Mabuti na lamang at nakarating na kami ni hipag sa parking area ng Montebello, bago tuluyang magngalit ng husto ang bulkang Taal, sa loob ng nanginginit kong maong. Malikot ang pag-iisip, either ng may-ari o siguro ang designer ng hotel, o maaari din na nagkaroon sila ng meeting of minds. Pero either way, ang entrances ng hotel ay tatlo: merong malaki sa harap, ang main, meron din katamtaman ang laki na opposite ng main sa likod, at meron din maliit sa gilid na walang guwardiya at ang pambukas ay ang room card.
Doon daw kami sa side entrance dumaan sabi ni hipag. Inginuso nya sa akin kung saan. Di ko alam na merong ganun. Naisip ko na agad kung bakit, nang pumasok na kami. Kapag dito dumaan ang guests, di na kailangang dumaan sa lobby, may pasilyo magkabila papuntang deretso sa mga rooms ng hotel. Designed talaga ang small entrance na ito sa mga kagaya namin na umiiwas may makakita at makakilala. Lalo na dahil bawal ang mga gawain o balakin. Isa ito sa iniisip o ipinag-aalala ko. May solusyon naman pala si hipag. Life couldn’t be any better.
“Ako ang nag-design ng Montebello.”
“Hahaha! Iyan ang hirap sa kung anu-anong iniisip lagi, halos nakalimutan ko nang architect ka nga pala. Project pala ito ng Apogee?”
“Oo, nung 2009 namin ito ginawa. Bakit ano ba lagi iniisip mo?”
“Wala lang, ikaw, tayo… lahat… para kasing panaginip… hehehe! Kaya pala dito mo ako ipinag-reserve, dahil kabisado mo ito?”
“Mas kabisado ko ang Taal Summit, kasi last year ko lang idinesign ‘yon.”
“Bakit di mo’ko dun patulugin?”
“Tange!”
Nasa tapat na kami ng room ko. Bago ko isinaksak ang room card, tumingin ako kay Maru. Malapit na malapit sa akin ang pagkakatayo niya. Bahagya siyang nakangiti. Di ko namalayang ganoon kalapit ang mukha namin sa isa’t isa, amoy na amoy ko ang hininga niya.
“Full blast?”
“Tange!”
“Di tayo papasok pag di mo’ko sinagot.”
“Iisipin ko… sige na, buksan mo na!”
“Haha! Ok, in we go, kasi tuwing may iisipin ka nangyayari eh.”
“Tange!”
“Pangatlong tange na yan sa loob ng isang minuto.”
“Hahaha!”
Ang halimuyak ng hininga ni Maru, dinagdagan pa ng tawa niyang kumpleto sa lasa, tila namamanhid na si manoy sa pagwawala. Tila manhid na din ang utak ko. Wala na akong kayang isiping ano pa man. Siya, ako, at ang nagpupuyos na init sa aking katauhan. Iyon na lang, wala nang iba pa.
Pinauna ko siya sa pagpasok. Nang maisara ko ang pintuan, pahila ko siyang iniharap sa akin, para kulungin sa mabilis at mahigpit na yakap. Mas mabilis si Maru. Nahawakan niya ako sa magkabilang balikat, at naituon ang magkabilang siko sa aking dibdib, biglang napawi ang kanyang ngiti sa labi, at tagos sa aking kaluluwa ang kanyang titig.
“Doods, makinig ka sa akin… mula ngayon di na kita tatawaging kuya… maliban na lamang kung nadidinig ng mga bata… o ni Daddy, o ni Kuya Val. Pero, bihira naman tayong mag-uusap na dinig nila, kaya bibihira din na mararamdaman mong bayaw kita…”
“O-o-o-okkkkk…”
“Pagkatapos ng gabing ito, at may nangyari sa atin… handa ka ba sa pangmatagalang relasyon?”
“O-o-o-oo… naman… kaya lang…”
“Si Ate Gie… eh kung sabihin ko sa iyo na nai-arrange na namin ang lahat… na… tatlo tayo sa kama… dalawa kami sa buhay mo… for the mean time… mawawala na ba kaya ang pag-aalinlangan mo?”
“For the mean time………?”
