at matagal. Sa wakas nagsalita din siya.
“Bong, hindi ko talaga ginagawa ito. Pero hindi ako nasasaktan dahil doon.”
“Bong, hindi naman ako ganun kadali nakuha ni harold eh. Kahit may gusto na ako sa kanya noong una pa lang, matagal pa rin bago niya ako napasagot at nakuha.”
“More than three years kami ni harold … Three years plus ako nagpakagaga at naniwala sa kanya na mahal niya ako. Pero iniwan niya lang ako…”
Iyak na siya ng iyak. Gusto ko siya aluin pero pinabayaan ko lang siya. niyakap ko lang siya ng mahigpit.
“Tapos na yun Bong. Masakit pa rin pag naaalala ko, pero alam mo ba kung bakit ako umiiyak?”
“Bakit?” Tanong ko sa kanya.
“Wala pang isang buwan kita nakikilala eh. Noong isang linggo lang, inis pa ako sayo. Pero eto ako ngayon, halos nakikita mo na ang lahat sa akin. Tapos ginagawa ko pa mga bagay na hindi ko naman ginagawa noon. Hindi ako hypocrite para itanggi na gusto ko mga ginagawa mo sa akin Bong. Kaya lang…”
“Kaya lang ano?”
“Pakiramdam ko pinaglalaruan mo lang ako eh.” Isinubsob niya ang ulo niya sa balikat ko pagkatapos sabihin yun. Iyak pa rin ng iyak.
Wala akong masabi sa kanya nung mga oras na iyon. Yakap lang ang ginawa ko sa kanya. Hindi ko rin alam ang pakiramdam ko noon. Nandoon pa rin ang pagnanasa na maangkin ko siya, pero bumalik din ang katinuan ko nang makita ko na umiiyak siya. Na-blangko ako nang mga oras na yun. Hindi ko alam ang gagawin o sasabihin ko. Hindi lang kasi libog ang nararamdaman ko nang mga oras na iyon.
“Peach… I’m so sorry…”
“Peach maniwala ka sa akin, ni minsan, hindi ko naisip na paglaruan ka. I can’t tell you how much I want you right now. Pero maiintindihan ko kung hindi ka pa handa. Tama ka, napakabilis ng mga nangyayari sa atin ngayon. If you want to apply some brakes right now, I will understand…”
“Ano gagawin mo?” Tanong sa akin ni Peach.
“Uuwi ako…”
“Uuwi ka? Ganyan ang ayos mo? Gusto mo magkasakit?”
Saka ko lang naisip, suot ko pa pala ang maong pants ko. At basang basa na dahil sa lakas ng tulo ng shower. Sa sobrang alala ko sa pag-iyak ni Peach, diretso ako lumapit sa kanya. Bakit naman kasi hindi ko pa hinubad bago pa man ako pumasok sa shower room. Hayyyy… Tumatanda na nga ako.
Nagtawanan kami ni Peach dahil sa ayos namin pareho, mga ilang sandali pa hinalikan ko na siya sa labi, at lumaban na rin siya ng halikan sa akin habang yakap ko siya at binabaybay na naman ng kamay ko ang matitikas na puwet niya. Akala ko magtutuloy tuloy na iyon nang bigla siyang bumitiw.
“Peach bakit?”
Tiningnan niya muna ako ng seryoso bago siya nagsalita.
“Sabi mo diba ok lang if I apply the brakes?”
Huminga ako ng malalim at sumandal sa pader. Sa dinami dami ng pwedeng sasabihin, yun pa ang naisip ko.
Itinaas ko mga kamay ko at ngumiti sa kanya pagkatapos, tanda ng pagsang-ayon ko at tumalikod sa kanya para lumabas na.
“Bong sandali…” hinawakan niya kanang kamay ko at lumapit sa akin.
“Wag ka magalit ha…”
Ngumiti ako sa kanya ng matamis para wag siya mag-alala.
“Oo naman.”
“Wag ka na umuwi ngayong gabi. Pwede ka naman matulog sa sala eh.”
Aray ko… binitin na nga ako, mukhang torture pa yata ako ngayong gabi. Hayyyy… Hindi na rin ako pwede bumalik ng compound noon sa ayos ko at medyo gabi na rin masyado kaya wala ako choice.
“Ok. Paano ang damit ko? Wala ako pamalit eh.” Napangiti si Peach sa tanong ko.
