Sa sidhi at alab ng halikan namin ni hipag, tila tuluyan nang naglaho sa akin ang pamantayan ng panahon at lugar. Parang nakalimot na ako kung gaano tumagal ang aming pagniniig, at kung saan kami naroroon. Tila nakalimutan ko na rin sumandali kung sino siya o ako, at kung ano at sino kami sa isa’t isa – kung ano ko siya, kung ano nya ako.
Dahil sa matinding sarap na nadarama at sa dami ng “first times” sa buhay ko sa kasalukuyan, parang sumandaling napahi sa aking kaisipan na ako ay pamilyadong tao, at nawala sa isip ang asawa ko, ang mga anak namin. Parang biglang lumiit ang mundo para sa akin, na ang lahat ng bagay ay umiinog na lamang sa akin at sa mamahaling mutya na lapat na lapat ang katawang nakapatong sa akin.
Nagsimula na namang gumiling si hipag. Ikinikiskis ang pekpek niya sa titi ko. Damang-dama ko ang pamamasa at init na nagmumula sa kanyang sinapupunan, na nagsilbing mistulang hamog na dumilig sa nangunguluntoy na si manoy. At ilang sandali pa, para na naman itong isang bantayog na handa sa anumang uri ng hagupit ng kalikasan.
Panibago na namang “first time” sa buhay ko, di pa ako tinigasan ng tatlong magkakasunod sa tanang buhay ko, na ganito kasinsin ang pagitan.
At muli, buong galing, parang hula hoop, na inipit ni Maru sa tila nagbabagang pagitan ng kanyang mga hita ang aking katigasan. At, wow, dinig na dinig ko ang malaswa, maharot, nakakaulol, nakakalibog, na tunog ng nagtatampisaw kong utin sa makatas na puke ni hipag. Ansarap sa pakiramdam… haha, ewan kung papaano, pero sa pakiramdam ko, o sa isip ko lang, parang may sariling labi at dila ang puke ni Maru.
Buong husay, buong init, sobrang dulas na humihimas, humihimod, mumamasahe ng pataas-pababa-pataas at kumikiliti, nanunukso, naghahamon sa bawat sensitibong ugat sa kahabaan ng titi at burat ko! Putanginaaaaa! Mistulang lumilipad na naman sa alapaap ang aking malay at ulirat. Parang muli akong nagduduyan at gumugulong sa malambot, makapal na himlayang panay bulak.
Ganito na kasarap sa labas pa lang ng puke ni hipag… gaano pa kaya kung sa loob! Namputsa, bigla akong kinilabutan, iniisip ko pa lang! Pero kailan kaya magaganap iyon? At iyon ang malaking tanong. Inisip ko, subukan ko kaya ngayon, bakit nga ba ang hindi? Hehe!
Bakit nga ba hindi ko subukan? Dahil sa takbo naman ng mga pangyayari, wala naman yatang mawawala… Pero di ko dapat biglain… the execution must be, should be, ought to be systematic and methodical… it’s going to be very, very slow and gentle… hehe, if I would, if I want, if I need, if I have to succeed, baka kasi wala pa sa “script” ni hipag ang kantutan… pero subukan ko pa rin, kasi baka lang sakali.
Mula sa pagkakayakap, sinimulan kong himasin ng pababa-pataas-pababa ang makinis, malambot, mabalahibong likod ni hipag, pababa, banayad, maginoong usad sa kanyang nakakabighani, maputi, mamula-mula, malapad, malaman, maumbok, na puwitan. Walang pagtutol akong naramdaman. Sa kabaliktaran, parang ito pa ang naging dahilan para siya dumaing at umungol… at lalong nagbigay-gana sa kanyang ginagawang “pagsayaw” sa ibabaw ko.
Hehe, ayos, sabi ko sa sarili ko, matagumpay ang unang hakbang.
Ang pangalawa… sinimulan kong dakut-dakutin ng mahinahon sa una, papadiin habang tumatagal, ang kanyang malulusog na pigi… himas paikot, dakot, himas uli… talagang ok, mas ginaganahan siya sa paggiling.
Ang pangatlo… sinabayan ko ang ginagawa niyang paggiling, at marahan kong sinimulang kumanyod paitaas, pasalubong sa ginagawa din ni hipag… lumakas, lalong umiingay ang kanyang mga hingal at pagdaing… hehehe, ayos ito sabi ng isip ko.
