Pagbalik ko sa kuwarto at naghubad ng pantalon, di pa din natitibag ang matayog na tore sa loob ng aking pantulog na shorts! Muli na naman akong kinilig nang parang buhawing bumalik sa aking gunita ang mga kaganapan nang nagdaang gabi.
Idagdag pa ang panandaliang pagkakasulyak ko kay hipag ilang minuto pa lamang ang nagdaan, in all of her glorious morning beauty, bagong-paligo, sariwang ayos at bihis… unnnggggghhhhh… naka-sunglasses na hangang-hanga ako tuwing nakikita kong iyon ang kanyang suot, bagay na bagay kasi sa kanya, halatang mamahalin, kasing mamahalin ng may-ari!
Nanginig bahagya ang aking kalamnan nang maisip ko kung gaano sya kabango sa loob ng sasakyan. Putanginang Gary, hayop na unggoy sya, sya pa ang nakakaamoy. Sa aking pagkakatindig at pagmumuni-muni, di ko namalayang dakut-dakot ko na pala at hinihimas-himas ang aking nagngangalit na tarugo. Hmmmmm… puede na ulit, bakit hindi?
Inilabas ko ang sandata ko sa aking shorts, mabilis na sinalsal, biglang bumukas ang pinto, si Shannen!
Nang makita nya ang aking kakatwang ayos, biglang tumalikod at hinila pasara ang pinto. Tinawag ko ang pangalan nya sa likod ng saradong pinto at tinanong ko kung bakit, gusto lang daw nya malaman kung ano ang laman ng paper bag. Sabi ko ay mamaya na (kasi ang totoo ay di ko pa din alam).
Madalas gawin ng sinuman sa mga anak ko ang paglalabas-masok sa kwarto namin, kahit ngayong nasa abroad ang mama nila. At nang mga nagdaang panahong mag-isa ako at paminsan-minsang inaabot ng libog, sinisigurado kong nakakandado ang pintuan before doing my thing. Pero kaiba sa lahat ang umagang ito mula nang umalis ang mama nila. It’s not common for a man whose wife is working abroad to be frolicking online the night before with his sister-in-law (SIL), is it?
Di ako makali sa nangyari, anak ko si Shannen, but at the same time, she’s transitioning from girlhood to womanhood. It’s so awkward for her to see his father in such a very compromising state of undress and carnality. But the same thing is true for his father, for me, of course. Paano ko kaya iha-handle ito? Bago na namang sitwasyon ito para sa akin, at para sa anak kong dalagita. There have been so many “firsts” in my life since yesterday, haha!
Kung kaya kailangan kong malaman ang laman ng paper bag na iniabot ni Gary para magkaroon ako ng talking point paglabas ko ng kwarto upang kausapin si Shannen. Ang paper bag ay kulay pula at may label na Arrow USA 1851, alam ko ito, isang sikat na seller/supplier ng mga may kamahalang damit based in New York. Di katakataka para sa isang kagaya ni hipag na may malaking kita, na nag-iisa na sa buhay, upang di magkaroon ng maselang panlasa sa mga gamit sa katawan.
Ang ibabaw ng paper bag ay may mga malalambot at mahahabang pirapirasong papel na iba’t ibang kulay. Pamilyar sa akin ito, ganito din ang ginagawa ni misis pag nagreregalo. Pagkatapos kong alisin ang mga pang-ibabaw na palamuti, may pink na t-shirt na may nakadikit na label na Shannen. Ayos, sabi ko sa isip ko, tamang-tama, may alibi na ako sa pakikipag-usap kay panganay.
Tumunog ang CP ko, may incoming text alert, si misis. Sabi: “Nkttlo k dw kgav sav ni maru s txt, hahaha c pa tlga la p din qpas.. take gud care of her.. be very2 discreet, keep things very2 secret pls.. kiss 4 kidz & u.” My first instinct was to text back, pero ano ang sasabihin ko? Di ko alam. Sasabihin ko, ok, i’ll take care of our kids as well as their tita. Ganun? Nag-text back pa din ako: “Pls xplain, im confused hello anu nngya2ri d2?”
Kasi sa kabila ng mga rebelasyon ni Maru mula kagabi, di pa din ako makapaniwala sa inog at indak ng mga pangyayari. Nakipaglandian na ako ng husto sa kapatid ng asawa ko sa Skype, 3x-rated, pero ok lang sa asawa ko??? Pano? Bakit? Sumagot: “Relax, enjoy lang pa 2log naq, bye.” Sa isip ko, tulog ka na nga, buwiset! Wala din lang akong makuhang malinaw na sagot kay Maru man o sa iyo! Tangina!
Dinukot ko ang pink na shirt mula sa bag para ipangalandakan kay panganay, palakad na ako nang makita kong may isa pang dilaw na plastic bag sa ilalim, may nakadikit din na label na ang nakasulat ay “peace” na alam ko ang ibig sabihin, para yun sa akin. Tiningnan ko ang laman, at para na naman akong kinoryente at sinilaban ng magkasabay, ang shorts nya na dinilaan ko kahapon ng hapon, na nabasa kagabi (natuluan ng tubig-ulan, haha, ng kepyas ni Maru).