“Wala rin kasi ako mapapahiram sayo eh. Ang laki mo kaya. Gusto mo isuot ang damit ko? Hihihi.”
“Hayyy… May extra towel ka ba?”
“Andun sa kwarto ko, nakapatong lang sa bed. Hinanda ko talaga yun para sayo. Hintayin mo ako matapos ha. Ako na maglalaba ng damit mo.”
“Ako na po… Nakakahiya na sayo. Prinsesa pinaglalaba?”
“Uyyy hindi ah. Bakit, napapansin mo ba na may katulong ako dito? Sa Tacloban lang ako prinsesa noh! Ako na.”
Hanggang lumabas ako ng shower room, yun pa rin ang pinagtatalunan namin. Pumayag din si Peach sa huli na ako na ang maglaba, pati basang damit niya isinama ko na rin. May washing machine at laundry spinner naman siya kaya ok lang. Kinuha ko muna ang tuwalya sa kwarto niya para magpalit, tapos nilabhan ko na ang mga damit namin sa likod bahay at doon ko na rin sinampay, ginamitan ko naman ng electric fan ang maong pants ko para mabilis matuyo. Nilinis ko na rin yung kalat namin ni Peach sa kusina pati na yung natirang hugasin ay hinugasan ko na rin. Hindi pa rin tapos si Peach maligo nang natapos ako sa aking ginagawa kaya umupo na lang ako sa sofa, gusto ko lang muna pahupain ang pressure sa aking puson. Panay din ang tingin ko sa aking CP, tinitingnan kung nag-text ang misis ko. Isinandal ko muna ang aking ulo para pumikit.
Ala-una ng madaling araw, gising pa rin ako, nakaupo lang sa single sofa, pinagmamasdan si Peach. Napakaganda niya pagmasdan habang mahimbing na natutulog sa sofa bed. Larawan siya ng isang mapang-akit na diyosa sa halos hubad niyang ayos, natatakpan lang ng kapirasong tela ang pinakamaselang bahagi ng katawan. Ang mayamang bahagi ng katawan niya na inasam ko nang maangkin sa una pa lang naming pagkikita. Tatlong beses ko na inayos ang kumot para itakip sa halos hubad niyang katawan. Malikot din matulog si Peach.
Eto ako ngayon, nakamasid lang sa isang kayamanan na kung tutuusin ay pwede ko nang kunin anumang oras ko naisin. Pareho naming naiintindihan na sa ganitong sitwasyon, manipis lang ang tabing na naghihiwalay sa katinuan at nakakabaliw na pagnanasa sa kamunduhan. Alam ko rin na kung tumutol man siya sa aking pagnanasa, wala rin siyang magagawa kung hindi ibigay sa akin ang kanyang pagkababae. Pero may isang munting tinig na nagsasabi sa akin na bigyang respeto ko ang damdamin ni Peach sa mga oras na iyon…
Napapangiti lang ako sa mga pangyayari kanina. Nung lumabas si Peach sa sala matapos maligo, nakasuot lang siya ng white printed shirt at pulang panty. Samantalang ako ay tuwalya lang ang suot at nakaupo sa mahabang sofa. Nang umupo siya sa tabi ko, tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa at napakamot ako sa ulo.
“Bakit?” Tanong sa akin ni Peach.
“Akala ko ba merong no touch policy in effect? You want me to violate our ceasefire and bomb your lush greeneries?”
Pabiro kong sabi sa kanya habang tinitingnan ko siya ng may pagnanasang tingin. Natawa siya sa sinabi ko. Bigla ako tumayo at hinawakan ang kamay niya para dalhin siya sa kuwarto.
“Hey, sabi mo diba…”
Sambit ni Peach na may halong pagtutol sa marahang pagkaladkad ko sa kanya. Tinuloy ko lang ang paghila ko sa kanya patungong silid. Nang nasa loob na kami, tinunton ko ang aparador niya para buksan ito.
“Now, put on a less revealing clothes ok…” Nakangisi kong utos kay Peach na nakasimangot. Sabay smack ko sa labi niya at labas ng kuwarto. Akala niya siguro kung ano ang gagawin ko.
“Arte mo…” Narinig kong sabi ni Peach paglabas ko ng kuwarto. Nginitian ko lang siya.
