ANO BA NANGYAYARI? Magugunaw na ata ang mundo KO.
1st guy: Cheated on me and wanted to take me back
2nd guy: Fucked me and wanted me to forget him
3rd guy: Asked me to wait… then what?
Shet! Ayoko na!
***
“BRO! TALAGA?” mukhang nakahinga ng malalim si kuya Miko. “Gandang balita nga, pare.. sige, pupunta ako dyan.”
“Sino yun?” tanong ko. Gusto ko lang siguraduhin na si Brian nga ang tumawag.
“Si Brian.” sagot ni kuya habang nakangiti.
“Mukhang ok lakad nila? Ayos na problema?” tanong ko.
“Yup, alam mo din yun?” tanong ni kuya nang may halong gulat.
“Oo, sinabi sa akin ni Miguel last time.. Ano daw pang problema yun?”
“Hay, di na importante, basta ngayon ayos na! Tara, tara..” hinila ako ni kuya papunta sa kotse.
“Teka! Hindi pa nga ako nakakabihis!” pinigilan ko sya.
“Hindi na kailangan, sino ba papagandahan mo dun?”
“WALA! May kukunin lang ako..” bumalik ako sa loob ng bahay para magbihis at kunin ang notes na ginawa ko para kay Brian. Ang sweet ko nga e. Sana lang maappreciate ng lalaking yun.
“Hay, sabi ko na nga ba magbibihis ka din, ang tagal mo! At ano naman yang hawak mo?” tanong ni kuya sa akin.
“Secret.. dali, drive na!”
“Opo prinsesa.”
Kinakabahan ako. Basta kailangan ko ng panindigan ang desisyon ko pero mukhang hindi sapat ang 30 mins para kalmahin ang sarili ko ah.
Dahan-dahan akong bumaba ng sasakyan para may poise kaso nauntog pa ako sa kotse! BV. Buti si Kuya Miko lang nakakita.
“Ano ba.. parang wala ka sa sarili?” inakbayan ako ni Kuya Miko habang naglalakad papunta sa pintuan ng bahay nila Brian. Malaki ang bahay nila lalo na kung ikukumpara sa amin.
May sumalubong sa aming matandang lalaki at sya ang nagpapasok sa amin. Hinatid din niya kami sa living room at doon ko nakita si Brian at Miguel.. Magkatapat sila ng inuupuan. Si Miguel kumakain ng cookies at umiinom ng juice habang si Brian nakaearphones at malamang nakikinig ng music.
Lumapit kami at lumingon silang magkapatid. Pareho nilang itinigil kung ano ang ginagawa nila.
“Brian…”
“R…”
Sabay kaming nagsalita ni Miguel. Nginitian ko lang siya pero bumalik ang tingin ko kay Brian.
“May ibibigay ako sa’yo…”
“May sasabihin ako sa’yo…”
Sabay na naman kaming nagsalita ni Miguel.
“Ha? Ang gulo niyo!” mas mukha pang affected si Kuya Miko sa akin. Tumingin kaming tatlo sa kanya. Sya lang pala ang tao dito na wala pang alam sa mga nangyari. Ayokong sabihin sa kanya ang nangyari sa resort at pati na din ang sinabi ni Miguel. Sorry kuya Miko!
“Oh, ba’t ganyan kayo makatitig?” Isa-isa niya kaming tiningnan. “Tense kayong lahat ah. Anong meron?”
“May kailangan lang akong ituro kay Brian dahil mahirap daw ang exam namin sa accounting. Bukas na pala yun..”
Ok. I lied. Ibibigay ko lang tong reviewer at next week pa ang exam namin.
“Ahhh.” sabay si Kuya Miko at Gel na nagreact.
“Okay sige, maya na lang pala, R..” ngumiti si Gel sa akin. Hindi ko alam kung ngingitian ko din ba sya o ano..
“Miko, doon muna tayo sa likod.. Hindi ba sinabi ni Brian sa’yo na magbarbeque party tayo?” lumabas na ang dalawa at kami lang ni Brian ang natira sa living room.
“Hmm.. notes sa accounting.. pakibasa. Sa’yo na yan.” inabot ko sa kanya ang notebook na hawak ko. Kinuha naman niya ito at binuklat.
“At hindi pa pala tomorrow ang exam, next week pa.”
Hindi pa rin sya nagsasalita at patuloy pa rin niyang tinitingnan yung laman nung notebook.
“Why are you doing this?” tanong niya sa akin.
“Manhid ka ba?” tanong ko at umupo ako sa couch na katapat niya.
“Ang tanong hindi sinasagot ng isa pang tanong.” tiningnan niya ako.
“Brian, ang manhid mo.” ayaw mo ng tanong ah. Edi wag.Tiningnan ko din sya.
“Alam ko.” inilapag niya ang notebook sa table. “Kaya nga, bakit mo pa rin ginagawa to?”
“Hindi ka lang pala manhid.. SLOW ka pa.”
“Manhid..Slow.. baka may gusto ka pang idagdag.”
