Hi people! I’ve been reading erotic stories here in PL for quite some time. But it’s my first time to write my own story so please bear with me. 
Anyway, konting introduction muna. Ako nga pala si Alphecca. But you can call me Phec or Phecphec (Actually, I prefer the second one. Kayo na bahala mag-isip kung bakit. hahaha.) I’m 22. Singer. Actress. Dancer. Writer. Painter. Model. And Sex Goddess. Of course, that was a joke. Hahaha. Pero kung naniniwala kayo, thank you. *blushes* Hehe.
Well, based on my username, I belong to the NBSB (No Boyfriend Since Birth) clan pero hindi naman dahil sa hindi kapatol-patol yung pagmumukha ko. It’s just that wala sa vocabulary ko ang magcommit at ma-inlove. One reason din siguro is because guys say na mataray daw ako. Medyo chinita kasi yung look ko. Maputi, and whenever I smile, nawawala ung mata ko, parang natutulog lang. Haha. Saka siguro the way I look and dress makes guys conclude that I’m intimidating. However, may pagka-naughty rin ako; I love to play pranks and I love to flirt and to fool around with guys I am close to, yet I have never been into a serious relationship with any of them. Nababagay nga yata sa akin ang kantang “All the love in the world” ng The Corrs dahil nasa akin na siguro ang lahat (beauty, brains, stable work at maginhawang buhay), pag-ibig na lang ang kulang. Bakit nga ba kahit 22 na ako ay wala pa rin akong boyfriend? Oo at nananantsing ako ng mga lalaki, but, I never experienced love. Kailangan ko ng lalaki para makilala si LOVE. Haha.
That was the case, until an incident happened just recently. While I was having my caffeine fix sa Starbucks, (gabi na yun, I usually stop by sa SB bago umuwi) I notice a guy staring at me, naka-smile, at biglang kumaway. Being as mataray as I was, napakunot yung noo ko, napataas yung isang kilay, then I looked at him from head to toe, while wondering who the heck this guy is. Suddenly, there was this girl na nanggaling sa likod ko who came towards his table. Medyo maliit yung girl, mukhang younger than the guy, pero pretty at slim. Sya pala yung kinakawayan nung guy, syempre na-hurt ang ego ko. Napahiya ang lola nyo eh. Ang feeling kasi. Haha.
Habang nakatingin ako sa table nila, noon ko lang natitigan ng mabuti yung guy. Dun ko napansin na cute pala ito. No, the term “cute” pala is an understatement. Ngayong nakangiti sya habang nakikipag-usap dun sa girl, lumalabas yung cute dimple nia sa left cheek, and he’s damn gorgeous (Makalaglag-panty eh, buti na lang i’m wearing slacks at that time, kung hindi, baka literal na nalaglag talaga yung panty ko. Hahaha.) Nakaupo kasi sya, so hindi ko masabi kung matangkad, naka-office attire, light pink na long sleeves with checkered necktie at naka-black slacks. Kahit na tagong tago yung body nia, there’s something within me that says, sexy sya without those clothes on.
Hindi na ko nakapagconcentrate sa iniinom ko na frappe, nakatingin na lang ako sa kanya at wari’y isang stalker na inoobserbahan ang bawat kilos nya, mula sa paghigop sa kape nya hanggang sa paminsan minsang pagbasa ng dila nya sa kanyang mga labi. Naisip kong ano kayang pakiramdam pag sumayad ang dila na yun sa puke ko at pag hinigop nya ang mga paunti-unting katas na lumalabas ngayon dito, di ko namalayan na napapahimas na pala ko sa pussy ko na natatakpan lang ng panty at manipis at fitted na slacks. “Hmm, napapalayo na ‘tong imagination ko…” natatawang sambit ko sa sarili.
Nang mapatingin uli ako sa table ni Mr. Gorgeous, napansin ko na wala na pala yung babaeng kasama nya, pero mas nagulat ako nung makita kong titig na titig sya sakin na parang tatawa-tawa at wari’y kanina pa enjoy na enjoy habang pinagmamasdan ako. Namalayan kong nakahawak pa pala ko sa pussy ko at malamang ay nakita ito ng loko pati na rin ang kaninang paghimas himas ko rito. Lumingon lingon ako sa paligid at napaisip ng, “buti na lang at walang ibang nakakita sa ginawa ko.” Sabay buntong hininga out of relief. Pero lalo lamang natawa yung guy nung nakita yung paglingon lingon ko, mukhang nabasa yung inisip ko. Sa pagkainis ko, inirapan ko sya, at nagmamadaling kinuha ang bag ko at lumabas ng coffee shop.
Hindi pa man ako nakakalayo sa shop, may narinig akong sumigaw ng “Miss Phec, wait!” Natigilan ako at hindi makalingon, sa takot na baka may nakakakilala pala sakin na nandun sa coffee shop saka alam kong ng mga oras na yun ay pulang pula pa yung cheeks ko sa magkahalong pagkapahiya at inis. Nung hindi pa rin tumitigil sa kakatawag sa pangalan ko yung tao, lumingon ako at laking gulat ko nung si Mr. Annoying a.k.a. Mr. Gorgeous pala yung kanina pa tumatawag sakin. Pero yung inis ko eh napalitan ng pagtataka ng ma-realize ko na tinawag nya ko sa pangalan ko, eh hindi ko pa nga sya nakakausap saka imposibleng hindi ko matandaan na may kakilala kong ganun ka-pogi.
