” C R I M I N A L C I N D “
________________________________________________________________
“NANIWALA AKO na ang pakikipagkaibigan ko kay Ms. Alcover ay siyang makakapagpabago sa buhay ko. Naging mas madali sa akin ang makapasa sa mga mahihirap na subjects. Isa siyang magaling na teacher kaya mabilis akong natuto. Naging close kami at iniidolo ko siya sa lahat ng bagay. Ngunit ang lahat pala ng iyon ay isang pagkukunwari para di ko magawang pagdudahan siya sa sa relasyon nila ng aking ama.”
“Nang nalaman ng nanay ko na si Ms. Alcover pala ay ang kalaguyo ni tatay, ay agad niyang sinugod ito sa mismong tahanan nito. Sobrang mabilis ang mga pangyayari. Ang natatandaan ko ay nadatnan ko nalang na duguang nakabulagta si nanay sa may gate ng bahay ni Ms. Alcover.”
“Sa kainitan ng kanilang pagtatalo ay nagkasabunutan daw silang dalawa at walang kahirap-hirap na naitulak ng walang hiyang si Ms. Alcover ang aking nanay dahilan para mabagok ang ulo nito sa isang malaking bato.”
“Ngayon ay halos maubos na ang pera namin at lalo pang lumalaki ang gastusin sa pag-aaral ko. Kaya Sir, intindihin mo sana kung palagi akong late at madalas nag-aabsent. Kailangan kong dumiskarte para magkapera. Sabi kasi ng nanay ko ay kahit anong mangyari, wag na wag ko daw pabayaan ang aking pag-aaral.”
Habang napatigil ang kolehiyala sa kinukwento para maka-iyak ay agad na kinuha ni Symon ang kanyang pitaka at kumuha ng P1,500. Hindi ito sapat para pambayad sa tuition ng babae sa buwang kasalakuyan ngunit ito lang ang extrang pera niya.
“Tama ang pasya mong huwag tumigil sa pag-aaral. Heto, alam kung kulan yan, pero yan lang muna ang mai-aabot ko sa ngayon.” Sabi ni Symon habang iniaabot ang pera sa studyante.
“Maraming salamat po sir. Hayaan n’yo po, babayaran ko din po ito kaagad.”
“Wag mo munang isipin yan sa ngayon, ang dapat nating pagtuunan ng pansin ay ang paggaling ng nanay mo at ang graduation n’yo na magaganap in 2 months.” Wika ni Symon sabay hawak sa balikat ng studyante.
“Ang bait-bait mo talaga Sir.”
“Mabait? Mabait ba ang isang teacher na kunyari ay humahawak sa balikat ng isang studyanteng babae para matsansingan niya ito?” Biro ni Symon na nakapagpangiti sa studyante. “Yan! That’s it, smile! Gaano man kahirap ang buhay sa mundo ay wag nating kalimutang ngumiti. Sige na at baka ma-late ka pa sa susunod n’yong subject.”
“Ang bait mo talaga Sir, napaka-swerte ni Cindel sa’yo kung sakaling kayo nga ang magkatuluyan.” Sabi ng studyante na ikinabigla ni Symon.
“Pano mo nalaman ang. . ? . .”
“Wag na po kayong mabibigla Sir, kaming lahat ng classmates ni Cindel ay matagal nang nakakahalata sa inyong dalawa.”
“P-pero sila na ni Jeckel di ba? Di mo ba alam yun?” Mabilis na sagot ni Symon, desperadong makaiwas sa usapan.
“Hiwalay na sila sir, at kahit hindi ko alam ang tunay na dahilan, ay alam kong alam mo kung bakit. Sige po Sir, maraming salamat ulit.” Buong respetong tugon ng studyante, sabay lakad palayo.
Kasabay ng pagtalikod ng studyante ay ang pagkalat ng usok ng kalituhan sa pag-iisip ni Symon. Pagtulong sa mga nangagailangan, pagiging rakista, pagtaguyod sa isang relasyon, pagiging guro. . . at pag-aalala kay Cindel.
“Magagawa ko kaya ang lahat ng ito?” Tanong ni Symon sa sarili.
in the room of a wicked teacher. . .
“Yan, ganyan nga. . . sige pah. . . idiin mo ng todo todo. . . ayan, ayahn. . Ohh. . . A H H H H H ! Pasigaw na ungol ni Koreen nang sumirit ang kanyang katas.
Bihira lang siyang makipag SOP, ngunit ang pambihirang karanasang ito’y labis niyang ikinagagalak. Sa loob ng ilang linggo ay labis na siyang nahuhumaling sa phonepal niyang nagpapakilala lamang sa alyas na “Swordfish.” Hindi pa niya alam ang tunay na pangalan nito, ngunit malakas ang kutob niyang sulit ang lahat ng oras na iginugugol niya dito.
“Kakaiba ka talaga, sana magkita na tayo.” Bulong ni Koreen sa kanyang sarili.
Bumangon siya at pinagmasdan ang hubad na sarili sa salamin at hinayaang purihin ang sariling ganda at alindog. Marami nang pamilya ang nasira dahil sa “irresistible seduction” na madalas niyang ginagawa.
“Anong magagawa ko kung talagang nagagandahan ang mga lalaking may asawa sa akin?” Ang madalas na pabirong palusot niya sa mga kakilalang sumisita sa kanyang ginagawa.
Ilang buwan pa lang siyang nakapasok bilang teacher sa paaralang kasalukuyang pinagtatrabahuan. Alam niyang di magtatagal ay malalaman din ng mga amo niya kung anong klaseng “extra curricular activity” ang meron siya, ngunit kampante siyang malalaman man nila ay wala silang magagawa. Sa tamang halaga ay sigurado si Koreen na kahit ang katotohanan ay nabibili.