“Di ba sinabi ko na sa’yo maliliwanagan ka pagdating ni Ate? Wala tayong sasaktan. Wala tayong sasagasaan. Maaring bawal sa lipunan ng tao, at kay lord, pero pipilitin nating balansehin ang lahat sa huli… maniwala ka sa akin… aayusin natin ang lahat. Kulit mo eh, tara ihatid mo lang kaya ako…”
“Teka, teka, tekaaaaa… eh pano ‘ko…? Tangina naman eh… ”
“Kaya ngaaaaa… hahahaha! Full blast?”
“Tangina moooooo… nakakagigil ka, Maruuuuuuuu…!”
“Hep-hep! Teka langgggg… magsi-CR lang ako.”
Kumawala si hipag, parang isang eksena sa pelikula… in slow motion… complete with a graceful imaginary background music in my mind’s ears… papalayo siya habang dahan-dahang nakakalas ang aming magkahawak na kamay, at bahagya ko siyang hahabulin, marahang umaalon ang kanyang damit na kapit na kapit sa kanyang katawan… madilim sa aking kinatatayuan… at sa tama ng liwanag na nagbubuhat sa loob ng kuwarto ng hotel ay aninag na aninag ang magandang hugis ng kanyang coca cola figure… na hubo’t hubad sa ilalim ng mamahaling damit… nakalingon siya sa akin habang papalayo. Wow, para talagang panaginip ang lahat!
Pumasok si Maru sa CR ngunit iniwang may siwang ang pinto, at tila nang-aakit na tinawag ang aking pangalan. Lumapit ako sa may pintuan ng banyo, sumilip sa loob. Para talagang sa pelikula. Luminga ako at baka nga may camera kung saan. Nasa likod si hipag ng shower curtain, iniaabot sa akin ang nakatiklop na mamahaling damit, pakisabit daw at susuotin pa niyang muli pabalik ng Taal Summit.
Tinawag muli ni Maru ang aking pangalan at lumapit daw ako sa kanya sa shower. Dahan-dahan niyang ibinukas ang shower curtain… at… unti-unting tumambad sa akin sa kauna-unahang pagkakataon, ng personal, ang pinakamagandang tanawin sa buong buhay ko! Pababa-pataas, pataas-pababa kong hinagod ng hayok na hayok kong paningin ang hubo’t hubad na alindog ni hipag! Wowwwww!
Tuluyan ko nang pinalis sa aking sarili ang dating hiya, pag-aalangan, at pangingilag sa bawal kong pinapangarap na mahinhin, tahimik at may pagkasupladang si Maricel Ruby Villon-Yumol, a high-caliber architect, isa sa iilang executives ng Apogee, na siyang gumuhit at nag-design ng bawat detalye ng Montebello, kung nasaan kami sa kasalukuyan… si hipag, si Maru… si Bru!
Na tila isang aplicante sa pagiging modelo, at ako ang big boss sa hiring, buong hinhin niyang ipinatong ang mga kamay sa magkabilang baywang, at mahinay na ihinilig ang ulo sa kaliwa at sa kanan, paulit-ulit. May pagmamahili ang kanyang ngiti, nakataas ang kaliwang kilay na parang hinihingi ang aking opinyon.
Pero, wala akong opinyon… ang alam ko lang, nagsisimula nang kumalog ang aking magkabilang tuhod, at tila makakalas ang hugpungan ng aking mga buto sa magkabilang panga, bahagyang nangatal ang aking baba. Sana hindi nga ito pelikula, at sana walang camera sa paligid, dahil kung sakali man, ayaw kong mapanood ang itsura ng sarili ko pagkatapos.
Tumingala at mahinang tumawa si hipag, dahil marahil sa katuwa-tuwa kong kalagayan. Marahan siyang tumalikod, at itinuloy ang banayad na pag-ikot sa kinatatayuan. Ampuputi, mamula-mula ang kanyang namumutok na pigi at mga hita. Napakaganda ng hugis at kutis ng kanyang likod at makitid na baywang, malapad ang balakang… ahhh, after all, di ko sinisisi ang sidhi ng aking paghanga at maitim na paghahangad kay hipag sa loob ng napakaraming taon.
