By instinct, kusang napapaangat ang puwitan ko sa driver seat para salubungin ang marahang pagbulusok ng mukha ni hipag sa aking nagbabagang kanyon ng Corregidor. Tumingala ako. Pumikit. Naghintay. May ngiti sa labi… umasam… sa pinagpalang pagdatal ng langit sa lupa… ngunit matagal. Wala…
Dahan-dahan kong ibinukas ang kanang mata at inaninaw si hipag sa nag-aagaw dilim at liwanag na dapithapon. Nakayuko, mga tatlong pulgada ang layo ng kanyang mga labi sa nagwawala kong ahas. Ang daliri ng isang kuko ni Maru ay marahan, banayad na tila sinusukat mula puno hanggang dulo ang kahabaan ng aking ulupong.
Mula bayag hanggang burat, nadama ko ang banayad na dampi ng hangin mula sa mga labi ni hipag… mula baba paitaas, mula taas at marahang papababa. Lalo na at lalo pang nag-alburuto ng husto ang kamandag ng aking alaga. Nalalapit, napipinto, di na maglalaon ang pagsabog, pagsambulat ng kanyang namuo, tinitimping galit!
I din’t know if she knew such a lurking emergency. It’s hard to believe that she didn’t, but she obviously didn’t care. Wala syang balak makiisa. Ululin lamang ako hanggang sa sukdulan ang kanyang pakay… at kailangan kong gawin ang gaya ng maraming ulit sa nakalipas. Hinawakan ko ng kanang kamay ang aking sandata at marahan, madiing sinalsal. It took mere seconds before I ejaculated my pent up jism.
At tila nanggaling sa kung saan, sa unang pulandit pa lamang ng tamod, ay nakasapo na ang kamay ni Maru na may makapal na tissue sa bukana ng aking burat. Halatang alam nya ang mangyayari, at ayon ito sa kanyang balak. Di ko maitago ang pagkaasar, ang kagustuhan kong manipa at manapak. Pasalamat sya, di ko sya kayang saktan. Ngunit di ko din kayang magkunwari na ok sa alright pa din ang lahat.
Maginoo ko pa din kinuha sa kanyang kamay ang tissue at itinuloy ang paglilinis sa aking sarili. Binalumbon ko ang mga ito at inilaglag sa aking paanan, na dinampot at ibinulsa ni hipag kasama ng tissue na may dugo galing sa ilong kong nagalusan. Habang isinasaayos ko ang aking sarili, di ko mahanap ang tamang salita tungkol sa kanyang ginawa at sa mga nangyari. Malamig ko siyang tinanong kung maaari na kaming lumakad. Mahinang tango lamang ang itinugon niya.
Nagpupuyos ang damdamin ko dahil sa magkahalong inis at awa kay Maru. Galit ako sa ginawa nyang walang habas na panunukso, pambibitin sa akin hanggang katapusan. Ngunit naaawa din dahil alam kong sinisisi nya ang kanyang sarili dahil sa aking matinding galit. At halatang di nya malaman ang gagawin o sasabihin pagkatapos. Ilang sandali pa, mas umiral ang awa ko kay Maru.
“Sorry, Maru… sana naiintindihan mo. Masyado kasi akong nag-expect na… ‘lam mo na… tapos hindi. Kaya yun frustrated si lolo. Pero, sorry na, promise, di na mauulit. Pangako talaga.”
“Alin po, lolo?”
“Hahaha! Putangina naman eh. Huummmm!!! Gusto talaga kitang dagukan, bruha ka!”
“Alin-nga-po-ang-di-na-mauulit?”
“Ah eh, ang pagdadabog koooooo!”
“Hayyyyyyy, salamat, kala ko po ang di na mauulit ay ang galit nito sa akin, hihihi!”
Sabay mahigpit na dakot sa tarugo ko.
“Ehhhhh… ay bakit kasi di kanina? Kaya nagtampo tuloy ang tito!”