Nang lumabas si Peach sa kuwarto, nakasuot na siya ng pajama.
“Ok na?” Tanong sa akin ni Peach na nakasimangot pa rin.
“Mas maganda yung kanina, nakakatukso lang. Hehehe”
Inirapan lang ako ni Peach.
“Gusto mo ng beer?” Tanong ni Peach sa akin.
“Sige.”
Ayaw ko talaga uminom, pero mukhang kailangan ko lasingin ang sarili ko ngayong gabi.
“Gusto mo ng pulutan?”
Tiningnan ko lang si Peach mula ulo hanggang paa ng nakangisi at may pakagat-labi. Dumila naman si Peach at nangingiti sabay talikod para pumunta sa kusina. Dala na niya ang natirang apat na beer ng bumalik, may kasama pang isang bowl ng pinaghalong kasoy, peanuts, at almonds para pulutan. Inalok ko siya ng isang beer pero ayaw niya kaya ako lang ang umiinom, pulutan ang inupakan niya.
“Ang bilis ano?” Sambit ko kay Peach.
“Ang alin?”
“Eto. Tayong dalawa…” Napangiti lang si Peach sa sinabi ko.
“Ang bilis mo kasi eh”
“Malay ko ba na EDSA pala tong dinadaanan ko. Kala ko NLEX. Kasi naman bago ka magpadaan, lagyan mo muna ng speed limit sign.”
Natawa si Peach sa sinabi ko at pinalo ako sa braso. Pagkatapos ay humilig sa kanang balikat ko. Inayos ko ang puwesto ko para akbayan siya.
“Ang bilis nga ano… Last week inis na inis pa ako sayo. Kahit ako naguguluhan eh. I never imagined myself into this situation in such a short time. Parang…”
“Parang?”
“Yun. Parang… Parang one night stand…”
Nahihiya siyang tumingin sa akin. Tiningnan ko rin siya ng seryoso, maya maya inayos ko ang upo ko na paharap sa kanya.
“I wanted you the first time I saw you Peach… You want the truth? You’re someone I wouldn’t dare take if it’s only a one night stand. Kasi alam ko na magbabago na ang mundo ko pagkatapos kita makuha ng isang gabi lang. My fascination for you will most likely turn into obsession…”
“I know you know it Peach, you have that power over men…”
Bigla siyang natahimik sa sinabi ko.
“If I have that power, why did Harold left me?” naroon na naman ang lungkot sa mukha niya…
“Would you rather have harold with you now than me?”
Saka ko lang naisip na mali yung sinabi ko sa kanya. Mukhang sasablay na naman ako. Hayyy… Bakit naman kasi ang hilig ko kumain ng baga. Tuloy, lagi ako napapaso.
“Wag mo na lang sagutin Peach…”
“The way you walk, the way you talk… You’re just like Harold.”
Inilagay ko ang aking hintuturo sa bibig niya para pigilan siya sa pagsasalita.
“Peach, you’ll just disappoint yourself when you compare me with Harold. Pansin naman diba. Harold is way better than me in all aspect.”
“Not really… He’s not as charming as you.” Sabi niya sa akin na nakangiti.
“Well, you’re charming in a completely different way. You’re very funny.”
“Really?”
“Opo. Harold is a very stiff guy…”
Nangiti ako sa sinabi niya.
“Peach…”
“Bakit?”
“Never mind…”
Gusto ko sana itanong sa kanya ang mga saloobin niya sa sitwasyon ko. Hindi naman ako naglihim sa kanya tungkol sa pagkatao ko. Wala din naman ako maisip na dahilan bakit kailangan ko magsinungaling sa kanya o kahit kanino. Pero natigilan ako. Naisip ko na baka kung saan lang mapunta ang usapan namin. Hindi rin madali pag-usapan ang sitwasyon ko, lalo na kung iisipin na hindi naman babaeng kaladkarin si Peach. Nangulit pa sa akin ng konti si Peach para sabihin kung ano ba gusto ko itanong. Pero sa huli ay hindi na rin siya nagpumilit. Nakikita ko sa mga mata niya na alam din niya ang gusto ko itanong at nakikita ko na hindi rin madali para sa kanya na sagutin ang mga tanong na iyon.