“Maghubad ka, Doods… lumapit ka sa akin…”
Katal, kilig, kilabot… di ko na alam kung alin ang namamayani sa akin. Di ko malaman kung alin ang uunahin… damit? pantalon? sapatos? Inuna ko ang polo ko, may nalaglag na isang butones sa sahig, di ko sinadya, at di din sa pagmamadali at panginginig ko, nagkataon lang, dahil siguro sa kalumaan, dahilan para tumawa ng malakas si Maru.
“Easy ka lang, Doods… we have all the time in the world… wala kang hinahabol… di kita tatakbuhan, hihihi… promise!”
“Di naman… nagkataon lang…”
“O, alisin mo pati ang brief at medyas mo… di ako kumakain ng saging na may balat… hahaha!”
“Putanginaaaaa… mapu-full blast na yata talagaaaa…”
“Halika dito, bebe… maliligo tayo ng mommy… hihihi!”
Nakatalikod, bahagyang nakatuwad si hipag nang tumapak ako sa malamig na sahig ng bath tub, tinitimpla nya ang init-lamig ng tubig sa shower. Nasulyapan ko ang mamula-mulang kulubot na balat sa butas ng kanyang puwit, napapaligiran ng maiitim, maiigsing buhok. At sa ibaba nito ay ang kanyang kulay rosas na talabaaaaaa… dalawang butas ng kalangitan ni hipag na parang sabay na bumati sa akin ng ngiti, ang sabi ng isa ay hello! ang isa naman ay hi! hehehe!
“Oooopppppsssss! Sorrryyyyy, nasilipan mo na yata ako.”
“Hahaha! No problem… likes na likes… hahahaha!”
Humarap sya sa akin at impit ang ngiting tumingin sa aking tayung-tayo at tumatango-tangong tarugo.
“Puede ba ligo muna tayo?”
“Oo naman, saka nahihiya din ako sa’yo kasi amuy na amoy sigarilyo ako eh.”
“Ok lang, actually gusto ko nga ng amoy yosi eh, lalo na pag naaamoy ko sa shorts ko, hihihi!”
“Tange!”
“Oh, linguahe ko yan ah… Ready?”
Malamig-mainit ang tubig buhat sa shower na tumama sa ulo ni hipag at tumuloy sa aking mukha at umagos sa aking katawan. Ang tubig ay very refreshing… titillating… undulating… purifying… envigorating… ah, ewan, sige puede na kahit ano basta’t may “ing” sa dulo, hahaha! At dahil ganun ang iniisip ko, napa-iiiinnnnngggg tuloy ako na nagpatawa kay hipag. Kung ano daw ba, nalalamigan daw ba ako, sabi ko naman hindi, ok lang.
Kasi ito na ang pinakanamumukod na nararamdaman at nararanasan kong paliligo sa tanang buhay ko. Maraming ulit din kaming naliligo ni misis na magkasabay, at ganun din ang ilang naging GFs ko nung araw, pero iba… langit at lupa ang pagkakaiba sa nadarama ko na si hipag ang kasabay. Dahil kaya bawal? Dahil kaya hindi legal sa lipunan at kay lord ang ginagawa namin? Dahil kaya panakaw? Ahhhh, basta, ang alam ko tutal naandito na lang din, nangyayari na, kaya namnamin na lang ng lubusan ang sarap ng pakiramdam.
At sa tama ng mainit-init, malamig-lamig na tubig, sa halip na manlambot si manoy, lalo pa itong nag-umigting sa galit at mas lalong dumalas ang pagtango-tango. At di nakakatulong ang isang kamay ni Maru na hawak-hawak ang aking katigasan, na marahang hinihimas-himas at sinasalsal-salsal… at titig na titig sa aking mga mata, na parang binabasa ang aking reaksiyon at pakiramdam.
Lumapit siya sa akin at inipit sa pagitan ng kanyang mga hita si manoy… at mabagal na ikinilos ang kanyang katawan… na parang gumigiling… naalala ko ang nakakaulol niyang galaw habang ipit-ipit ang unan nung nag-i-Skype kami nung isang gabi…
Muli, kailangan kong umisip ng mga ibang bagay… ng ibang tao… basketball, giyera, baraha, martilyo, palaka… si Melay Cantiveros na kinaiinisan ko… si Vice Ganda siguro para ako matawa… at para maalis ang isip ko kay hipag… at sa ginagawa niya… di pa ako dapat labasan… putangina… anghirap!
……… itutuloy!