“Alam ko po, pero binalak ko po iyon. Sabi ko sa sarili ko, magpapahalik ako sa iyo sa “first date,” pero hanggang dun lang muna. Pangmatagalan kasi ang balak ko, sa pagiging tayo. Naging easy ako sa iyo mula kagabi, alam ko. Pero maraming taon na din naman ang naging hirap mo sa paghahangad sa akin. Eto na, nagbubunga na ang pagtitiis at pagtitimpi mo. Pero ayaw ko din lumabas sa iyo na isang easy girl. Gusto ko pahalagahan mo ako at igalang ng panghabang-buhay, Doods…”
Doods? Nawala na ang kuya! First date? Hahaha! At panghabang-buhay? Ano ito? Sabi ko na nga ba, kami na, wow! Paano si misis? Oo, parang ok lang naman sa kanya, pero di ko pa din maintindihan. Ano, tatlo kami sa kama pag-uwi ni misis galing abroad?
“Paano……?”
“Si Ate? Ok lang…. sabi naman sa iyo ok lang eh, at malalaman mo din isang araw. Gusto kasi namin ni Ate sabihin namin sa iyo ang plano ng harapan na kasama mo kaming dalawa. Kaya sa ngayon, easy ka lang, relax… enjoyyyyyy, hahaha!”
Muling dinakot ni Maru ang nanlalata at nalilito ko ding batuta, at hindi na nya inalis ang kamay sa ibabaw ng teritoryo ni manoy. Minsan-minsang kinakapa, hinahaplos, hinihimas. Heh! Whatever, anyway… despite everything, all in all, then again… life is good!
“Masarap ba yung kanina?”
“Heeeehhhh! Beeettttteeeeeennnnnnn!”
“Yaan mu na, sa susunod, ipu-full blast natin yan, hahahahaha!”
Muli, narinig ko na naman ang tawa nyang may lasa. May kakaibang hagod. Mapanukso. Malambing. Banayad. Nagsisimula na yata akong umibig sa babaeng ito. Mali? Di ko alam, and I couldn’t care less. Bakit may nakapagsabi na ba na kaya nyang diktahan ang puso kung kailan iibig o hindi o kung kanino?
May kanyang sariling pitak si misis sa puso ko, marahil di na lang bilang asawa pero bilang ina ng mga anak ko. At di ko maikakaila, may kanya na ring pitak si Maru, kasama ni Gie, silang dalawa. Dahil aminin ko man o hindi sa sarili ko, napingasan na ang pagmamahal ko kay misis, dahil sa kawalan ng isang mahalagang sangkap sa relasyon namin bilang mag-asawa, ang kawalan ng sigla niya sa sex.
“Oh, may mali ba sa sinabi ko? Natahimik ka, mukhang di ka masaya, ayaw mo yata.”
“Di naman. Nalilito lang ako. Kasi, parang mahal na kita, puede ba yon, dalawa kayo? Ah… magkapatid na mahal ko?”
Napansin ko, siya naman ang natigilan. Inalis ang kamay sa tarugo ko at inayos ang sarili sa pagkakaupo. Matagal, hindi siya kumikibo, at wala na din akong maisip sabihin. Matagal.
“Doods, di na ako bata, pero alam ko, ramdam ko, di pa naman ako ganun katandaan para magkaanak. Kailangan kong magkaanak. Gusto kong magkaanak. Pero ayaw ko nang mag-asawa. Nadala na ako, tama na ang isa. Ayaw ko si Engr. Vic, ok naman sana sya, pero basta lang, di ko sya type. Ayaw ko kasi na masyado akong sinusuyo. Ewww, eh ganun sya. Ilang beses ko na ngang binasted, tuloy pa din. Di na daw sya mag-aasawa kundi din lang ako. Sabi ko sa kanya, bahala sya, pero wala syang aasahan sa akin… Di kasi nya alam ang type ko, gusto ko mabait na bastus, hihihi!”
“Eh kung sabihin ko sa kanya na bastusin ka nya?”
“Weeeeehhhh… di gagawin nun. Mahina yun. Di nya maiisip yung palagyan ng tamod ang kinakain ko sa canteen, hahaha! Saka kahit na siguro, malamang di pa din.”