Nagkwentuhan pa kami at nagbibiruan habang inuubos ko ang beer ko. Halos puro si Harold lang ang napgkwentuhan namin noon. Harold, Harold, at Harold pa rin. Medyo naiirita na rin ako sa selos pero hindi ko yun pinahalata sa kanya. Alam ko na madalas ko pa maririnig ang pangalan na iyon sa mga susunod pa na araw. Pinakikinggan ko lang siya, paminsan minsan ay susundutan ko ng halong biro para hindi naman masyado maging emotional si Peach. Kita ko kasi noon sa mata niya na hindi pa rin siya nakakabawi sa kasawian niya sa lalaking iyon.
Sa huli, nakahiga na si Peach at ginawang unan ang kandungan ko, habang marahan ko namang hinahaplos ang buhok niya. kumuha ako ng throw pillow para isapin sa mga hita ko at matakpan na rin ang noon ay bumubukol na alaga ko.
“Gusto mo na matulog?” Tanong ko sa kanya.
“Ikaw? Gusto mo na matulog?” ani ni Peach.
Ngumiti lang ako sa kanya. Gusto ko nga sana buong gabi kami gising. Kahit ganun lang ang ginagawa namin kuntento na ako. Pero may sariling isip yata ang alaga ko, kanina pa siya galit na galit. Ginatungan pa iyon ng nakakawala ng katinuang bango ni Peach at ng hindi maitagong kurbada ng katawan niya na mapang-akit pa rin, itago man niya sa isang disenteng damit pantulog. Tumango lang ako sa kanya. Tiningnan muna ako ni Peach ng saglit, pagkatapos ay ngumiti siya.
“Ok. Kukuha lang ako ng unan.”
Parang iba ang antas ng kamalayan ko ng gabi na iyon. Mas mataas kaysa sa dati. Bawat kumpas ng kamay niya, bawat linya sa mukha at pabago bagong kulay ng mukha niya ay napapansin ko. At nung gabi na iyon, may nasulyapan ako na isang malapilyang ngiti mula sa mukha niya. hindi ko na lang masyado pinansin iyon.
Pagtayo niya para pumasok sa kwarto, inayos ko na ang mahabang sofa para gawin itong isang kamang tulugan na pang dalawahang tao ang kasya. Paglabas ni Peach, may dala na siyang dalawang unan at kumot. Paglapag niya sa dala niya, tumalikod din siya para pumasok na sa kwarto. Hindi na rin niya pinansin ang bati ko sa kanya na goodnight. Pinagmasdan ko na lang siya hanggang makapasok na sa kwarto. Huminga lang ako ng malalim at tumayo na rin para pumunta sa banyo para maglinis ng ngipin.
Naroon lang ako sa banyo ng matagal. Kanina pa ako natapos magsipilyo at mag-rinse ng bibig. Nasa harap lang ako ng salamin, nakahawak ang parehong kamay sa gilid ng toilet sink, matagal na tinitingnan ang reflection ko sa salamin. Minsan ay yumuyuko ang ulo para pumikit at huminga ng malalim. Naroon pa rin ang hindi humuhupang init sa isip at katawan ko. Inisip ko rin na ilabas iyon sa pamamagitan ng pagsasariling sikap. Pero alam ko na puting likido lang ang mailalabas ko sa aking katawan, pero ang init, alam ko na mananatili pa rin.
Patay na ang ilaw ng lumabas ako ng banyo, talagang antok na nga si Peach. Hindi na ako nahintay na makalabas ng banyo. Siguro hindi niya alam na nasa loob ako, akala niya siguro nakahiga na ako sa sala at hindi na nag-isip na tingnan ako. Mahirap din kasi mapansin kung may tao sa sala dahil nahaharangan ang tanaw ng sino mang nasa pintuan ng kawarto ni Peach. Sarado na rin ang pintuan ng kwarto niya. Sandali rin ako huminto sa tapat ng pinto niya at nag-isip na hawakan ang door knob para buksan iyon. Tanging respeto lang ang pumipigil sa akin para gawin iyon. Nakakahiya rin isipin na pag pihit ko, naka-lock pala ang door knob ng kwarto niya. Baka isipin din niya na gusto ko pumasok sa loob ng hindi kumakatok.
Pagpunta ko sa sala, nagulat ako ng makita ko si Peach na nakahiga sa sofa bed, nakatalukbong ng kumot.
“Peach? Dito ka matutulog?”
“Ayaw mo?”
