Mabuti na lang automatic transmission meron ang Fortuner, kasi puedeng magmaneho na isang kamay lang ang gamit. Naging “busy” kasi ang ilang daliri ng kanang kamay ko sa pag-aalay-kapwa sa basang-basa, nag-aapoy, tumitibok-tibok na pekpek ni hipag.
Simpleng malibog nga naman si Maru, alam niya kung papaano ito itago sa iba, kahit sa akin noon, na wala naman na siyang patumanggang ipinapakita sa akin sa ngayon, siyempre naman, “kami” na nga kasi, hehe!
Kung mapapatingin man sa amin ang aming mga kasalubong, iyon ay kung may maaaninaw sila sa kapal ng tint ng Fortuner, wala rin silang makikitang kakaiba kundi isang tsuper, na gamit ang kaliwang kamay sa manibela, na pangkaraniwang ginagawa, at isang babaeng pasahero.
Ang hindi nila mahahalata ay ang kanang kamay ng driver na sadyang kinublihan ng mamahaling shoulder bag na may malaswang pinagkakaabalahan sa nagbabagang kandungan ng babae sa passenger side.
Limitado ang paggalaw ng kamay at mga daliri ko dahil nga sa sitwasyon, kung kaya si hipag ang gumigiling at kumakanyod, ayon sa kanyang pangangailangan. Na kahit akong katabi niya ay di makapaniwala kung paano niya nagagawa iyon nang hindi halos gumagalaw ang katawan niya mula baywang pataas.
Isa pang nakakataka, kaya niyang itago ang nagaganap na milagro, sa kawalan ng ekspresyon ng kanyang mukha. Tanging paghingal at mahinang daing lamang ang palatandaan ng sarap na kanyang nadarama.
Ah, oo nga pala, muntik ko nang makalimutan, poker player nga pala si hipag. Kilalang-kilala ang mga kagaya niya, silang lahat sa pagkakaroon ng ganitong abilidad. The old saying, poker face, remember?
Ilang minuto pa, hinawakan ni hipag ang kanang braso ko, mahigpit, madiin, kasabay ng panginginig ng kanyang buong katawan, isang mahabang daing, at panaka-nakang pagbulwak ng kanyang mahiwagang tubig.
Matagal… tila walang katapusan. Tumango-tango rin ang tigas na tigas na tarugo ko, kaalinsabay ng lahat, na muli, tila isang unos na nagdaang dahan-dahang nanahimik at humupa.
“Putang-ina, ansarapppppp… puta ka, magiging addict yata ako sa sex… kagagawan mo, kagaguhan mo!”
“Aba hoy, bruha ka, ikaw ang nag-request, nananahimik akong nagmamaneho dito ehhh…”
“Hihihi! Ou nga pala… yaan mu na, ganyan talaga kaming mga babae, laging walang kasalanan, naghahanap lagi ng masisisi… ganun din si Ate Gie sa ‘yo, di ba?”
“Bakit nga ba ganyan ang sakit nyong mga babae?”
“Heh! Eh kayu namang mga lalaki may sakit din, yun bang parang laging cool na cool, at walang pakialam… kailangan gulatin muna, sigawan para matauhan… saka nabasa ko, karamihan sa lalaki ganun, makasarili pagdating sa sex, gusto nila sila lang ang nasasarapan… di alintana ang ka-partner… but in fairness, di ka ganun, hihihi! Wow… umuusok naman ang tinggil ko nung sinibasib mo eh, hihihi! Saka anggaling mong magpigil ng orgasm, pinagbibigyan mo talaga akong makatapos… ng maraming beses… love it, love yahhhhh!”
“Ahaha! First time mo kasi sa larangan ng sex… kaya gusto ko maging memorable para sa iyo… saka napakahabang panahon, maraming taon, akong nagtimpi ng… paghanga, pagkasabik, ng matinding libog sa ‘yo, alam mo yun? Di ko naramdaman sa ate mo ang ganun, haha! Ilang minuto pa kaya ang di ko makaya?”
“Putang-ina, nalilibugan na naman ako… ahhhhh… hoy, luningning, sobra ka na, konting pino naman, hahaha!”
“Saka alam mo, Maru, kaninang pini-finger kita, may naramdaman na naman akong bago… anlakas ng musle control mo… parang pinipiga ng pepe mo ang daliri ko, bakit di ko naramdaman yun kagabi… sa titi ko?”
“Ah yun ba? Yaan mo sa susunod, hihihi! Magaling ako dun. Narinig mo na ba ang Kegel exercises?”
“Oo yata, parang nasabi na sa akin ng duktor ko yun minsan, pero di ko na ma-recall ang specifics… yun ba yong ini-exercise ang pelvic muscles para sa urinary incontinence?”
“Yap, exactly, advisable yun para sa babae’t lalaki, pero may sexual importance din sya lalo na sa mga lalaki. It prevents premature ejaculation and it cures some form of erectile dysfunction. Don’t worry, sa obserbasyon ko, wala kang problema alin man dun sa dalawa, hihihi! Parang bato nga ang tigas nyan eh, saka matagal kang labasan, hehe! Sa aming mga babae, para yun sa pregnancy and delivery, dapat ginagawa namin yun before and after birth to prevent uterine prolapse. Anyway, matagal ko nang ginagawa yun, kasi nga di ba sabi ko kailangan kong magkaanak?”
