Si Helen…

SI HELEN
Si Helen ay isang plain housewife, 35 years old, morena at katamtaman ang taas. Bagamat hindi sya kagandahan ay
malakas ang ang appeal ng kanyang mukha sa mga kalalakihan. Hindi sya gaanong pansinin pero kapag tinititigan mo
sya ay dun mo lang mari realize ng may hitsura pala sya.
Ito ang nagustuhan sa kanya ni Ruel, ang kanyang asawa ng una nyang naging boyfriend. si ruel ay isang Gusto ni Ruel
ang simpleng babae dahil masyado itong seloso. Ayaw nyang maraming nakakapansin sa kanyang asawa kaya
pinipigilan nya itong mag suot ng damit na medyo revealing. Kahit kasi may isang anak na ay maganda pa rin ang hubog
ng katawan ng asawa. Katamtaman lang ang laki ng dibdib at lapad ng balakang. Kayat kapag nagsuot ito ng hapit na
damit ay siguradong maraming lalaki ang mapapalingon dito kapag naglakad. Loose tshirt at maong na pantalon lang lagi
ang suot ni Helen kapag lumalabas silang mag asawa kasama ang magdadalang taong gulang nilang anak.
Si Ruel ay isang Security Guard na naka assign sa isang office building sa Intramuros. Limang taon na syang
nagtatrabaho dito. Dose oras ang duty nya, sang kinsenas na  pang araw mula 9am hanggang 9pm at isang kinsenas
naman na panggabi mula 9pm hanggang 9am ng umaga kinabukasan.
Tama lang ang kita ni ruel sa trabaho nya dahil nasa minimum ang sweldo nya.medyo nakaluwag sila nung lumipat sila ng tirahan malapit sa trabaho ni Ruel. Umupa sila ng isang maliit na kwarto may
apat na kanto ang layo sa building na pinatatrabahuan ni Ruel. Para makatipid, nilalakad lang ito nya lang ito pag
pumapasok sa trabaho.
Halos tatlong buwan na sila sa bago nilang tirahan at paunti unti ay nagiging pamilyar na si Helen sa lugar. May ilan na rin
syang mga naging kaibigan. Isa na dito si ay si Elvie, kapit kwarto nya si Elvie. Maputi at may itsura si Elvie. Mas matanda
sa kanya ng 4 na taon si Elvie. Kahit tatlo na ang anak ni Elvie ay maganda  pa rin ang katawan nito. Mahilig syang mag
ayos ng katawan at kahit wala itong lakad laging maayos ang porma nito. Madaldal ito kaya madali nyang nakapalagayan
ng loob. Halos isangbuwan palang silang magkaibigan pero marami na syan alam sa buhay ni Elvie. Meron pa ngang
binabanggit si Elvie tungkol sa isang sekreto na ayaw naman nyang idetalye. Hindi naman sya nagpipilit na malaman ito
dahil hindi naman sya interesado. Gusto lang nya ang company ni Elvie at nalilibang sya habang hinihintay ang asawa
galing sa trabaho.
Apat na magkakatabing kwarto ang inuupahan nila. Sa pinakabungad ay ang bahay ng may ari.  May tindahan na
nakaharap sa kalsada, at sa gilid naman nito ay ang isang maliit na gate na tanging ang mga nakatira lamang doon ang
pwedeng pumasok. Ito ang pinili nila ni Ruel dahil mas secured ito kumpara sa ibang paupahan dun kahit mas mahal ito
ng kaunti.
Ang may ari ng inuupahan nila ay si Mang Ramon, 56 years old na byudo. Bukod sa tindahan nila at paupahan ay may
isang taxi pa sya na pinapa boundary. Mag mula nung mamatay ang asawa nito limang taon na ang nakaraan ay tumigil na