Napangiti ako dahil akala ko nasa kwarto siya at natutulog na.
“Eh bakit ka nakakumot? Ang init kaya ng panahon.”
Nagulat ako ng tanggalin niya ang kumot. Panty lang ang suot niya. Wow…
“Unfair naman na ikaw lang ang naked diba…”
Pinagmasdan ko muna si peach na nakahiga. Akala ko mabibitin na talaga ako. Pagkatapos ay sinimulan ko haplusin ang mga hita niya, pero pinigilan niya ako.
“Bong, no touch…” Ha!? Tama ba pagkarinig ko?
Tiningnan ko siya ng nakanganga ang bibig. No touch? Bitin nga…
“Peach… Lalake ako, babae ka. Napakagandang babae… Don’t play games with me please…”
Ngumiti lang sa akin si Peach ng mapang-akit. Pero hindi ako naakit, nainis ako. Lalo na ng humiga siya ng patagilid at itinukod ang kanang siko niya sa kama para gawing unan ang kanyang palad. Lalo pang nang-aakit…
Hindi ko na napigil ang sarili ko. Inumpisahan kong haplusin ang binti niya pataas ng hita, sa tuwing pipigilan niya ang kamay ko, tinatabig ko lang ng marahan ang mga kamay niya.
“Bong… Don’t.”
Hindi ko pinapansin ang sinasabi niya, tinuloy ko lang ang ginagawa ko. Hindi pwedeng tumabi sa akin si Peach ng ganun ang ayos tapos walang pwede mangyari. Nakakabaliw iyon. Hindi ako santo…
Tumayo muna ako para tanggalin ang tuwalya ko tapos ay marahan ako tumabi sa kanya na panay na ang pagpigil ng mga kamay niya sa paglapit ko. Tinuloy ko uli ang paghaplos sa katawan niya at panay naman ang pigil niya.
“Bong… I just want to sleep beside you…”
“You don’t sleep like that with a man and expect nothing to happen… Hindi ako bakla Peach.”
Nang dumako na ang mga kamay ko sa tummy niya, malakas na ang pagpigil niya sa mga kamay ko, lalo na ng abutin ko na ang malulusog niyang dibdib. Panay din ang tabig ko ng mga kamay niya.
“Bong please… Ayoko.”
Bingi na ako sa mga pakiusap niya. Ang alam ko noon, kailangan ko na siya maangkin. Bahala na. Hinawakan ko ang mga kamay niya para ilayo sa dibdib niya, pagkatapos ay sinuso ko ang kanyang dibdib.
“Bong stop it!”
May kalakasan ang pagkasabi ni Peach pero hindi ko pa rin iyon pinansin, patuloy ko pa rin sinuso ang dibdib niya at salit salitan kong ginawa iyon sa magkabilang dibdib niya. Maya maya ay napansin ko na hindi na umiimik si Peach. Siguro nasasarapan na sa ginagawa ko. Hindi na rin siya nanlalaban kaya niluwagan ko na ang hawak ko sa mga wrist niya para lamasin ang dibdib niya. Sarap na sarap ako sa ginagawa ko pero ang inaasahan ko na ungol at malalim na hinga mula kay Peach ay hindi ko naririnig. Wala rin naman ako naririnig na hikbi kaya itinuloy ko lang ang ginagawa ko. Iginapang ko naman ang kanang kamay ko pababa sa tiyan niya papunta sa kanyang hiyas ngunit pagdating ng kamay ko doon ay isinara ni Peach ang mga hita niya.
Saka lang ako natauhan. Tumigil ako sa ginagawa ko at tiningnan ko si Peach, at doon ko napansin na nakapikit lang siya at walang expression sa mukha. Ibang iba sa mukhang nakita ko kanina sa kusina. At bigla, may bumalik na alaala sa akin.
“I’m sorry…”
Sabi ko kay Peach at pagkatapos ay umupo ako sa gilid ng sofa bed. Nakapikit ang mata, yuko ang ulo. Matagal ako sa ganoong posisyon, hindi gumagalaw. Panay lang ang paghinga ng malalim. At minsang pailing-iling. Kinuha ko na ang tuwalya ko para itapis pagkatapos ng napakatagal na pagmumuni-muni.
“Sorry… My being here was a mistake Peach. Favor, pahiram na lang ng plantsahan mo.”
