NAIINIS SI JOICE sa kanyang mestisang bestfriend. Ilang oras lang ang nakaraan ay pinagparausan siya nito ng husto, (see 8.2 ” “, 9.0 ““) matapos niyang maranasan ang pinakamarahas, pinaka-nakakapagod, at pinakamalupit na kantutan sa buong buhay niya. Ilang minuto din lang ay ay “nakikipaglaro” pa ito kay Pete. Ngayon ay pinagtatangkaan na naman siyang gamitin nito. Walang duda na si Cindel na bestfriend niya ang siya na talagang pinakamalibog na taong nakilala niya. Pagdating sa sekswal na pagpaparaos ay walang kapagod-pagod ang kanyang kaibigan… sadyang di marunong mapagod. Ngunit di pa talaga ito nakaranas ng tunay na kantutan. Kakaiba, sobrang weird.
CINDEL : “Sori bes, ‘kala ko kasi gusto mo pa. Hihihihihi.
JOICE : “Ipakilala kaya kita ‘dun sa malaki’t maskuladong mamang yun para tuluyan ng matugunun yang nag-uumapaw mong kalibugan?”
CINDEL : “Bes, ang pekpek ko ay para sa iisang lalake lamang…”
JOICE : “Sino ba naman kasi yang Baker Boy na ‘yan ha? Sabihin mo nga saken at ng matulungan kitang tuluyan nang mabiyak yang makipot mong hiwa!”
CINDEL : “Bes, masyado na ba akong perwisyo para sa’yo?… Uwi nalang muna ako…”
JOICE : “Naku, naku, nagda-drama ang bruha. Halika dito sa tabi ko… upo. Bes ang sa akin lang naman ay…”
jeepney ride home. . .
Malalim ang iniisip ni Cindel. Natatanto niya ngayong si Joice ay sobra-sobra na ang binibigay, samantalang wala naman siyang masyadong kino-contribute sa kanilang mga “naughty-adventures.” “Siguro dapat ako naman. Malapit na ang sembrek Joicy. Pack you bags, we’re going to Gensan. Makakaranas ka ng kakaiba dun.” Sabi ni Cindel sa sarili.
Fondevilla Residence. . .
Cindel’s home!
CRIZTIN: “Hi ate, asan na yun?”
CINDEL : “Here you go Crizy, courtesy of Joice Karyl.”
CRIZTIN: “Napakasarap siguro ng gelatin na ‘to ate!”
MAMA: “Kumain ka na ba?”
CINDEL : “Mano po ‘Ma. Tapos na po… Sa kwarto muna ako…”
the doorstep of Cindel’s room. . .
“Anong ginagawa mo sa kuwarto ko? “Di ba kabilin-bilinan kong ‘wag kang makikialam sa mga gamit ko?” Tanong ni Cindel sa nakababatang kapatid na si Chester.
“Ah, hinahanap ko kasi ang flash disk ko, baka kasi na-iwan ‘dun sa notebook PC mo. Pa-pasensya na, hindi na po mauulit… Ate Cindel.” Sagot naman Chester. Umalis din naman sa harap ng ate niya ang parang natatakot na binata.
Pumasok agad si Cindel sa kanyang kwarto at pinindut ang switch ng ilaw. Agad na naglakbay ang paningin ng dalaga, wala namang gamit ang na dis-arrange. Hanggang… napatingin siya sa kanyang laundry basket. May napansin siyang hindi tama dun. Tiyak niyang hindi ganun ang ayos ng isang damit panloob na nandun… tiyak niya. Bilang isang magaling na database analyst, si Cindel ay may photographic memory. Siento-porsientong sigurado siya na hindi ganito ang ayos ng kanyang isang panloob na tinititigan ngayon. Bumilis ang tibok ng puso ng dalaga habang pinupulot ang pirasong yun.
Ginagawa kaya ni Chester dito ang “fetish” ng ilang lalake? Tiningnan niyang mabuti ang panloob na iyon at pumasok sa kanyang ilong ang isang pamilyar na amoy. My God… Chester, baby brother. You… damn… pervert!
Sometime later, in General Santos City, 3rd level of Anchor Hotel, to be exact…
JOICE : “Wow, this is the perfect sembreak Cind! Kahit gaano pa kahirap ang database na imo-modify natin eh, okey lang saken basta ba ganito ka-generous ang Tito mo.”
CINDEL : “Talagang mapagbigay si Tito sa mga empleyado niya. But bes, I invited someone para mas lalong unforgettable ang stay natin dito.
JOICE : “Sino?”
Binuksan ni Cindel ang pinto at…
CINDEL : “Heto na siya…”
“Good evening po mga Miss.” Sabi ng bisita ni Cindel.
______________________________________________________________________
next–>9.3
9.1 <–previous