Kapag dumadalaw ako sa piggery at poultry ko malapit sa Lipa City, Batangas ay itinataon kong Friday kasi araw ito ng site calls ng mga ahente ng agricultural products kay Pareng Art, ang katiwala ko, may mga ahente din kasing chicks. Hehe! DOM na yata talaga ako, laging laman ng isip ko chicks. Pero hanggang sa tingin lang naman ako, di naman ako magaslaw o nambabastos kaya. Kaligayahan ko na ang makakita ng magagandang dalaga at humanga sa kanilang kaseksihan. Masturbation material din kumbaga. Nakakatawa nga, nung kabataan ko, mahilig akong magbate. Namputsa, hanggang ngayong may asawa’t anak na ako at may katandaan na, palabate pa din!
Subalit iba ang araw na ito, di kagaya ng mga dati kong dalaw. Ewan ko pero para akong sinisilihan at gusto ko umalis agad ng Lipa. Parang pakiramdam ko kasi, anlayu-layo ko kay hipag. Para uli akong high school na di makali pag napalayo sa katipan. Kumusta na kaya sya? Nagmerienda na kaya? Ok lang kaya kung i-text ko? Busy kaya? Tumunog ang CP ko, may incoming message, MMS, ni hipag. See? This time, gumana pa din ang instinct ko, kabaliktaran nga lang. Instead na ako ang mag-send ng text message, si pekpek ang nag-send, picture message. Nang buksan ko, muntik na akong mapaihi sa gulat. Isang close-up picture ni pekpek Maru at ng isa pang pekpek ng buhay ko, si misis, nagli-lips to lips, na pareho pa nakalabas ang dila, tipong nag-iiskrimahan!
Habang nagda-drive ako sa Star Toll pabalik ng Laguna, lumilipad ang isip ko. Parang mga paruparong nagliliparan sa isip ko ang mga salitang: “Tonight’s the night” “Ate ko, soulmate ko” “Enjoy ka lang” “Di ka magsisisi” “Take care of her” “Be discreet, keep it secret.” Nakakalito. Ganun kaya ang ibig sabihin ng soulmates? Si Maru at si misis ay may ‘sexual’ relationship, kahit sila magkapatid? Sino kaya ang feeling tomboy sa kanila? Si Maru kaya? Si misis kaya? Kung meron man isa sa kanila, sana si misis na lang, huwag si Maru. Confusing. Correction: very confusing. Pero nakakatawa din. Sobra na ba akong nagtagal sa pag-a-abroad para maging ganito ako ka-detached at kainosente tungkol kay misis at sa family ni misis, particularly na sa kaisa-isang kapatid na babae ni misis, na si pekpek Maru?
Nag-ring ang cell phone ko, tawag, si pekpek. “Asan ka?” (Uy, nawala na ang normal na tawag sa akin na ‘kuya,’ feeling intimate na si puki). “Nagda-drive, pauwi, galing ako sa Lipa, sa farm.” “Daan ka sa Santo Tomas, bili ka ng buko, kain ka ng dalawa, kailangan mo yan, hahaha!” “Pampakatas?” “Uo, hahaha!” “Bakit, lagi naman akong may katas ah.” “Para nga hehehe!” “Ikaw asan, bat parang ok ka lang magsalita… ng ganyan?” “Sa office ko, mag-isa, nagmimerienda, wala namang nakakarinig kaya ok lang. Buti na lang wala na si Bentot, hahaha!” “Bakit naman? Ahhhh… hahahaha! Alam ko na ibig mong sabihin. Ano kinakain mo?” “Carbonara, galing canteen, lasang tamod…” “Bruha ka talaga, tama lang na nickname mo Bru. O, kala ko ba di ka pa nakakatikim ng titi, pano mo malalaman ang lasa ng tamod?” “Dati, bigay ni Bentot, tamod ng bastus kong bayaw.” “Eh di mo naman alam na nangyayari yun ah.” “Nuon di ko alam, eh alam ko na, tsaka kausap kita, kaya parang sinasabi ng isip ko ang lasa, haha! Sige na baka mabangga ka pa, saka agang-aga nanginginit na ang tinggil ko (pabulong kasi unang beses nya ginamit ang salita). Tawagan na lang kita uli mga around lunch time. Geh, ingatski.” “Bye, Bru!”
