“My child….. I’ve been watching you from afar… what’s bothering you?”
“Father…. it’s…. nothing…..”
“My dear Polaris… I know that there is something that you want…. ask and I shall give it…”
“Father, what happened to them?”
“Them?… You mean your brothers and sisters?….. They broke my heart….”
“I see…. so that’s why they were cut off from your presence?”
“It’s not me who did it…. They perfectly know about the law… yet they dared to defy it…”
“Father… if I….. if I do the same, will you forgive me?….”
“………… I know that this day would come…. but I didn’t expect it to be sooner…. My dear child… I love you as much as I have loved your brothers and sisters… is this really what you want?…”
“… Yes…”
“Though it pains me… I shall give you my blessing… Go forth my child….I shall send you down…..
……. to Earth……”
================================================================
Here is your schedule for tomorrow:
8:00 – 10:00 AM – Meeting with the Board (beep)
10:00 – 12:00 PM – Review the site proposal (beep)
12:00 – 1:00 PM – Lunch (beep)
1:00 – 5:00 PM – Check-up Sites 1 & 2 (beep)
Hay…… mukhang isang oras lang talaga ang ang matatawag kong “akin”. Why do I always feel this way? Parang… parang wala akong oras para gawin ang gusto ko… Hindi ko alam pero dapat masaya ako… I earn three digits a month, I live on my own pad, I am single so I can do anything I want…. I am single…… Yeah… I guess that’s it….
Kinuha ko ang isang basong whisky at binuksan ang pinto papuntang terrace…. Sa di kalayuan, tanaw ko ang maliwanag na ilaw na nanggagaling sa mga bar at iba pang building dito sa Makati. Napatingin ako sa langit, ang daming bituin ngayong gabi…. Kung tutuusin, malaki ang mundo…. pero bakit hindi ako makagalaw?
Then something caught my eye… a shooting star! Shall I make wish?…. Hahah!… Crazy… mga bata lang ang naniniwala sa ganyan. Inubos ko na ang natitrang laman ng baso sa isang lagok. Kailangan ko nang matulog. Bukas, uubusin ko na naman ang oras ko sa trabaho…. I was about to leave when something dropped slowly from above. Tinaas ko ang kamay ko para kunin ‘to. White, smooth and silky… a feather?
Nah, baka may naglilinis lang sa taas…
Pasampa akong humga sa kama. Walang pang ilang minuto, tuluyan na akong dinalaw ng antok.
**Beep! Beep! Beep! Good Morning! Today is Monday, November 7, 2011**
Tsk! Ang bilis naman mag-umaga. Well, wala naman akong choice kundi pumasok sa trabaho. Dali-dali akong naligo, nagbihis, kinuha ang susi… Damn! Monday pala ngayon, coding ako… Anyway, malapit lang naman ang office pwede ko naman lakarin.
“Good morning sir..” , bati sakin ng guard. Araw-araw nya akong binabati pero hindi ko man lang alam ang pangalan nya. Nakita kong ngumiti sakin ang receptionist, bago lang ba sya dito? O baka naman hindi ko lang napapansin.
Paglabas ko ng building, napansin ko ang isang babae na nakatayo sa gilid. Hindi ko alam pero hindi ko maiwasang mapatingin sa kanya. Chestnut colored hair, curly, wearing a white flowing dress… and her face…. she’s so damn beautiful… Medyo nagtaka lang ako nang mapatingin ako sa paa nya… wala man lang suot na sapatos ot kahit tsinelas man lang. Napailing na lang ako, ang ganda pa naman sana kaso mukhang sira sa ulo.
Sa office, ang bagal tumakbo ng oras. Parang isang taon na akong nakaupo sa loob ng kwartong ‘to at nakikinig sa mga nagsasalita na wala naman ibang topic kundi pera.
“Mr. Rubio, parang wala ka sa sarili mo?”
Nagulat ako nang mapansin ko na nakatingin sa’kin ang buong board. “I uh…. I’m sorry… I’m not feeling well… excuse me…”
Dali-dali akong lumabas ng board room. Bumaba ako at pumunta sa malapit na coffee shop. Narinig kong nag ring ang phone ko. Tiningnan ko ang display sa screen, Naomi.
“Hey, bakit ka napatawag?”
“Ow.. ang sungit mo naman dear? Nag-aalala lang naman ako sa’yo. Bigla ka kasing lumabas sa board room.”
“Well, salamat pero ok lang naman ako. ”
“San ka?”
“Somewhere…”
“Gusto mong samahan kita? Kaya kong alisin yang pagod mo…hmmmmm”
“Nah, maraming salamat na lang… sige bye”
Hay… kailangan ko nga talaga sigurong magpahinga. Kinuha ko ulit ang phone at di-nial ang number ng secretary ko.
“Hi Jen, paki-cancel naman lahat ng appointments ko. Pakisabi mawawala ako ng 3 days… no, make it one week.”
Mabilis ko naman narinig ang pagsang-ayon ng secreraty ko.
Hmmmm… So ngayon, meron akong isang linggo… Ano naman ang gagawin ko? Wala rin naman… Makauwi na nga lang. At least pwede pa akong matulog ng matagal….
Pagdating ko sa tapat ng condo, nakita ko na naman sya. Hindi sya umaalis sa kinatatayuan nya at parang may hinihintay…. Nang malapit na ako ay bigla syang napatinin sa’kin. Ano bang problema nito?
Pagpasok ko ay agad akong lumapit sa guard.
“Chief, kilala mo ba yang babae na nasa labas?”
Kumunot ang noo ng guard na para bang may sinabi akong ibang salita.
“Ah sir, wala naman pong babae sa labas… baka namamalik mata lang po kayo.”
“Huh? hindi. Ayan oh..”, sabay lingon at tinuro ang kinatatayuan ng babae pero… wala nga..
“Ah… hahah… baka nga namalik-mata lang ako… pagod lang siguro Chief..”
“Naku sir, palagi ko nga kayong nakikitang stress na stress eh.. mabuti pa magpahinga na kayo.”
“Sige Chief, salamat.”
Weird… sigurado akong nakita ko sya na nakatayo sa labas. She even smiled at me…. Arrgghhh Alex! Pagod lang yan! Matulog ka na lang!
Pagdating sa pad, mabilis akong nagbihis at dumiretso sa kwarto para matulog. Halos nahihimbing na ako nang biglang mag-ring ang dorr bell.
Fuck! Sino bang walang hiya na naglakas ng loob na istorbohin ako. Padabog akong akong lumabas ng kwarto. Tumutunog pa rin ang bell.
Tangina talaga! Akala mo kong sino kung makapindot ng bell!
Mabilis kong binuksan ang pinto.
“Ano bang problema mo……..” natulala ako. There she is, standing in front of me. Looking so damn beautiful…
“Hi…..“, she flashed her smile. The sweetest smile I ever see…..
—————————Mad.Pencil———————————-
Yes! I am back! Sobrang tagal.. May naka alala pa ba sakin? ^_^