“Bakit wala na bang ibang nanliligaw sa’yo?
“Maraming nagpapasaring, pero matatanda, may mga asawa. May isa ding bata, eh sobrang bata naman, saka pandak, bigay ng bigay ng flowers, pero wala namang sinasabi. Si Vic lang yung pinakamasugid baga. Ewwww, di na. O baka naman talagang sobra lang ang naging trauma ko sa pagiging mag-asawa namin ni Reggie, di ko alam, basta, ayoko na.”
“So, is it right and fitting to assume na gusto mong magkaanak sa akin?”
“Yabang mo din ano? Hindi pa po, lolo. Pinag-iisipan ko pa. At pinag-uusapan pa namin ni Ate.”
Naalala ko na naman ang sinabi ni lolo, at ang sagot ni hipag na pinag-iisipan. In the bag na itong si pekpek ibig sabihin, di ba ‘lo?
“Gusto ko ng tubig, nanuyo ang lalamunan ko dahil sa kwek kwek na galing sa’yo.”
“Kanina ko pa nga din naiisip eh, lagi akong uhaw mula kahapon pa, hihihi! Kasi lagi akong naglalaway, parang malapit na akong makatikim ng tunay na uten sa wakas, tunay na tunay na yata, hahahahaha!”
“Bruha!”
Wala na muli kaming kibuan matapos kong bumili ng tubig. Di pumayag si hipag na tig-isa kami ng iinuming bottled water. Gusto nya share kami sa isa, at nang maubos, share din kami sa isa pa. Di nagtagal, kinuha nya ang kanang kamay ko, ipinatong sa kanyang kandungan, iniwan doon, at bahagyang pinaglayo ang kanyang mga hita. Haha! Alam na alam ko na, gusto nya gantihan ko sya sa ginagawa nyang paglalambing sa aking alaga. Let’s see, why not?
“Di talaga ako makapaniwala na nangyayari ang lahat ng ito, Maru, parang isang panaginip ang lahat. Inasaam-asam lang kita ng maraming taon hanggang kamakalawa, pero eto puede ko na himasin at hipuin si luningning, di talaga ako makapaniwala, hehehe!”
“Puede mo din dukutin kung gusto mo, basang-basa na sya sa totoo lang.”
Eh di dukutin, puede pala eh. Wow! Basang-basa na nga ang kepyas ni Maru. She even helped me do it, guiding my hand into her treasure after flipping her skirt open and moving her thighs even farther apart. Nakaramdam tuloy ako ng kaunting panghihinayang sa haba ng nagdaang panahon, kung bakit ngayon lang, puede na siguro noon pa, kahit siguro noong kadarating ko pa lang galing sa abroad. Pero di ko din alam, baka nga naman ang “usapan” nila ni misis na puede na nga mangyari ito ay kailan lang din. Nakakatawa. Nakakataka. Ang mahalaga, walang pasubali, nangyayari na ang pinapangarap ko, at gaya nga ng sabi nilang magkapatid, ie-enjoy ko ito.
“May conference kami bukas sa Tagaytay. Di ko na tatawagan si Gary. Gusto ko ikaw na lang mag-drive para sa akin. Ok lang ba sa’yo?”
“Oo naman, Saturday bukas, walang pasok ang mga bata, very much available ako, lalo na para sa mahal kong hipag, hehehe!”
