“Ibinabalik ko sa bumili, di pa kasi bayad, hehehe!”
“Oh, haha, return-to-vendor transaction? 20 lahat, so may 19 ka pang hulihan, hahaha!”
“Ay naku, sorry, naitapon ko yung isang gamit ko kagabi bago ako naligo kaninang umaga, kunin ko?”
“Haha! Huwag naman na, nasa basurahan na, mabaho na yon, sige tawad na ang isa.”
Bahagya kong sinamyo ang pantyliner.
“Pweh, baho!”
“Ehhh… kuya naman eh!”
“Ano magagawa ko, eh sa mabaho talagaaaa, hahaha!”
Pero ang totoo ay hindi. Mabango nga. Tipikal na amoy cosmetics. Intensely feminine. Halimuyak ng kalinisan ni pekpek Maru. Kahit man lang sana konting amoy puke. Pero wala. Disappointing. Dahil siguro naka-roll, kailangan ko siguro iladlad.
“Akin na nga yan…… nakaka-conscious ka naman eh.”
Iniiwas ko ang kanang kamay kong may hawak ng pantyliner. Pano ko ilaladlad, kinukuha nga? Lamang sya dahil nagmamaneho ako, pasahero sya, libre syang gumalaw. Muntik na nyang makuha nang ihawak ko ang kanang kamay ko sa manibela. Pero nagawa ko pa rin iiwas. Mapilit sya, pero ayaw kong makuha nya, that’s mine, given to me, hence my property! Di na nya puede makuha, another ‘first’ sa buhay ko ‘to, namin ni hipag. Anong gagawin ko, kundi… isubo?
Nasulyapan kong natigilan sya, nasa ekspresyon ng mukha nya ang impit na ngiti, tila di makapaniwala sa aking ginawa. Ako naman ngayon ang puedeng mag-dare. Ngumisi ako ng ngising aso kasi wala na sya magawa. She slumped in her seat and leaned on the far end, pero nakangisi din, ngisi ng pagkatalo. Isip-isip ko… oh, di ba? Kala nya sya lang ang may malikhaing isip?
“Eeeyyyyyhhhhh… kadiri ka namannnn ehhhh!”
May kasamang mahinang pagpadyak ng kanyang mga paa.
“Hmmmmm… tamis…….. hehehe!”
Nanunukso kong inilabas-labas ang isang dulo nito. Nakita ko sa gilid ng aking mata na nakikiramdam sya, humahanap ng tiyempo, para ito dagitin. Akala nya di ko alam, mali sya. Papaangat pa lang ang kamay nya, naipasok ko na ito uli. Tinukso ko uli ng palabas-labas ang dulo. At kinareer na nya ang pag-aabang at pagkuha ng tiyempo. Lagi syang huli, hehehe! Isa, dalawa, tatlo, panay sablay. Apat, aray, may matigas na bagay na gumuhit sa gilid ng ilong ko. Maaaring kuko nya o di kaya ay bato ng singsing. Mahapdi. Naramdaman ko ang mahinang daloy ng dugo. Taranta nyang inapuhap ang tissue sa consul box. Kumuha ng isa.
“Naku, kuya sorry, ‘kaw kasi ehhhh.”
Tinangka kong kunin ang tissue paper sa kamay nya, inilayo. Ah, gusto nya sya ang magpunas ng galos ko, ka-sweet, kasarap. Marahang idinampi-dampi ang tissue sa gilid ng ilong ko, namalagi ng matagal-tagal ang kamay. Ambango. Anlambot. Naaamoy ko din ang mahinhing samyo ng kanyang hininga sa pisngi ko. Pinaghalong amoy gatas, na tila amoy sabaw ng nilagang mais, na may konting parang amoy mint… unnnggghhhhh… walang duda, ganito kabango ang amoy ng hangin sa paraiso!
“Ok, maliit lang, there you go, di na dudugo yan.”
“Thanks, Bru.”
“Sorry, bro, hehe!”
Hawak pa din nya ang tissue paper na naduguan, binilog-bilog sa kamay. Tinangka kong kunin, inilayo na naman. Inilabas nya ang kanyang dila. Ipinatong sa ibabaw ng dila ang binilog na tissue. Kinawit ang dila papasok sa bibig, kasama ang tissue. Tumingin sa akin, ihinilig bahagya ang ulo at itinaas ang isang kilay!
“Gets mo? Kala mo ikaw lang?”
“Hahaha! Pilya ka… bruha ka talagerrrssss.”
Iniluwa ni Maru ang may dugong tissue mula sa bibig, ibinalot sa isang bagong tissue, inilagay sa side pocket ng suot na vest. Parang walang balak itapon.
