Mabagal na mabagal ang ginawa kong pagpapatakbo ng Fortuner. Maingat kong iniwasan ang ilang baku-bako sa daan patungo sa Tagaytay, ang lugar na tila may tangang pangako ng panibagong yugto ng alamat sa nangyayari sa amin ni hipag, na nagsimula sa nagdaang dalawang araw. Kung mapipigilan ko lamang ang anumang kilos ng sasakyan ay gagawin ko upang maging higit na malalim at panatag ang pamamahinga ng mamahaling angel at diwata ng buhay ko sa tabi ko.
Di ko mapigil ang aking sarili na sulyapan si Maru paminsan-minsan. Ang ganda ng ayos at hugis ng kanyang mga hita at balakang sa hapit na hapit na maong. Ang nakakabighani niyang mga dibdib na may kung anong pambihirang hugis na tila naiiba sa lahat. Ang mapupula niyang labi, makinis na pisngi at napakagandang hugis na ilong. Ang kanyang tenga na katamtaman ang laki, na napapaligiran ng mapuputing balahibo na tila sa munting bata.
Ahhhh… naisip ko, sadyang napakapalad ng unang lalaking magkakaroon ng pagkakataong samyuin, sisirin, at siilin ng halik ang alindog ni hipag. At muli, sa kaibuturan ng aking pagkatao ay namuo ang nakapangingilabot na kilig, dahil sa hilatsa ng mga pangyayari, at tila ang lahat ng daan at ihip ng hangin ay nagtutulak sa akin sa ganito mismong direksiyon!
“Ummmm… baka ako matunaw…”
“Haha! Kala ko ba tulog ka?”
“Ginising ako ng talas ng mga titig moooo…”
Pero di pa din siya tumitinag sa pagkakahilig sa upuan. Nakalimutan ko, naka-sunglasses nga pala siya ng makapal. Nakikita pala niya ang panunuri ko sa kanya habang sa akala ko ay natutulog. Malakas talaga ang antenna ni hipag. Nahuhuli nya ako lagi na di ko namamalayan.
“Di ah, sulyap lang kaya.”
“Ayan ka na naman, huli na eh tumatanggi pa.”
“Di ngaaaaa… puede ba akong tumitig eh nagda-drive ako? Mababangga tayo!”
“Ewan ko basta kita ko nagagawa mo… titig ka ng titig sa hita ko, sa dibdib ko, sa muka ko…”
“Hahaha! Oo na. Masama bang humanga?”
“Libog lang yan!”
“Sige na, libog na nga, pero may kasamang paghanga, may paggalang, pero higit sa lahat, may pagmamahal.”
“Sarap namang pakinggan… pakiulit nga…”
“Konting libog, sobrang paghanga at paggalang, pero higit sa lahat, abot-langit na pagmamahal.”
“Natutuyo na eh, gusto mo na naman yatang mabasa ang pantyliner ko, hihihihi!”
“Ok lang, haha! Ang mahirap pag di na namamasa, ibig sabihin wala nang asim, hahahaha!”
“Nuka? Di lang asim ‘to, may tamis pa!”
“Sige nga, patikim nga, hahaha!”
“Mamaya… promise…”
Namphota! Yayyyy!!! Totoo na yata ito… matitikman ko na yata ang pinapantihan, hehehehe! Ilang taon… putangina, ilang taoooonnnnnnn… na panay panty lang ang natitikman ko… tunay na tunay na yata itoooowwwwwowowo!!!
… … …
11:45 a.m., nasa tapat na kami ng hotel kung saan idaraos ang conference. Sinabi ni Maru na siya na lang ang bahalang kumuha ng gamit sa likod. Huwag na daw akong bababa. Di na ako nagpilit. Naramdaman ko na kung bakit. Ayaw niyang makita ako ng mga kaopisina.
Saka naisip ko, hindi dati ganito kaitim ang tint ng Fortuner. Parang naging ganito lamang kamakailan. Hmmmmmm… bahagi kaya ito ng plano nila ni misis? Saka teka, nakakaduda tuloy kung totoo ang kwento tungkol sa nangyari sa anak ni Gary, ang driver ni hipag. Kasama din kaya iyon sa malaking plano?
Ahhhh… ayaw ko nang mag-isip. Basta ang nararamdaman ko ay kanina pa ako naglalaway. Di dahil sa gutom. Kahit oras na ng tanghalian, hindi ako nakakaramdam ng gutom. Unnnngggghhhhhhh… para lang talagang nalalasahan ko na ang pekpek ni Maru.