“Sana tunay ang sinasabi mong pagmamahal ha? Di lang dahil pinapayagan kitang mangyari ang mga ito. Sinasabi ko sa iyo, ayaw ko nang masaktan, tama na ang isang beses. Matagal kong pinag-isipan ito. Paulit-ulit naming pinag-usapan ni Ate. Nasaktan na ako dati. Trauma nga ang nangyari eh. Alam mo na, si Reggie. Ayaw ko nang maulit…”
“Di na mauulit ang nangyari sa inyo ni Reggie. Sigurado ako dun, haha! Kasi di naman ako ganun, you know… lalaking-lalaki ‘to oy… Pero sana naman malaman ko din kahit konte ang dahilan ng lahat ng ito, kasi inaamin ko, bago ito para sa akin… you know…”
“Yeah, I know what you mean… pero sorry, wala pa ako puede sabihin sa iyo ngayon, sabi kasi ni Ate antayin ko sya at kaming dalawa ang magsasabi sa’yo ng lahat… sana ok lang sa’yo ang ganun, kasi kung hindi eh di balik na lang tayo sa dati… na walang pansinan, pakiramdaman lang…”
“Ah ehhh hindi, ok lang sa akin ang maghintay, hehehehe!”
“Good. Teka, nahihirapan ka eh, tanggalin na kaya natin ang sagabal, hihihi!”
Bahagya siyang umangat sa pagkakaupo at mabilis na tinanggal ang panty. Sinuri at itinapat sa ilaw ng stereo at iniabot sa akin. Namputsa, di ko pa nga napapagbatihan ang ibinigay nya sa akin kaninang umaga, may kasunod na naman, na mabilis ko namang ibinulsa kasama ng pantyliner, hehe! Life is really good…
“Gamitin mo yan tapos ibalik mo na lang sa akin, pati yung kanina, palitan na lang natin lagi, lifetime supply, hihihi! Unnnggghhhhh… pagbutihin mo naman, gusto ko makatapos bago tayo makarating ng bahay…”
Pagbutihin daw, eh di pagbutihin, sarap kaya. Mainiit-init, madulas, basa, tumitibok ang loob ng puki ni hipag, lalo na ang tila titi na mahabang ugat sa may itaas na nagpapapitlag sa kanya kapag tinatamaan ng daliri ko. Di nga nagtagal, hinawakan nya ng mahigpit ang kamay ko at paulit-ulit siyang parang nagkonbulsiyon at napadaing ng mahaba, hudyat na naabot na ni hipag dahil sa pagdukit ko sa kanyang kaselanan ang rurok ng tagumpay na kanyang inaasam!
Bahagya ko pang hinalihaw ang kanyang kalaliman bago ko inalis ang kamay ko sa kanyang kandungan, at dinilaan at sinipsip ko na parang ice cream ang daliri kong galing sa puki ni hipag. Kinuha nya ang kamay ko at sya naman ang dumila-dila at sumipsip sa aking pinagpalang daliri. Hahaha! Sarap!
At bago nya binitawan ang kanang kamay ko ay ipinasok nya ito sa kanyang manipis na puting blouse, na napapatungan ng asul na vest… na putangina, wala pala syang bra, damang-dama ko! Parang bahagyang nanigas ang kanang paa ko na nakatapak sa gas. Ang dibdib ni Maru na nasulyapan kong parang kidlat nang nagdaang gabi ay hawak-hawak at himas-himas ko na sa ngayon! Haha! Life can never be any better!
Di pa nagtagal ay papasok na kami sa aming subdivision. Muli, wala na kaming kibuan ni hipag. Isang nagmamaneho at isang pasahero, magbayaw at maghipag na kaming muli, isang nakiusap at isang nagmagandang-loob, parang walang nangyari habang daan. Bilang isang driver, ipinarada ko ang sasakyan, mabilis na bumaba, at lumakad paikot sa kanyang tabi upang buksan ang pinto ng sasakyan para sa pagbaba ng aking “amo.”
Pagdatal ng kanyang mga paa sa lupa at bahagyang pagharap sa akin bilang tanda ng pasasalamat, para akong biglang matutumba sa pagkahilo, di dahil sa pagod (kahit isandaang balik kaya ko pa!), di dahil sa kung anuman, kundi dahil sa alam ko na kung wala ang kanyang pormal na kasuotan, na simbulo ng kanyang mataas na katungkulan at marangal na pagkababae at pagkatao… si Maru, ang diwata ng aking panaginip… sa kabila ng lahat… sa kanyang kinatitindigan… ay walang panty at bra, o sa direktang pananalita… hubo’t hubad!
……… itutuloy!