“Madami, gusto mo talaga isa-isahin ko?” huminga ako ng malaim “Masama ang ugali. Walang pakialam sa iba. Masungit. Walang pakisama. Loner. May galit sa mundo. Mukha kang gorillang Chinese kapag nakakunot ang noo mo… at higit sa lahat… sinungaling ka.”
Nasobrahan ata, mukhang nainsulto sya sa mga sinabi ko. Kumunot na naman yung noo niya.
“Then why the hell are you here!”
Ang hirap tingnan ang taong sumisigaw dahil sa galit lalo na kung mahalaga sya sa’yo.
“3 words. I like you.”
“Sa tingin ko, naglolokohan lang tayo. Ang dami mong masamang sinabi tungkol sa akin tapos sasabihin mo sa aking gusto mo ako?”
“Yun na nga e. Alam kong masama ang ugali mo pero pinuntahan pa rin kita dito. Pupuntahan pa ba kita para ibigay yang kahaba-habang reviewer na yan kung wala akong pakialam o gusto sa’yo! Naiwan ba ang utak mo sa states? Balikan mo muna dahil baka bumagsak ka sa exam.”
Hindi man lang nagsalita.
“Kung ikaw manhid at slow.. alam mo kung ano ako? Tanga. Well ngayon, wala na akong pakialam kung ano maging tingin mo sa akin. Basta, nagawa ko na ang gusto ko gawin.”
Kinuha ko yung notebook na nasa table at lumakad palayo. Parang ito din yung unang beses na nagkita kami. Masama ang loob kong umalis at iiwanan ko na naman bigla si Kuya Miko. Sayang lang ang effort ko!
“Teka, teka!” hinabol ako ni Brian.
“BAKIT?!” hinarap ko sya.
“Akin na yan!” hinablot niya yung notebook sa akin. “Binigay mo na. Ibig sabihin, akin na to.”
“Sa iba ko na lang ibibigay. Dun sa makakaappreciate!” pinilit kong agawin yung notebook sa kanya pero hindi ko magawa.
“At sinabi mo, tuturuan mo ako di’ba?” hinawakan niya yung kamay ko. “Halika..” hinila niya ako hanggang sa makarating kami sa loob ng isang kwartong sa tingin ko ay mini library. Binitiwan na niya ako.
“Ano ba problema mo? May personality disorder ka ba? Kanina parang ayaw mo akong makita, ngayon parang gusto mo akong makasama. Ano ba talaga? Pinaglalaruan mo ba ako?” tinulak ko sya. “Natutuwa ka ba sa ginagawa mo sa akin, ha, Brian?”
Hindi sya nagsalita. Kinuha niya ang wallet niya galing sa bulsa at kinuha ang isang papel…yellow paper to be exact. Binuklat niya ito at ibinigay sa akin..
My Ideal Girlfriend
I love the way she smiles and the way she pouts.
I love being around her even if we don’t talk at all. I stare at her every second I could. And I look away everytime she looks at me.
My ideal girlfriend is someone who pisses me off but makes me smile when no one is looking.
-light brown eyes
-black hair
-fair complexion
-pretty
-has a dimple on the left cheek
-loves mangoes and apples
-loud and frank
-funny
-scary when she gets mad
Tapos yung pinakahuling line, burado pero nababasa ko pa rin naman.
probably she hates me.
“Eto yung topic mo sa essay..”
“Oo, pero hindi yan ang pinasa ko.” kinuha niya sa akin yung paper. “..because i ended up describing you. And besides, it looks like a page in a diary.. hindi pa nga nakaparagraph..” tinago niya uli yung paper. Seryoso ang mukha niya.
“Akin na! Babasahin ko uli, parang hindi naman ako.”
“Ikaw yun… I know you know that it’s you.”
Totoong napansin kong qualities ko yung sinabi niya pero pwedeng ako yun, pwede ding hindi.
Alam mo ba yung feeling na kinikilig pero may halong duda? Yung feeling na ang lakas ng tibok ng puso mo dahil sa tuwa at kaba? Yung feeling na gustong gusto mo ng magtatalon sa tuwa pero hindi mo magawa dahil natatakot ka?
Yinakap niya ako at naisandal ang mukha ko sa dibdib niya.
“I’m sorry.”
Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko. Ako naman ngayon ang hindi makapagsalita. Wala na akong ibang magawa kundi ang yakapin din sya. Hindi ko alam kung bakit ganito… Kakakagaling ko lang sa heartbreak… May sugat pa ako. At alam kong kapag nangyari ang gusto ko, maraming masasaktan at merong maaapakan. Pero bakit ganun? Ano to? It’s like I am willing to take the risk again.
“Ang arte mo! Gusto mo din pala ako, bakit kelangan mo pa akong saktan?” pinilit kong itago ang kaba ko sa pamamagitan ng paghampas sa dibdib niya.
Mas niyakap niya ako ng mahigpit.
“I know you’re scared… but we should give it a try. Napagdaanan ko din yang nararamdaman mo. I’m sorry… kung pwede ko lang sabihin sa’yo ang naging problema ko para gumaan ang loob.. I will.. but i can’t.”