May nakadikit na post-it pad, sulat kamay ni hipag: “Special Notice: handle w/ care – 4 ur eyes only / Cleaning instruction: nothing, don’t.” Inilapat ko ang shorts sa aking dibdib, at may nalaglag sa aking paanan, isang kulay dilaw na bikini panty.
Walang malibog na bayaw, na libog na libog sa kanyang nakakalibog na hipag, ang hindi kikilabutan sa matinding kalibugan sa ganitong kalibog-libog na pagkakataon!!!
Sabi ko nga, anggaling talagang mangiliti nitong si pepek Maru sa hot spots ng kalibugan ko, mula kahapon hanggang kagabi. Nakakataka nga lang kung bakit pinagkaitan sya ng tadhanang makatagpo ng tamang mapapangasawa. Kahanga-hanga naman ang pagkababae, at lalo na ang pagkatao. Matagumpay naman sa kanyang propesyon, at nakaaangat ang ganda at talino sa pangkaraniwan.
Bakit nga kaya ganoon, gaya nga ng kasabihan, na hindi nabubunton sa isang tao ang perpeksyon ng buhay? Na kung matagumpay ang career, kahit anuman ito, malas ang love life, and vice versa. Ang buhay ay laging may kulang. Bakit nga kaya?
Mabilis kong sinamyo ang shorts at panty ni Maru in the right spots of each, walang kakaibang amoy kundi mahinhing halimuyak ng kalinisan ni Bru, nag-react naman agad accordingly ang aking concerned body part, but that can wait. Kailangan ko siguro munang uminom ng isang basong gatas na may kahalong tatlong sariwang itlog na binate, hehe!
I tucked the precious garments under my pillows. I have a more immediate priority as of the moment, si panganay, si Shannen. I don’t know how to go about it in particular, but as a parent, I should put up with the situation – embarrassing though it may be. Ako ang magulang, ako dapat ang unang lalapit sa kanya, to somehow neutralize the best way and as early as possible the tense air between her and myself brought about by the small incident earlier.
Nakaalis na daw si Shannen, sabi ni Manang Dolores, nung hinahanap ko paglabas ko ng kwarto hawak ang pink na shirt dahil wala sya sa kwarto. Nag-ring ang cell phone ko, si Shannen. “Popsie, naglalakad na’ko papasok ng school, sorry di na ako nakapag-bless bago ako umalis, di na kita inabala kasi mukhang BUSY ka eh…”
Ang school na pinapasukan ni Shannen ay halos katapat na katapat lang paglabas ng gate ng subdivision namin.
“Ibibigay ko pa naman sana sa iyo ang shirt galing sa Tita mo.” “Ok lang, pops, mamaya na lang, itinext nga ni Tita Maru sa’kin yan ngayun-ngayon lang eh. Galing States daw, maganda?” “Super, honey, very feminine, halatang mamahalin.” “Tinanong ko nga si Tita bakit sa iyo nya ipinaabot, sabi nya meron din daw kasi sya gift sa’yo, confidential daw. Ano naman kaya ‘yon?”
Namputsa, bat naman kaya sinabi pa ni pekpek sa anak ko yon, anong sasabihin ko ngayon?
“Ah eh, confidential pala sabi, bat mo gusto malaman?” “Ay, sorry, pops, hihi! Geh, pops, pasok na’ko. Next time, LOCK KA NG PINTO, hihihi! Lab yuaaahhh!” “Love you, Shannen, ingat lagi sa pagtaweeeeed, byeeee!”
Putanginang titi ito ah, nawawala na ang sintido comon, pati ba naman sa boses ng sariling anak tinitigasan? Ganun na ba talaga kagrabe ang pagkatigang ko? Hahaha! But anyway, yon na siguro yon, tapos na. Mag-lock daw ako ng pinto sa susunod, eh di magla-lock, yon lang pala. Tangina, ang pinoproblema ko kung paano iha-handle, si Shannen pa mismo ang naka-solve, di ako. Lock lang pala kailangan… Life is good.
Hep, hep, hurayyyy! Kakaiba ang sigla ko ngayon. Tila may pakpak ang aking mga paa, at may non-stop erection. I feel younger and stronger than ever before, hiyaaahhhhh!
Ooookkkkkk, kain, drink a glass of milk with 3 fresh eggs, ligo, magbate bago magbihis gamit ang shorts at bikini ni hipag… puntang Lipa…. Tumunog ang cell phone ko, incoming text, ni Maru: “Pls dont, save it 4 2nyt….”. Sa isip ko, hanep sa alright sa timing, galing talaga ni hipag, woman’s instinct. Bat kaya di gumana ang instinct ko sa pag-text nya this time? Ah, iniisip siguro ng subconscious mind ko, busy na si pekpek sa trabaho, hehe! Kaya nga instinct eh, minsan meron-minsan wala, minsan mali-minsan tama. Huwag daw, eh di huwag. Tonight daw, eh di tonight. Life is really, really good…
……….. itutuloy!