At umiyak na nga si Maru. I don’t know what came over me, something like a sudden overflow of emotions, sobrang awa kay hipag. Mahirap makitang umiiyak ang taong espesyal sa puso mo.
Kung kaya nang makakita ako ng medyo malawak na parte ng daan, itinabi ko ang Fortuner. Mabuti na lang nalampasan na namin ang zigzag, pabulusok, makipot na bahagi ng highway sa Talisay.
Pahila kong niyapos si hipag sa aking dibdib, mahina niyang ibinubulong ang pangalan ni misis. Nanginginig ang kanyang tinig. Alam ko, sa tipid niyang magbigay ng impormasyon sa akin, kahit tanungin ko man kung anong ibig sabihing may malubhang sakit si misis, wala siyang matinong sagot na ibibigay. But I will try. I have to try.
Kasi that’s a little unfair, naisip ko lang. Asawa ako, at may karapatan akong malaman, kung tutuusin nga, mas higit ang karapatan ko sa mga ganitong bagay kaysa kay hipag. Asawa ako ni Gie, kapatid lang niya si Maru, therefore, supposed to be, mas ako dapat ang unang makaalam.
Biblical nga ang katotohanang yun eh, sabi… iiwanan ng lalaki o babae ang kanyang pamilya at sasama sa kanyang mapapangasawa at mamumuhay silang parang iisa. Pero pag inungkat ko yun, hindi din ako mananalo, sasabihin ni Maru, asawa lang ako, silang magkapatid soulmates! Lekat!
Ang mga ninuno siguro nila galing sa Africa, pero di naman sila maiitim. May naalala kasi akong nabasa ko na old African saying, na pag ang babae raw ay may ginagawang milagro, “the husband is always the last one to know.”
Sandali akong naghintay para lumipas ang pagsisintimiyento ni Maru. Kailangan kong malaman right here, and right now, kung ano na naman ang inililihim nilang magkapatid na health problems ni misis, at kung bakit. Kaya nga lang, di ko dapat biglain… baka lalong ipagtigasan ni hipag ang di pag-imik ng tungkol doon.
At mga ilang minuto pa nga, ilang mahihinang hikbi na lamang ang naririnig ko buhat kay Maru, papadalang ng papadalang, at di nagtagal, tuluyan nang nawala.
“Ambango mo… hihihi, puede ba huwag mo muna akong bibitawan? Ansarap ng yapos mo eh. Anong gamit mong pabango, parang di pamilyar sa akin ang amoy?”
“Hahaha! Malamang. Mumurahin kasi. Binili ko lang sa SM, dun sa mga nagtitinda sa pasilyo, wala pang P200 ang 60ml.”
“Namannnn… ganun kamura?”
“Oh yes, ganun kamura.”
“Pero gusto ko siya, lalaking-lalaki ang amoy… bagay na bagay sa ‘yo, katerno ng amoy sigarilyo, hihihi!”
“Magaling lang akong pumili ng mumurahin, pero maayos, at di pagkakamalang basta-basta, hahaha!”
“Anggaling mo nga, kahit sa pananamit, simple pero di naman mukhang poor. Angganda mo ngang pumorma eh, rugged pero kagalang-galang, lalo na pag nakamaong ka, wow, pakiramdam ko nalalagot lagi ang garter ng panty ko pag nakikita kita, kahit nuon na nuon pa, nung nanliligaw ka pa lang kay Ate Gie. Pag napapalapit ka nga sa akin, parang gusto ko lagi dakutin ang titi mo eh, hihihi!”
“Hahahaha! Totoo ba ‘yan? Stir!”
“Oo, totoo, walang biro.”
“Pero anggaling mong magtago, wala man lang akong nahalata kahit konti, kahit minsan.”
“Tapos nga nung magkasakit si Ate na nahihirapan na siya pag nag-aano kayo, sinasabi nya sa akin na sa sobrang libog mo daw, sobrang hirap ang dinaranas nya lalo na pag nagbabakasyon ka galing Qatar. Naiisip ko nga nun, na baka puede ako na lang ang magpapakantot sa iyo, hihihi!”