Eto na. Paano ko matatanggihan tong nararamdaman ko? I think I can’t. I know I can’t.
“It’s ok as long as you’re here.”
Unti-unting naglapat ang aming mga labi. Dahan-dahan ko ding isinara ang aking mga mata para mas lalong maging espesyal ang nangyayari. Habang tumatagal, nagiging mas malalim pa ang aming halik…
Hindi ko namalayan na wala na pala akong damit at ganun din si Brian.
Nag-iinit na ang pakiramdam ko kahit nilalamig ang katawan ko.
Dahan-dahan ko syang hinalikan sa pisngi…leeg… Tinanggal ko ang sinturon ng pantalon niya at dahan dahan itong ibinaba kasabay ng boxers niya.Umupo sya sa table at ako naman ay tumapat sa kanya.
Hindi ko maisip na napasok na to sa loob ng pussy ko. Hindi na ako nagdalawang isip na hawakan ito.
Biglang bumukas ang pintuan ng mini library.
“Hey, R.. I wanna…” napatingin sa amin si Miguel while I’m holding his brother’s dick.
Kitang-kita ko sa mata niya ang gulat at pagkadismaya. It’s the saddest face I’ve ever seen. Parang tumagos sa puso ko ang nararamdaman niya. Nope. Alam ko talaga kung ano ang nararamdaman niya dahil napagdaanan ko na yun.
Dali-dali kaming nagsuot ng damit ni Brian..
Hindi ko pa rin maalis sa isip ko ang mukha ni Miguel.
“I’m sorry..” yun na lang ang nasabi ko nung nagkasalubong kami. “I’m really sorry. Bye…”
Lumabas ako ng room at naiwan ang magkapatid sa loob.
MIGUEL’s POV (Point of view)
“I’m sorry…” nilagpasan ako ni R. “I’m really sorry. Bye.”
Wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman ko ngayon. Parang dinudurog ang puso ko. SOBRA.
“Bro…” tinawag ako ng kakambal ko.
tang-ina mo, bro.. gusto ko sya murahin. Ang sakit… bakit ikaw pa, tol! Sa dinami dami ng lalaki! IKAW PA!
“Ano problema?”
“Kapatid mo ako, hindi mo ba naramdaman? Mahal ko si R… Kelan mo lang sya minahal o nagustuhan? I was watching you. Hindi ka intersado sa kanya! Sasaktan mo lang sya!”
“Miguel, ako ang hindi mo kilala. Sa tuwing, iniiwasan ko si R, sa tuwing ginagamitan ko sya ng mga masasamang salita, triple ang balik sa akin nun tol! Triple ang sakit! At alam mo kung bakit ko sya iniiwasan at alam mo kung bakit ako takot, tol! Alam mo! Pero ngayon, wala na akong dahilan para matakot.”
Nilagpasan din ako ng kapatid ko… yung kapatid kong tinuring kong matalik na kaibigan..
Umupo ako sa upuan at binuklat ang notebook na dala ni R…
For you <3
Yun ang nakalagay sa unahan.
Kailan pa, R? Kailan mo pa nagustuhan yung kapatid ko?
Akala ko… ako na.. ako na magpapasaya sa’yo.
R, sana mali yung sinabi ni Art sa akin… sana mali talaga… Kinausap niya ako sa mismong araw pagkatapos naming magsapakan.. pagkatapos mong umalis ng walang paalam.
“Oh, ba’t nandito ka pa!” gusto ko sya uling sapakin. “Kukulitin mo pa rin yung tao!”
“Hindi na… Alam ko wala na talaga..”
“Ha?”
“Simula nung naging kami ni R.. kahit na nagloloko ako, parati niya akong tinatanggap.. LAGI, pre. LAGI…” umupo sya sa sidewalk. “Pero ngayon… unang beses ko syang narinig na nagsabi ng ‘bye’… wala yung ‘good’ pre. haha. Ewan ko, kakaiba ang pakiramdam. Yun lang.. di ko na sya kukulitin pa… dahil alam kong ayaw na talaga niya.”
Tang-inang bye yan… Sht!
Hindi pa nga nakakapagsimula…bye na!
Papayag ba ako na ganito na lang? Pwes ba nagpaalam sya papayag na ako?
Pero ayoko syang mahirapan, ano ba.. ano na ang gagawin ko?
***
Ok, this chap was supposed to be sexual..pero naging madrama ata. Hindi ko alam kung bakit ko naisulat ang perspective ni Miguel.. wala naman talaga akong balak. Haha. well, siguro dahil sa tama at hilo. joke lang. But then, napaisip lang talaga ako sa goodbye na yan kaya ayun.
Sa mga taong involve…kung mabasa niyo man to. Yeah, kayo may dahilan nian. haha. Kahit hindi ako kasama sa love story niyo, apektado talaga ako. HAHA.
At siguro, siguro lang naman… isa/dalawang tao ang pagbebase-an ko ng mangyayari kay miguel..
mas mahaba pa note ko kesa story. SORRY. Ano ba yan. 
good night..