Nakaupo na si Peach sa kama, tinakpan na rin niya ng kumot ang kahubaran niya.
“Bakit?”
Hindi ko na siya sinagot. Pumunta na ako sa kabilang kwarto para tingnan kung naroon ang plantsa niya. Nang makita ko, kinuha ko ang maong pants ko para plantsahin ito para mabilis matuyo at maisuot ko na. hindi ko pa natatapos ang ginagawa ko ng pumasok si Peach sa kwarto.
“Hindi naman ako galit eh…” Sambit ni Peach.
“Ako oo.”
“Diba sabi ko sayo I don’t play games. You either want me or you don’t. I don’t want to find myself in a situation where I have to question my morals while doing it. I don’t believe in forcing or seducing reluctant women and thinking you’d eventually open your legs later on because, you’re just another santa santita pretenders and actually just plain bitches.”
Lumapit sa akin si Peach. Nasa likuran ko lang siya habang nagpaplantsa ako. Hindi umiimik. Hindi ko makuhang matawa sa sitwasyon namin. Ako pa itong parang pakipot na sinusuyo ni Peach.
“Until now, I don’t know why I was drawn to you Bong… Now I know why. You’re not a conventional thinking guy. Actually… hindi naman ako disappointed when I compare you with harold. He’s not much better than you on the physical aspect. You’re way better than him on everything else…”
“I’m sorry for making you do things againts your principles Bong. I don’t know… I just love the thought of us sleeping naked together. Yung ganun… Yung… Yung magkayakap lang tayo. I just wanted you beside me…”
Natigilan ako sa ginagawa ko. Panay ang hinga ng malalim habang nakatingin sa pader ng kwarto.
“I almost rape my wife…”
Hindi ko na napigil ang sarili ko. Hindi ko na maitago pa ang mga saloobin ko ng mga oras na iyon.
“I was so frustrated on our situation then. And when I got the chance, I just grabbed her. Natauhan lang ako ng makita ko siyang umiiyak.”
“I never like the sight of a woman crying ang begging me to stop. Nakakawala ng respeto sa sarili. Ganun na ba ako kababaw? Kailangan ko pa mamilit ng babae para lang mairaos ang init ko sa katawan.”
“I hated myself then for stooping so low. And I hated her more for making me feel like a loser. For making me do things only losers do.”
Dumaloy na ng malaya ang luha sa mga mata ko ng mga oras na iyon. Hindi ko na napigilan. Hindi ko na rin iniisip kung ano man ang iisipin ni Peach sa akin. Lahat ng galit, hinanakit, awa sa sarili at kung anu-ano pa, lahat inilabas ko na sa pagluha ng mga oras na iyon.
Niyakap ako ni Peach sa likuran. Mahigpit. Dama ko ang damdamin niya para sa akin ng mga oras na iyon. Yung plantsa, naiwan lang na nakapatong sa maong pants ko. Buti na lang basa pa rin ito. Kung hindi, butas iyon dahil sa init ng plantsa.
“Bong, I’m so sorry… Hindi ko alam. I’m sorry…”
Ang higpit ng yakap sa akin ni Peach noon. Matagal. Maya maya, bumitiw din siya para patayin ang plantsa, tapos ay kinuha niya ang maong ko para i-hanger at isampay. Tapos ay lumapit uli siya at pinaikot ako paharap para muling yakapin. Ganun lang kami sa posisyon na iyon ng mga ilang minuto pa, yakap ko lang siya, at paminsan-minsan ay hinahaplos ang buhok niya.
“Bong, you can have me naman tonight if you really want. Pero sana… Be patient with me. Please…”
Hinawakan ko ang baba niya para itaas ang mukha niya at masuyo ko siyang hinalikan. Matagal. Dampi dampi lang muna na nagiging mapusok sa kalaunan ng ikulong ni Peach ang batok ko sa mga braso niya para halikan ako ng madiin. Maya maya ay bumaba na ang kanang kamay ko sa mga hita niya para igiya siya ng patagilid at kargahin na parang bata. Lumabas ako ng kwarto na karga si Peach papuntang sala, habang patuloy na magkahinang ang mga labi namin. Pagkatapos ay inihiga ko siya sa sofa bed habang patuloy pa rin ang hindi matapos kong pagsimsim sa kanyang labi habang mahigpit niya akong niyayakap. Hindi ko na matandaan kung kailan ako huling nakalasap ng ganun katamis na halik at yakap. Yakap at halik na puno ng pagmamahal.