“Yun nga pala ang naalala ko… bakit mo kailangang magkaanak?”
“Nasa Last Will and Testament iyon ng parents ng nasirang Reggie, ng mga biyenan ko, ang may-ari ng Apogee. Na kailangan magkaroon ako ng direct descendant o anak, di puedeng ampon, para makuha ko ang 25% share of stocks ko na iniwan ni Reggie. Siya kasi ang uupo sa Board kapalit ko when he or she comes of age. Pag nag-retiro ako at age 65 at di ako nagkaanak, mapupunta ang shares ko na sinabi ko na sa iyo na around 600 to 700 million pesos sa foundation nila… eh sayang naman.”
“Ah ok… syempre sinulat nila yun, with Reggie as the father of your child on their minds… paano kung tumanggi sila na ako ang tatay ng…”
“Haha! Sa tagal ng panahon, di mo pa din talaga ako kilala… akala mo ikaw lang ang matalino… lahat ng bagay, bago ko gawin, I think it over, I plan, I prepare beforehand… kinausap ko na ang abugado ko… open-ended ang provision ng Will ng parents ni Reggie tungkol sa magiging anak ko. Hindi tinukoy kung sino dapat ang maging ama, o hindi sinabing si Reggie lang dapat, basta anak ko lang ang binanggit. At dun sila nagkamali, may bayaw akong utog kabayo, hahaha!”
“But that’s immorality, which is in general not admissible in the court of law… I mean, puede kang matalo.”
“Puede ba, tumigil ka na sa kawalan ng bilib sa akin, puede po ba? Sinong makakaalam na kinantot at kakantutin pa ako ng bayaw kong malibog pa sa kuneho? Na gaya ko din, malanding malibog na inahing kuneho, hahaha! Nakalimutan mo na ba ang koneksiyones ni Ate Gie? Ang pagiging Nursing Services Director niya sa napakalaking hospital sa Maynila ng mahabang panahon? Pag po nabuo ang itinurok mo, o ituturok mo pa sa akin… putang-ina, para nga gusto ko mamaya na uli eh, kaya lang papano at saan? Anyway, pag nakabuo tayo, o… ok, basta’t nag-positive ang pregnancy test ko, lalakad na rin ang documentation na parang sa in vitro fertilization o test tube baby ang ipagbubuntis ko… lahat yun naka-arrange na, gagawin lahat ng mga tao ni Ate Gie… kaya kung dumating man sa korte, plantsado na lahat ng dokumento… wala ka sa picture, at WALANG nangyayari sa atin!”
“Eh ang bata… ang magiging anak natin… sinong ama?”
“Sino bang umiiyot?”
“Ako, hehe!”
“Tange, so anong klaseng tanong yun?”
“I mean, sa batas… siyempre hindi ako ang ilalagay sa birth certificate ng bata…”
“So?”
“So hindi ako ang legal na ama.”
“Sa papel, ibig mong sabihin? … eh ano ba ang halaga ng kapirasong papel kumpara sa katotohanan? Are you listening to me? Sabi ko naman sa ‘yo, lahat yan planado ko na, sa tulong ni Ate Gie… relax ka lang, kasi lahat ng itinurok mo, at tinurukan mo, magiging iyo… iyong-iyo, sa katotohanan, at sa papel… huwag kang mag-alala, you’re in good and safe hands… kala ko ba sabi mo mamahalin ang puki ko? Mamahalin nga… at mamahalin mo, pangmatagalan… maniwala ka sa akin… oh, ok na?”
“Ok, ok, isang-isa na lang… sabi mo papalabasing in vitro ang ipagbubuntis mo, so ibig sabihin, kailangan pa din bayaran ang procedure, P500k yun, so, ok nakikinabang ako… sa kama, haha! Pero wala pa din matitipid sa gastos, di ba?”
“Nakakalimutan mo yata, sir, na nasa Pilipinas tayo… everything’s possible, as long as the price is right… ang malaki ang gastos dyan ay ang laboratory at ang doctor. Sa lab, wala namang kukuning sperm sa sperm bank eh, documentation lang, so may ‘lalagyan’ na tayo dun… ang doctor ay libre, kaklase ni Ate Gie sa school of nursing bago nag-doctor, na may gusto sa kanya mula college, kaya kahit anong ipagawa ni ate, ok lang yun… P75k lang ang magagastos sa lahat ng ‘lagay’ sa mga taong magpo-produce ng documentation… na baka nga for filing lang ang lahat ng documents na ‘yon eh, kasi naman, the way I know Reggie’s parents, they won’t waste their time para sa anumang court proceedings… never, saka matatanda na yung mga ‘yon, kahit anung ibigay kong proof, tatanggapin lang ng mga ‘yon.”
“Basta ang anak ko akin, iyon ang mahalaga.”
“Atin, at siyang hahalili sa akin sa board ng Apogee… alam mo ba na si Ate Gie ay di din dapat makaalis papuntang abroad?”
“Anong… bakit?”
“May sakit siya… malubha… di siya dapat payagang mag-abroad… pero, dahil sa koneksiyon niya, nagawan ng paraan ang documentation, naglagay din siyempre, pinalabas na in perfect health siya… dahil kailangan niyang umalis… para… para… sa planong ito… para mapagbigyan ako, tayo… kailangang malayo siya… malayong-malayo sa ating dalawa… naiiyak ako… sorry……….. “
……… itutuloy