Papadating pa lang kami sa siyudad ng Tagaytay, inaabutan ako ni hipag ng pera. Pansugal ko daw, para daw pampalipas ko ng oras habang nasa conference siya. Na di ko tinanggap. Sinabi ko na lang na meron naman akong dala. Saka baka matutulog lang ako sa hotel. Pera? Hahaha! Sinong may kailangan ng pera? Marami ako nyan. Ang kulang sa akin ay puke! At sa tanda kong ito, sawa na ako sa pagsasalsal!
May text si hipag, kumain daw ako bago matulog… at huwag daw akong magsasalsal!
Ginising ako ng ring ng CP ko mga bandang alas-tres ng hapon, si misis. Kung nasaan daw ako. Kung nagsusugal daw ba ako. Putanganina, alam. Sigurado ako, tinext o itinawag ni hipag ang lahat. Blow by blow account. Ano nga kayang pinaggagawa ng magkapatid na ito sa akin?
Matapos kumain ng isang jumbo burger at dalawang servings ng milkshake sa hotel, naisipan kong pumunta sa casino. Di ako mahilig magsugal, di din ako gaanong marunong. Pero madali ang baccarat. Sumasabay lang ako sa mga tumataya. Nakikiramdam sa tinatawag nilang “paya” at doon ako nakikisama. Di ko naman balak manalo o matalo ng malaki, para lang lumipas ang oras. Mamaya… mas masarap sigurado ang POKER, hehehe!
May kasabihan, na ang naghahangad manalo sa sugal ay siyang lalong natatalo. Tama nga. Wala akong balak manalo. Ang hangad ko lang ay gumabi na at makita kung ano ang ibig sabihin ng full blast! Sa isang libo-isang libo kong itinataya, mahigit tatlumpu na yata ang kulay kayumangging pitsas sa harapan ko. That’s more than 30 thousand pesos already. May sinasabayan kasi kaming tila isang Koreano na sabi nila ay magaling dumiskarte o bumasa ng paya.
5:45 p.m., umalis na ang Koreano sa table namin. Madalas na kasing sumablay ang pagbasa nya sa dating ng baraha. Nagtayuan na din ang mga mananayang sumasabay. Nawalan na ako ng gana. Walong “plaka” na tigsasampung libo na ang panalo ko, may anim pa akong brown na pitsas, 86k total. Di na masama sa kagaya kong naglilibang. Pag binigyan ko ng tigsasampung libo ang mga bata, malaki pa din ang sukli.
May kasabihan din, na pag ang lalaki ay swerte sa babae, malas sa sugal. At pag swerte naman sa sugal, malas sa babae. Ok, tigang ako kay misis pagdating sa kama ng mahabang panahon, pero di ko pa din maituturing na malas ako sa pagiging mag-asawa namin. At mamaya, pangako ni Maru, ipu-full blast nya si manoy, matitikman ko din daw ang POKER niya. Ano nga kayang klaseng swerte ang dumadating sa akin nitong mga nagdaang araw? Malapit ng nga kaya akong bitayin o kunin ni Lord?
6:10 p.m., nasa El Patio Trasero na ako, isang cute na restoran sa likod ng Montebello, overlooking Taal Volcano, umiinom ng buko express, pangalawang order ko na. May text si hipag. Nasaan na daw ako. Sinabi ko sa text na nasa likod ako ng Montebello. Dinner daw nila around 7:00 p.m. at buo na ang plano nila para mag-casino pagkakain. Ok, sabi ko, basta hihintayin ko na lang ang text niya kung anuman at kailanman. Tinanong ko kung kailangan ko siyang ihatid sa casino. Di na daw, at baka makita pa daw ako ng mga tiga-Apogee. So tama nga ang iniisip ko kanina, binalak nya talaga akong itago. Akala lang nila, si Gary ang nag-drive ng Fortuner.
Hayyyyy… normally, mahirap maghintay, kasi I’m looking at two, three hours bago magpasundo si Maru. Pero di ako naiinip. Excited pa nga. Ang tanong lang, ano ang gagawin ko para patayin ang susunod na dalawa o tatlong oras? Ayaw ko nang matulog. Ayaw ko na din bumalik sa casino. Di din daw ako puede magsalsal sabi ni hipag. Nakakainip din naman na tatambay lang ako dito sa El Patio Trasero ng ganoon katagal, wow! Mabuti man lang sana kung marunong akong mag-drawing baka sakaling i-drawing ko ang bulkang Taal, hehe!
……… itutuloy!