“Eh bakit di mo sinabi? Wahhhh hahaha!”
“Siyempre naman, hiya ako, sobrang hiya ako, may asawa akong tao… wala namang may alam na siyoke si Reggie, si Ate lang… at di ako nakakaranas ng kantot.”
“Kung alam ko lang ako na lang sana ang nag-propose sa iyo, hehe!”
“Bat di mo ginawa?”
“Hiya ako, sobrang hiya ako, di ibig sabihin ayaw ko, haha! Anghabang panahon kong nagtiis, nagtimpi, pero di bale, nangyayari naman na eh.”
“Ayun, tapos nga, nung mamatay si Reggie, saka sumulat ng Last Will and Testament ang mga parents niya, kaya nga kinailangan kong magkaanak. Test tube baby sana… pero andiyan ka, paharahara, inaamoy ang sa maruruming panty at shorts ko, hihihi, sabi ko, patusin ko nga ang lokong ‘to… oh ayan, masaya ka na?”
“Ako lang?”
“Hihihi! Tayong dalawang parehong tigang.”
“Pero wala pa din akong nahalata sa iyo, o sa mga plano nyo ng ate mo, kahit minsan, kahit konti.”
“Nung pinabili kita ng pantyliner sa SM, sinong hipag naman ang normal na magpapabili ng ganun sa bayaw? At nung matumba ako sa mismong tapat ng uten mo, sa may gate nung mabangga ang car ni daddy? Akala mo ba di ko sinadya yun? Oo, kinagat ako ng lamok, pero minsan lang, yung mga sumunod, arte ko na lang yun, hihihi!”
“Haha! Di ko nahalatang sinadya mo yun, galing mo ha?”
“Eh paano po, manhid ka! Abot kamay mo na ang pekpek ko, napaka-gentleman mo pa din… pero pagtalikod ko naman… husme, kung anu-anong kabulastugan ang pinaggagagawa o ipinapagawa sa iba! Tigilan mo nga ako, huling-huli lang kita, kaya alam ko madali kong masusungkit ang yag-bols mo eh.”
“Hehehehehe! Heh! Oo na!”
“Ambango mo talaga, hmmmm…”
“Bihira lang akong magpabango, tuwing may special occasion lang. Lagi nga nagagalit ang Ate Gie mo sa ‘kin dahil ganun ako eh.”
“Eh bakit ka nagpabango ngayon?”
“Because I’m with a very special woman, hehehehe!”
“Wow, sarap…”
“Musk ang amoy nyang pabango ko… alam mo ba ang musk?”
“Alam ko may word na musk, pero di ko masyado alam ang ibig sabihin… ang musk essense kasi kadalasan sa mga perfumes na panlalaki.”
“Ang musk ay galing sa salitang Spanish na muṣká na ang literal na ibig sabihin ay ‘bayag,’ hehehe!”
“Ganun?”
“Oo ganun… matandang sangkap na ang musk sa mga pabango, daang taon na. Primarily, kinukuha dati ang musk sa musk deers, sa ilalalim ng balat nila. Ang mga musk deers ay nagse-secrete ng musky odor para maka-attract ng female partners pag nililibugan, hahaha! Pero di na gaano ngayun, kasi kailangang patayin ang deer para makuha ang musk. Alam mo na, tutol ang mga animal activists… kung kaya kadalasan sa musk ngayun, gawa na sa chemical laboratories, gaya ng gamit ko, kaya mura.”
“Kaya pala na-attract ako sa ‘yo, hihihi! Ipinaamoy mo sa akin ang musky odor ng bayag mo…”
“Ano ka? Na-attract ka muna sa akin, kung kaya inamoy mo ang bayag ko, weeehhhhhhh! Malaking pagkakaiba nun, hahaha!”
“Oo na, bayag mong kulubot, weeehhhhh!”
“Anong sakit ng Ate Gie mo?”
“Tara na…”
……… itutuloy