ito sa pagtatrabaho bilang supervisor ng isang manpower agency at inasikaso na lang ang mga naipundar na negosyo
nilang mag asawa.
Katabi ng may ari ang kwarto nina Elvie, may apat na taon ng nangungupahan sina Elvie doon. Lilipat na sana sila nung
makapagtrabaho ang asawa nya sa middle east kaya lang ay hindi natuloy nung nagkaroon ng kaguluhana dun at napauwi
ang mister nya na wala man lang isang kusing na naiuwi. Buti na lang at natanggap agad na driver ng heavy equipment
ang asawa nya ilang buwan mula nung makauwi at medyo nakakaraos na sila ngayon.
Ang sumunod ng kwarto ay ang sa kanila at ang sa dulo ay kakabakante lang dalawang linggo ang nakalipas….
Naging normal at masaya buhay nila ng mga sumunod na buwan.
Isang gabi, hinihintay nya na umuwi si Ruel. Excited sya dahil sweldo at baka may dalang masarap na pagkain ang asawa.
Dumating si Ruel, pero nawala ang excitement nya ng makitang malingkot ang asawa. ” bakit? may nagyari ba?” tanong
ni Helen sa asawa. Bumuntong hininga si Ruel sabay sabi ” nadukutan ako bhe…” …”ha? saan?” tanong ni Helen.
“Pumunta ako ng Escolta pagkakuha ko ng sweldo para bumili ng pansit…pagbaba ko, wala na yung sobre sa bulsa ko” …
Awang awa si Helen sa asawa…”pano ngayon yan? kelangan natin pambayad ng upa, wala ka bang naitabi sa bulsa mo? ”meron natira dito, limandaan, pambayad sa  karinderya”  sabi ni Ruel…
“Puede bang gamitin muna natin yan at pakiusapan mo muna ang me ari ng karinderya? Tanong ni Helen…Buntong
hininga lang ang sagot ni Ruel.
Maagang kinausap ni Ruel si Mang Ramon tungkol sa upa. Nakiusap sya ng ilang araw na palugit at kinwento nito ang
nangyari. ” maraming beses ko nang narinig ang mga ganyan estorya…kesyo naholdap, nadukutan, na isnats…yun pala,
pinatalo lang sa pusoy o kaya napasubo sa inuman…Tsk! Tsk! Tsk!…tatlong araw…yan lang ang maibibigay ko….pag
hindi, papatayin ko tubig at kuryente nyo”  mahinahong sabi ni mang Ramon. Strikto si mang Ramon sa paniningil ng upa
dahil maraming beses na syang tinakbuhan ng kanyang mga tenant.
Sinabi ni Ramon sa asawa ng napag usapan nila ng kasera…”tatlong araw lang?…gulat na sambit ni Helen…eh san tayo
kukuha ng pambayad sa loob ng tatlong araw? may babayaran pa tayong tubig tsaka ilaw…gatas pa ng bata…”
“Bahala na…susubukan kung humiram sa opisina…” bulong ni Ruel. “Alis muna ko…eto ang limandaan, gamitin muna
natin…papakiusapan ko na lang yung me ari ng karinderya…” Umalis si Ruel at naiwan si Helen na nakatulala…
“Uy Helen!..bakit tulala ka dyan?… Si Elvie sabay tapik sa balikat nya. “May problema…nadukot sweldo ni Ruel
kagabi…wala kaming panggastos…pati pambayad ng upa…tatlong araw lang palugit binigay ni mang Ramon” sabi ni
Helen.
“Naku! malas naman!…eh pano ngayon yan? ano gagawin nyo? wala ba kayong mahiraman?…” tanong ni Elvie.”wala akong maisip eh…si Ruel susubukan daw mag loan sa opisina…ikaw Elvie, baka puede mo naman akong
putangin…? tanong ni Helen sa kaibigan…”Alam mo kung meron lang ako?..di ka magdadalawang salita sakin…? alam mo namang sakto lang binibigay na pera ni