Ang pang-apat… pinaghiwalay ko bahagya… at dahan-dahan, gamit ang aking mga kamay at tuhod, ang kanyang magkabilang paa at hita, na halos di niya dapat mahalata at maramdaman… bilang paghahanda sa balak kong ulos paitaas sa bukana ng birheng kepyas ni hipag.
At ang panglima kong hakbang… ang sibatin paitaas ang tarangkahan ng birheng kalangitan ni Maru!
Ngunit… ang di ko namalayan… ay ang panglima ko palang hakbang ay magiging kaalinsabay ng unang hakbang ni hipag upang ipagkaloob sa akin ang pangatlo at panghuling “full blast” para sa akin, sa amin, sa gabing ito!
Hindi ko na kinakailangang ipuntirya ang aking sibat sa langit… di ko na rin kinailangang umulos paitaas upang buksan ang nakapinid na pinto ng birhen… si Maru na ang humawak sa aking tarugo at dahan-dahang itinutok ang ulo nito sa pintuan ng kanyang nakakapaso at basang-basang hiyas!
Ang kanyang mga mata ay nakapako ang pagkakatitig sa aking mga mata… tila nangungusap, nagtatanong, nagpapahayag, naninimbang… matagal… kapwa kami hindi kumikilos, tila kapwa naghihintay kung sino ang unang gagawa ng kasunod na hakbang.
Tahimik na tahimik ang kapaligiran sa labas, may pailan-ilang sasakyan ang dumaraan, ngunit madalang, malalim na kasi ang gabi. Sa loob ng aming hotel room, tanging ang mahinang tunog lamang ng aircon at tiktak ng orasan ang maririnig… maliban sa aming mahina, mabagal, malalim, mariing paghingal at kalabog ng dibdib, na mas nadarama sa halip na naririnig… na kasabay ang kapwa pagtibok ng magkasugpong, magkadikit, tutuk na tutok, nanginginig, nanginginit na tampok ng kasarian namin ni hipag.
Binalak kong ako ang maunang kumilos, umulos paitaas… hehe, ngunit, mas nauna ang naging pagkilos, pagdiin ng puke ni hipag sa aking burat. Titig na titig pa rin siya sa akin. Kitang-kita ko, unti-unti, namumula ang mga mata niya, at tumulo ang luha sa magkabilang mata…
Bahagya akong nalito, tiningnan ko siya ng may pagtatanong… sinagot niya ako ng matamis na ngiti. Ang luha niya ay hindi dahil sa lungkot, bagkus ay dahil sa tuwa kung gayon. Hinawakan ko si hipag sa magkabilang pisngi. Hinagod, pinahid, sinipsip ko ng aking mga labi ang luha niya sa magkabilang mata. Ginantihan niya ako ng mariing halik sa labi.
Patuloy ang mahinay, panaka-naka niyang pagdiin ng bukana ng kanyang puke sa burat ko. Hindi ako kumikilos, ayaw ko siyang biglain, masaktan… hinayaan ko siyang tumantiya, makiramdam, magtimbang ng sarap at sakit sa pagpunit sa tabing ng basal na batis at hiyas ng kanyang pagkabirhen.
Diin-angat-diin ang ginagawa ni hipag… ang bawat pagdiin ay mas higit sa nauuna… ibig sabihin, alam niya ang kanyang ginagawa… hinahanap niya ang tamang lugar at tiyempo ng pagpasok ko sa kanyang kaibuturan… na kauna-unahang karanasan sa tanang buhay niya… at alam niya ang tamang paraan upang hindi maging bigla ang madaramang sakit.
Kagat-kagat na ni hipag ang kanyang ibabang labi… hindi na niya iniaangat ang puke sa dulo ng titi ko… nahanap na niya marahil ang tamang lugar, tiyempo, determinasyon at kahandaang punitin niya, namin, ang sutlang tabing sa pintuan ng birhen niyang langit.
Eeeekkkkhhhhhh… aaaahhhhhhhhhhh… uuuummmmppppppphhhhhhh!!! Hinanap, ginagap, sinakmal ni hipag ng kanyang mga labi ang mga labi ko, at impit na impit ang mga sumunod na daing nang maramdaman kong may napunit sa daraanan ng tigas na tigas kong burat, sabay sa pagtulo, pag-agos ng mainit na dugo… at malaya nang pumaimbulog sa kailaliman ng puke ni Maru ang buong kahabaan ni manoy!
……… itutuloy