Me: “Sandali nga, how did you know my name? Bat mo ko kilala? Sino ka ba? And why are you following me? Are you here to apologize o para pagtawanan lang ako dun sa nangyari? Oy, why wouldn’t you answer?”
Mr. Annoying/Gorgeous: “Hahahahaha.” (Hindi sya sumagot, tumawa lang sya ng tumawa. Imbes na lalong mainis, medyo nawala pa yung inis ko nung makita ko how cute he is while laughing with his dimples showing at close up ko pa nakikita with his body in full view. Saka nung napatingin ako sa kabuuan nya, he’s not that tall pala, pero magaling sya magdala ng damit and he has a body that exaggeratedly spells HOTNESS. 
)
Me: “Talagang nang-aasar ka ah. So sinundan mo lang ako para pagtawanan. Well, you look like you’re having fun while watching me, I gave you a show, so you owe me one.”
Mr. Annoying/Gorgeous: “Haha. I don’t owe you anything, mukhang ikaw nga yung nag-enjoy sa pag-iimagine sakin eh. Napansin ko kasing iba titig mo sakin nung una pa lang. Hahaha. Joke lang. Hindi ako nang-aasar ah. Natawa lang ako ngayon kasi sunod sunod tanong mo, di ako makasingit sayo. Tapos nagtataka ka pa kung bat hindi ako sumasagot? Haha.” (Sumenyas sya na maupo kami sa mga seats sa tabi kasi nakaharang kami sa daanan.)
Me: “Ok, you’re forgiven sa pagtawa mo sakin kanina. But still, you haven’t answered my first question yet. How did you know me? Pano mo nalaman na Phec yung name ko?”
Mr. Annoying/Gorgeous: “Hmmm, so simple. Nakita ko lang sa cup sa table mo sa SB yung name mo. Nagbakasakali lang ako na yun yung name mo. Meron kasing iba na pinagtitripan name na binibigay nila eh. Haha. Sinundan kita kasi you look furious nung umalis ka kanina. I followed you to apologize. Sorry for laughing at you ha, na-amuse lang ako sobra. You did something unexpected kasi in a public place. Hahaha.”
Me: “Haha. Pinaalala pa. Kasalanan ko ba kung ang yummy mo that I can’t help but to play with my thing? Hahaha.”
Mr. Annoying/Gorgeous: “You’re really amusing, do you realize that?”
Me: “Hmm, is being amusing a good thing? I hope it is.” (I smiled sweetly to him.)
Mr. Annoying/Gorgeous: “Yes, I like girls who are amusing. Alam mo bang minsan lang ako tumawa ng ganun? My laugh is that precious. You’re lucky that you had seen it.”
Me: “Hmm, tumawa ka man o hinde kanina, I’m lucky to have met you. Period. Haha. O pano, it’s getting late na pala, we might as well go home.”
Mr. Annoying/Gorgeous: “Uwian na agad? Aga pa o. The night is still young. Haha. Saka aren’t you forgetting something?”
Me: “Why? What is it? Hmm, are you suggesting a one-night stand? Haha. Kidding!”
Mr. Annoying/Gorgeous: “What if I am?”
Me: “Saan tayo? Haha. Joke.”
Mr. Annoying/Gorgeous: “Wow, game na game ah. But I can sense you’re not that kind of girl. Yung sinasabi kong nakalimutan mo, yung itanong yung name ko. Haha. Kanina pa tayo magka-usap yet you haven’t asked for my name. Mukhang di ka interested sakin.” (Naglungkot-lungkutan ang loko.)
Me: “Well, it’s too early to tell. We’ll see. By the way, ano ba name mo? Baka masanay na ko na Mr. Gorgeous ang tawag ko sayo. Ayy.” (Sabay takip ko ng bibig ko. Anak ng tokwa, nadulas pa ko. Daldal ko talaga. Hahaha.)
Mr. Annoying/Gorgeous: “I’m Jethro. But you can keep on calling me Mr. Gorgeous. Hahaha. So Miss Phec, can we meet again? Can we exchange numbers?”
Me: “Sure, we can meet pa naman siguro sa Starbucks kasi di naman aalis yan jan eh. haha. Saka I usually stop by there pag mga ganitong oras. So magkikita pa tayo. The thing with the numbers, siguro not now, I’m not as easy to get as you think I am. ”
Sabay wink ko sa kanya. Ngumiti na lang sya sabay sabing, “Okay then, hatid na kita sa sakayan.” Pero halata sa mukha nyang nagulat sya sa sinabi ko. Para nga namang easy to get, certified flirt, at malibog ang first impression nya sakin. Well, dati siguro, pero hindi na ngayon. Mukhang nakakita na ko ng katapat ko. At mukhang nakilala ko na yung lalaki na magpapakilala sakin kay LOVE.
Next: Magkikita pa nga kaya kami ni Mr. Gorgeous sa Starbucks? Mangyayari pa kaya yung muntikang one-night stand? At ang pinakamahalagang tanong sa lahat, Mr. Gorgeous pa rin kaya yung itatawag ko sa kanya? Hahaha. Abangan!
Thank you for reading! Sorry kung medyo hindi maganda yung pagkakakwento ko kasi baguhan pa lang po ako sa pagsusulat. Pero sana po kahit papano, nagustuhan nyo.