Fred…kung di pa nga ako nagtitipid, baka kapusin pa…” sagot ni Elvie.
Maagang umuwi si Ruel kinagabihan. Bakas pa rin ang kawalan ng pag asa…”Di ako pinautang ng opisina…di pa daw
tapos bayaran yung ni loan natin pag deposito nung mag lipat tayo.” Hindi umimik si Helen…sa halip ay sumubsob na lang
sa kanyang mga palad at umiyak.
“wag ka ng umiyak, gagawa ako ng paraan…magri request ako na ilipat muna sa panggabi ang duty ko para makahanap
ako ng mahihiraman sa araw…” sabi ni Ruel.
Kinabukasan, nagising si Helen na wala sa tabi ang asawa…naisip nya, maghahanap ng mahihiraman yun gaya ng
nabanggit nito nung gabi. Matapos nyang painumin ng gatas ang anak ay naglinis muna sya ng bahay.
Tok!Tok! Tok!…”Len! si Elvie to!…” dadaling binuksan ni Helen ang pinto…”Oh! aga mo yata…?” tanong ni Helen”nakita ko ang asawa mo maagang umalis…san punta yun?” tanong ni Elvie…”maghahanap ng mauutangan…di pa nga
sigurado kung makakautang yun..” sagot ni Helen”kala ko ba mag loan sa opisina?” tanong ni Elvie…”di daw puede pag me utang pa” sagot ni Helen.”Naku! pano yan pag pinutulan kayo ng tubig at ilaw?” tanong ni Elvie…May namumuong luha sa mata ni Helen…”ayaw ko ngang isipin yun…kawawa naman ang anak ko…”"eh wala ba kayong mg akamag anak dito sa Maynila?” tanong ni Elvie…”wala eh…lahat nasa probinsya” sagot ni Helen…Matagal na katahimikan…..
“May sasabihin ako sayo…” si Elvie”Ano yun?…tanong ni Helen”Naalala mo yung sikreto na nabanggit ko syo? si Elvie”Oo…pero okay lang yun…di naman ako interesadong malaman eh…” sagot ni Helen”Eh kung sabihin ko sa yo na baka yun ang maging sagot sa prublema mo?…”Ha? pano? ano ba yun?” tanong ni Helen
Ikinwento ni Elvie ang detalye ng mga nangyari. Nasa Middle East ang asawa nya nun, si Fred…nagkakagulo at hindi
nakakapagpadala ng pera. Nakiusap din sya nun kay mag Ramon na bigyan ng mahabang palugit para makapagbayad.
Lumagpas ang palugit pero hindi parin nakapag padala ang asawa ng pera. Kinausap nya uli si mang Ramon para
pakiusapan. Hindi pumayag si mang Ramon sa halip inalok sya nito na sumiping sa kanya ng isang gabi. Walang choice
si Elvie nun at meron din syang mga anak kaya pumayag sya. Buong gabing may nangyari sa kanila ni mang Ramon.
Hindi na nasundan pa ang pangyayaring iyon hanggang makauwi na ang asawa nya. Hanggang ngayon ay walang
nakakaalam tungkol dun kundi sila lang ni mang Ramon at ngayon ay alam na rin ni Helen ang tungkol dito…
“Kung papayag ka…pwede ko syan kausapin…” sabi ni Elvie”Anooo??? hindi ko kayang gawin yung Elvie…hindi ko sinasabing mali ang ginawa mo pero kung ako…hindi ko kaya
yun…”
Katahimikan…
“yun lang ang alam kong puedeng makatulong sayo ngayon…” si Elvie”Si Ruel…baka may mahiraman sya mamaya…” si Helen”kung sakaling wala ng paraan…pag isipan mong mabuti…at sabihin mo lang sa akin…alang alang sa bata.” bulong ni Elvie
Alas otso ng gabi, halos mapa lundag mula sa pagkakahiga si Helen nang marinig ang katok ng asawa.”anong balita? nakahiram ka?…” tanong ni Helenhindi sumagot si Ruel, buntunghininga at umiling lang ito.