Tumigil din ako pagkatapos at inilayo ko ang mukha ko sa kanya habang pilit sumunod ang mukha niya sa akin. Tiningnan ko lang ang mukha niya sandali habang hinahaplos ang buhok niya. Tapos ay hinalikan ko ang dulo ng ilong niya.
“Goodnight…”
Tumingin lang muna sa akin si Peach. Pagkatapos ay ngumiti at nagsabi na rin ng goodnight.
Humiga na ako sa kama habang sumandal naman sa aking balikat si Peach na nakayakap, at itinanday ang kanyang mga binti sa aking mga hita.
Ala-una ng madaling araw, nakaupo ako sa single sofa. Minamasdan ang hubad na kagandahan ni Peach na noon ay mahimbing na natutulog sa sofa bed. Hindi pa rin makapaniwala na hinayaan ko lang makatulog si Peach na hindi ko naangkin. Paano ba ako nagkaroon ng malakas na kaisipan para ma-control ko ang aking pagnanasa sa isang mala-anghel na babae, na noon ay handa nang ibigay ang sarili sa akin? Respeto ba ang dahilan ko? Hindi ko alam…
Maaring takot ang dahilan…
Maaring sa likod ng maalab kong damdamin, ay may nagtatago pa rin na kaunting katinuan sa aking isip. Katinuan na nagsasabing hindi na ako malaya para gawin ang mga bagay na ito. Madaling-araw, pero hawak ko pa rin ang aking cell phone, tinitingnan kung himalang magte-text ang aking maybahay. nakakapagod na rin mag-text sa kanya. Ganun at ganun din ang reply niya, “Thank you. Goodluck sa work”. Paiba-iba lang ang bilang ng mga letra pero ganoon pa rin ang mensahe.
Minsan ko na nasabi sa kanya sa text message na kakapit ako hanggat kaya ko, pero pag napagod na ako, ipipikit ko na lang ang mga mata ko at kusang bibitiw. Kung dumating ang oras na iyon, sana, pareho kaming walang pagsisisihan sa bandang huli. Dumating na ba ang oras na iyon? Natatawa ako dahil habang iniisip ko iyon, panay naman ang tugtog ng kanta na “Hari ng sablay” sa aking ulo. “Sawa na ako mag-sorry. Ayoko na magsisi”. Saktong sakto ang linya na iyon sa akin. Hari talaga ako ng sablay…
Maaari ding naiintindihan ko na si Peach sa wakas…
Katulad ko, nasaktan na rin siya at mas masakit pa. At kahit na bukas ang puso niya para sa akin, alam ko na may pag-aalinlangan pa rin iyon. Gusto ko maramdaman niya na hindi lang pagnanasa ang nararamdaman ko sa kanya. Na mayroon pa rin na isang tao na handang gawin ang lahat para lang mapasaya siya.
Kung magbiro man uli sa akin ng masakit ang tadhana at hindi na siya maging akin, masaya pa rin ako dahil mayroon akong alaala sa kanya na maiiwan sa aking isip. Hindi ako dapat maging sakim. Dapat kong isipin na sa mga oras na ito, ilang kalalakihan ang maaring hindi makatulog dahil sa alindog ni Peach. Nagkakakalyo na ang kamay sa paghimas at pagbate ng mga alaga nila habang pinapapantasyahan ang babaeng ngayon ay mahimbing na natutulog, at kapirasong pulang tela lang ang tumatakip sa kanyang pinakatatagong hiyas. Nakakatuwang isipin na masuwerte pa rin ako…
Tumayo ako at lumapit sa gilid ng sofa bed. Pinagmasdan ko ng malapitan ang maputi, makinis, at makurbang katawan ni Peach. Mababaliw sino mang lalaki pag makita ang ganito kaganda at kaalindog na babaeng nakahiga sa harapan nila. Inilapit ko pa ang aking mukha sa kanyang mukha para masuyong halikan ang kanyang mapulang labi. Pagkatapos ay inayos ko uli ang kumot para itakip sa nakabilad niyang katawan.
Tumayo na ako para bumalik sa aking upuan. May ngiti sa aking mga labi ng aking isandal ang ulo at ipikit ang aking mga mata para matulog…