Putangina na naman, medyo mahirap pa namang mag-drive pag matigas na matigas ang titi.
Pagdating ko ng bahay nandun na ang bunso kong elementary, kumakain ng tanghaliang mag-isa kaya sinaluhan ko. Kwento ng kwento si bunso, PE daw nila kanina, nananakit daw ang binti nya dahil sa kakatakbo, pagkakain daw gagawa pa sya ng homeworks para pa-easy-easy na daw sya ng Sabado’t Lingo, etc., etc. na tango lang ako ng tango dahil lumilipad ang isip ko. Sabi kasi ni pekpek tatawagan nya uli ako mga around this time. Nakaka-guilty din konte kasi hati na sa ngayon ang atensiyon ko na dating kuntodo buhos sa mga anak ko. Nakakalibog naman kasi, at tigang na tigang pa nga ang popsie nila. Nakakain na kami ni bunso pero wala pa din dumarating na tawag. Oops, meron na, pero si Shannen, di si Maru, kainis konte. Kakain daw sya sa bayan kasama ang mga barkada. Pinayagan ko naman agad, anlapit lang kasi, tinanong ko kung may pera, meron naman daw, sabi ko lang ingat.
Nagyoyosi ako sa labas, naalala ko ang “hidden treasure” ko sa ilalim ng unan ko sa kwarto. Papasok na ako nang tumigil ang school service ng dalawang high school ko sa harap, ambilis, pagbukas pa lang ng pinto ng van, kagulo na ang kambal sa pagpasok ng gate at pagdamba sa akin. Pangkaraniwan naming laro tuwing dumadating sila at nasa bahay ako. Pero nag-ring ang CP ko, si Maru, tawag. Lumayo ako pero sinundan pa din ako ng dalawa, halilinan sa pagsuntok sa tiyan ko. Sabi ko mamaya at may kausap ako. Nagsipasok ng bahay, kagulo pa din.
Umuwi daw si Gary, sabi ni pekpek, kailangan daw dalhin sa ospital ang bunsong anak, napabayaan daw ng asawa sa banyo, uminom ng shampoo, suka daw ng suka. Pakipuntahan ko daw sya sa office ng mga 5:00 o’clock, mag-jeep lang daw ako kasi ako daw magmamaneho ng Fortuner nya at sa kanya pag-uwi nya. Anliwanag nun, ida-drive ko ang Fortuner nya, sakay sya, pauwi ng subdivision namin. Isip-isip ko, wow ayos! This is yet another “first” in a continuous string of first times in my lucky life in less than 24 hours.
Naglaro agad sa malikot kong isipan kung saan kaya uupo si hipag mamaya. Sa likod kaya para maging more discreet kasi pag sa front seat, kilala kami sa lugar na mag-in laws, biyuda sya, at nasa abroad naman ang asawa ko. Pero pag sa likod naman sya uupo, baka mahiya naman at makonsiyensiya sya na magmumukha akong driver. Sabi ko sa isip ko bahala na syang mag-decide, pero sana sa harap, gaya kagabi. Pero may isang bagay ang puedeng ako ang mag-decide. Hindi ko sa SLEX idadaan si Mr. Fortuner, kundi sa old high way. Ano kung ma-traffic? Mas mabagal, mas matagal, mas maganda, hehe! On orange alert agad si manoy!
Tanong ng isa sa kambal kung si mama daw ba nya ang tumawag. Putsa, muntik ko na talagang masabi na, “hindi, si pekpek!” Hindi, sabi ko, si Pareng Art. Katatawag lang ng mama nila kagabi at kate-text lang kaninanang umaga, dagdag ko pa. Kagulo, agawan, na ang dalawa sa lunch. Sinamantala kong pumasok sa kwarto. Ini-lock ang pinto, pa-dive kong kinapa ang ilalim ng aking unan. Sarap sana magbate, pero huwag daw sabi ni wizhurt, eh di huwag. Walang magagawa kundi isnabin ang static signals ni manoy. Sayang…
……… itutuloy!