nanghihinang napaupo si Helen sa kama…naiiyak na naman.
“Bahala na bukas…di na ako dadaan dito sa bahay galing duty…diretso na ko sa kina pareng Bert, baka sakali” sambit ni
Ruel habang inihahanda na ang sarili sa pag pasok sa trabaho.
Kinabukasan, maagang nagising si Helen. pagkatapos nyang, magkape ay inasikaso muna ang bata at saka naglinis ng
bahay. Paminsan minsan ay naiisip nya kung ano na ang nangyayari sa pagpunta ni Ruel sa kaibigan. Matagal na silang
hindi nagkikita tapos ngayon makikipagkita si Ruel para mangutang pa. Paano kung wala? eh hanggang bukas na ang
palugit. Naiisip nya kung gaano kahirap ang walang tubig at kuryente.
Sumagi din sa isip nya ang kinwento ng kaibigan nya. Pano kaya kung gawin din nya ang ginawa ni Elvie. Hindi nya kaya,wala pang ibang lalaki na nakasiping sa kanya kundi si Ruel lang at gusto nyang manatiling ganun yun. Pero naisip din nya
si Elvie, pakatapos nung nangyari, masaya naman ang pagsasama nilang magsawa hanggang ngayon. Mabait din kaya
itong si mang Ramon? wala naman syang nakikitang kapilyuhan sa matanda kapag bumibili sya sa tindahan nito. O baka
naman di lang sya nito type. Pero wala talaga syang makita sa personality ng matanda na makakagawa ito ng ganun.
Biglang naputol ang iniisip nya ng biglang may kumatok. “tok! tok! tok! len!” si Elvie..binuksan ni Helen ang pinto…”Oh! anong balita? nakadelihesya ba si Ruel? tanong ni Elvie.”wala nga eh…Ayun, nagbakasakali nga ule sa kumpare nya” sagot ni Helen”sana maka hiram si Ruel para matapos na yang problema nyo…” si Elvienapabuntunghininga si Helen…
Katahimikan…
“mabait ba si mang Ramon?” tanong ni Helen.natigilian si Elvie…hindi makapaniwala sa tanong ni Helen. Kahapon lang ay parang nandidiri syang pag usapan ito pero
ngayon, nagtatanong sya tungkol sa matanda.”Si mang Ramon, estrikto lang yan pero mabait yan…naging tahimik yan mula nung ma byudo…bakit mo naitanong?”"naisip ko kasi yung mga sinabi mo kahapon…kung wala na talagang paraan…” napatigil sa pag sasalita si Helen”Helen, sabi ko naman sayo, pagisipan mong mabuti…suggestion lang yung sa akin. hindi naman kita pinipilit…gusto ko lang ma solve na yan problema nyo.” paliwanag ni Elvie.”Pagkatapos nun…anong nangyari?” tanong ni Helen.”parang walang nangyari…hindi na nya ko siningil ng isang buwang upa at hinintay na magkatrabaho si fred bago nabayaran yung mga kulang…tapos nun..back to normal na…” sagot ni Helen”Hindi ka ba nya niyaya uli?” tanong ni Helen”Hindi naman…yun kasi ang usapan namin…”sagot  ni Elvie”Di kaba nasaktan?…” tanong ni Helen”ah hindi…gentle yan si mang Ramon…oist! atin atin lang to talaga ha?…nag enjoy din ako…hi hi hi!” pilyang sagot ni Elvie.
“Puede mo ba yang tanungin kung gusto nya?” medyo nahihiyang bulong ni Helen sa kaibigan”Oo naman…pero sigurado ka na ba?” tanong ni Elvie”hindi ko alam…naguguluhan pa ako eh…tsaka baka makagawa ng paraan si Ruel” sagot ni Helenkatahimikan…”Puede bang isang beses lang…at mabilis? tanong uli ni Helen”sabihin ko…” sagot ni Elvie