“Aanhin mo yan, bakit di mo itapon?”
“Bakit balak mo ba itapon ang pantyliner ko sa bibig mo?”
“Hinde, hehe! Remembrance.”
Nasa bibig ko pa nga pala iyon. Napasama na ang katas nito sa laway ko sa bibig. Pero di ako nandiri ni katiting. Wala naman kasi nakakadiri anumang bagay tungkol kay Maru. Ewan ko lang, pero ebs nya baka kaya ko din kainin, siguro basta dila ko ang kukuha mismo sa butas nya, pero di yong nakalabas na! Hahaha! Ibinalot ko din ang pantyliner sa isang tissue at inilagay sa bulsa ng maong ko. Pabirong tangkang aagawin. Nagtawa, mahaba, maharot. Ansarap tumawa ni hipag. Tila bawat tawa nya ay may lasa, iba-ibang lasa, kumporme sa kung ano ang dahilan. May madadaanan na naman kaming kabayanan, bumabagal na muli ang daloy ng trapiko.
“Parang gusto ko ng kwek kwek. Antagal ko nang di nakakatikim. College pa yata ako. Puede pakibili? Gusto ko ng itlog sa mga panahong ito, hihihi!”
Ang kwek kwek ay tawag namin sa itlog na binalot sa may timpla at kulay orange na harina at idini-deep fry, pagkaing inilalako sa kalye, kadalasan sa gilid ng daan, sa mga palengke, o saan mang lugar na matao. Paborito ito ng mga estudyante, kasi mura na nakakabusog. Itinabi ko ang sasakyan nang makakita ako ng mga naglalako, parallel parking, sa harap ng isang saradong istablisiyemento, nakatalikod ang Fortuner sa highway. May ilang sasakyan din ang nakaparada, pinili ko ang bakante sa may gitna.
“Ilan?”
“Pag sa pugo, apat. Pag malaki, dalawa lang.”
Ang itlog ng pugo ang pinili ko para isang subo lang ni Maru bawat isa. Baka kasi madumihan pa sya pag yung normal na itlog, di nya puede isubo ng buo. Nagsisimula nang kumagat ang dilim. Tunay na naging napakabagal namin, wala pa kami sa kalahati. Ibinigay ko kay hipag ang plastic cap na may apat na kwek kwek, swimming in a thick sauce, and with a bamboo skewer. May kausap sya sa phone, si misis, lagi ko kasi naririnig ang ‘teh.’ Huling sabi, dumating na daw ako at huwag daw mag-alala, sya na daw (si hipag) ang bahala sa akin, whaterver that meant.
“Ang ate mo?”
“Oo, nangungumusta, alam nya kasi ikaw ang susundo sa’ken.”
“Ano ibig sabihin ng ipinadala mong picture ninyong dalawa sa akin kanina?”
“What you see is what you get, kuya.”
“Meaning?”
“Yun, minsan nagse-sex kami ni Ate Gie.”
“Ganun?”
“Uo, pero walang malisya, more on para sa’ken, kasi minsan di ako makatapos sa unan, tinutulungan nya’ko, makatapos, ‘lam mo yun?”
“Pano?”
“Heh! Dami mong tanong, basta. Para lang ako makatapos, yun na yon.”
“Ok.”
“Oh, bakit di ka bumili ng kwek kwek mo?”
“Ayoko, mataas ang cholesterol nyan.”
“Pero gusto mo sana?”
“Sana, pero wag na lang. Di ko naman ganon kakailangan. Lakad na ba tayo, o gusto mo maubos muna yang apat?”
“Mamaya na, dito muna tayo. Tatlo lang pala kaya ko.”
May isang natitira, na kung ibibigay nya sa akin, kakainin ko, one piece won’t hurt. Pero ang huling kwek kwek sa plastic cup ay dinuro pa din ni Maru at isinubo.
“Kala ko ayaw mo na?”
“Uo, ang pang-apat ay iyo.”
“Eh, kinain mo na eh.”
“Di ah, bakit pag nasa bibig ba ibig sabihin kinain na? Di lahat ng isinusubo ay kinakain, hahahahaha!”
“Weeehhhhh, korek ka jan.”
“Para iyo ‘to, kunin mo.”
Kinuha ko sa kamay nya ang empty plastic cap at itinapat sa may bibig nya para ihulog nya ang kwek kwek dun at dun ko kukunin para kainin. Pero itinulak nya ang kamay kong may hawak na plastic at umiling. Isinahod ko ang isa ko pang kamay sa bibig nya, umiling din.
“Kunin mo ng bibig mo.”
……….. itutuloy!