Alas dos ng hapon, dumating si Ruel. Gaya ng dati, bigo parin itong makahiram ng pera. Nagkasakit daw ang anak ng kumpare kaya wala maibigay. Malungkot ang mag asawa. Nag iisip ng iba pang paraan.

“may kaibigan daw si Elvie, puede nyang hiraman ng limang libo…” biglang sambit ni Helen

nangislap ang mga mata ni Ruel…”talaga?…sige! sabihin mo…baka puedeng gawin ng pitong libo…huhulughulugan natin at pag natapos yung loan ko, mag loan uli ako para mabayaran ng buo pati tubo…”

“sige, kausapin ko si Elvie mamaya…” sagot ni Helen

“Naku!…pakisabi, salamat kamo…” masayang sambit ni Ruel.

Alas sais pa lang ng hapon ay umalis na si Ruel para pumasok sa trabaho.

Hindi maipaliwanag ang nararamdaman ni Helen pagkaalis ng asawa. Nakapag bitaw sya ng salita na siguradong aasahan ni Ruel. Pano kung hindi pumayag si mang Ramon. “Bahala na!” sambit nya sa sarili.

Alas otso ng gabi pumunta si Elvie sa kanya.

“Len, nakasalubong ko asawa mo kanina sa labasan, malayo pang nakangiti na at nagpasalamat pa…di ko na tinanong kung tungkol saan dahil nagmamadali ako eh…ano ba yun?” tanong ni Elvie.

“sabi ko kasi, may mauutangan tayo na kaibigan mo…nakikita ko kasing nahihirapan sya at hindi ko na alam gagawin ko kaya ko nasabi yun…”paliwanag ni Helen

“nakausap ko si mang Ramon…” sambit ni Elvie

“oh! ano ang sabi?…pumayag ba? tanong ni Helen

“pumayag naman…kaso nung sinabi ko isang beses lang at mabilis…di bale na lang daw.” sabi ni Elvie

“tapos?…” tanong ni Helen

“sabi nya kung ganun lang daw…i extend na lang nya yung palugit hanggang sa susunod na sweldo ni Ruel” sagot ni Elvie

“puede na siguro yun, atlis, makahinga na kami ng maluwag hanggang sa susunod na sweldo.” sambit ni Helen

“ikaw ang bahala…pero kung ako ang tatanungin mo…ibigay mo na ng todo para…libre na yung buong upa nyo…” sagot ni Elvie

“bahala na…” sagot ni Helen

Umalis si Elvie para i set ang detalye ng pag tatagpo ni mang Ramon at Helen. Alas nuebe ng gabi dumating si Elvie at sinabi s kaibigan ang napagusapan nila ng kasera. Alas onse ng gabi, pupunta si Helen sa bahay ni mang Ramon. Si Elvie ang bahala sa anak nya.

Alas nuebe palang ng gabi ay hndi na mapakali si Helen. Abot langit ang kabog ng dibdib nya. may mga pagkakataong gusto nyang umatras pero lumalakas ang loob nya kapag nakikita ang natutulog na anak. hindi nya kayang makita na nahihirapan ito.

Pagkatapos nyang mag hapunan at patulugin ang anak ay naligo na sya. Nagisip sya kung ano ang isusuot at nagdesisyon na duster na lamang ang isuot. Ayaw nyang maakit ng husto sa kanya si mang Ramon at baka hindi pumayag na isang beses lang.

Mag a alas onse na ng dumating si Elvie.

“oh ano? ready ka na?..” tanong ng kaibigan

tumango lamang si Helen.

“sige na, puntahan mo na…ako na ang bahala dito…”

“kinakabahan ako, baka biglang dumating si Ruel…” sabi ni Helen

“Wag kang mag alala…inikutan ko na dun sa puesto nya…masaya at nakikipag kwentuhan sa mga kasama nya…” sagot ni Elvie

Nakadama ng awa si Helen sa asawa dahil wala itong kaalam alam na madudungisan na ang dangal nito ngayong gabi.

pilit winawaksi ito ni Helen sa isipan.