Ngunit may mga ilang taong nababalitaan niyang hindi daw nabibili o nasisilaw sa pera, at may taong ganito daw na nagtatrabaho sa paaralang ito. Ang taong ito ay isa sa mga rason kung bakit siya nag-apply dito. Nais niyang usisain ang tunay na pagkatao ng isang teacher na kung tawagin ay “Mr. Superhero” ng mga kakilala nito. Marami na daw itong buhay na naimpluwensyahan at nailigtas. Handa rin daw itong harapin ang ano mang klase ng panganib para lang mailigtas ang kung sino man ang nangagailangan.
“Maari kayang ang kabayanihan niya ang magiging dahilan para mabunyag ang mga ginagawa ko? Bago pa man mangyari yun. . . kung sakali man, ay tinitiyak kong bibigay ka rin sa akin Mr. Veintura.” Pilyang pagkausap ni Koreen sa kanyang sarili.
“Ngunit si Swordfish muna Symon, bago ikaw. . .”
half a city away. . .
“Ang mga nagpapahirap sa kanilang kapwa ay dapat parusahan” Ito ang natatandaan niyang sinabi niya kay Jeckel, at ito ang sinasabi ni Cindel sa kanyang sarili habang binibitiwan ang kanyang cell phone. Katatapos lang ng isa na namang “session of deception” na ilang linggo na rin niyang ginagawa sa kanyang guro na sa palagay niya ay siyang “Female Counterpart ni Satanas.”
Ilang araw lang ang nakaraan ay hiniwalayan na niya ang lalakeng sobrang nagmahal at nagpakahirap para makamit ang kanyang pag-ibig. Kung tutuusin ay dapat siyang parusahan sa pagpapahirap sa binata ngunit napag-isip-isip niyang lalo lang masasaktan ito balang araw kung patuloy siyang magkunwaring mahal niya ito.
Matagal na niyang naririnig ang mga sabi-sabi kung gaano ka sama at kung gaano ka salbahe ang magpinsang Koreen at Boris Alcover, ngunit ang narinig niya kamakailan lang ay hindi na pwede pang palagpasin. Kailangang may gagawa ng hakbang para maturuan ng leksyon ang dalawang ito, at sa tingin ni Cindel ay may kakayahan siya para maging instrumento upang maisakatuparan ang pagbagsak ng dalawa. Buti na nga lang at magpinsan sa ina sina Boris at Jeckel, at hindi na kadugo ng huli si Koreen. Mas madaling matatanggap ng dating kasintahan ang epekto ng kanyang plano.
Gamit ang isang vocoder software (isang computer program na nakapagpabago ng boses) ay nagpanggap siyang si Ms. Phoenix – ang babaeng kinababaliwan ni Boris ngayon, (see: 3.0 ““) at Mr. Swordfish – ang lalakeng kinahuhumalingan ng teacher niyang si Ms. Koreen Alcover. Minsan nang nabanggit ni Sir Symon ang ganitong klaseng teknolohiya:
“By tuning the wavelength of the vocoder output into the right frequency, any man can sound like a woman, and any woman can sound like a real man. Add it up with a little social engineering that most hackers and phishers use, you can fool anybody into thinking you’re someone else.”
Nang narinig ito ni Cindel sa isang lecture ay hindi niya ito masyadong binigyang-halaga. Hindi siya makapaniwalang ang kaalamang ito ay napakalaking tulong pala para maparusahan ang “Pinaka-salbaheng Magpinsan Sa Buong Pilipinas.”
“Boris at Koreen, kung kayang bilhin ng mayaman n’yong angkan ang batas ng tao ay hindi ang pagtakas sa kahihiyang daranasin n’yo dahil sa gagawin ko.” Ang may pagbantang bungad ng isip ni Cindel.
3 days later. . .
“Hello, Mr. Swordfish, nandito na ang sinisinta mong si Koreen!” Pasigaw na pagbati ni Ms. Alcover sa lalakeng makikipagkita sa kanya ngayon. Hindi niya maintindihan kong bakit sa isang tila abandonadong gusali sila magkikita. Ganunpaman, sobrang excited pa rin siya. Sa lahat ng kanyang mga manliligaw, ang lalakeng ito na yata ang pinakamisteryoso.
“Mr. Swordfish! Hello, nasaan ka ba? Mr. Swordfish. . .Mr. Swo. . .”
Bigla na lang naputol ang pagsisigaw ni Koreen nang may isang kamay na may hawak na panyo, na galing sa likod niya, ang tumakip sa kanyang bibig at ilong. Nagpumiglas si Koreen gamit ang kanyang buong lakas, ngunit ilang segundo lang ay dumilim na ang paligid. . .
.
“GANITO KAYA ANG NARARAMDAMAN ng mga terrorista at serial killers?” Ito ang tanong na nasa isip ni Cindel ngayon.
Gumagapang sa kanyang buong katawan ang kakaibang “thrill and excitement” habang pinagmamasdan niyang mabuti si Ms. Alcover, matapos niyang maitali ang walang malay na katawan nito sa isang poste. Wala pa siyang nakausap na isang tunay na terrorista o serial killer man, ngunit parang tiyak na tiyak niyang ang nararamdaman niya ngayon ay siyang nararamdaman ng mga ito sa tuwing meron silang bombang pasasabugin o kaya’y isang inosenteng taong papatayin.
Wala siyang bombang pasasabugin dito, at wala rin siyang balak na patayin si Ms. Alcover. Ngunit ito’y kanyang paglalaruan, at pahihirapan. Hinintay niya hanggang sa bumalik ang ulirat nito at di naman masyadong mahaba ang kanyang paghihintay. Gustong niyang panoorin kung paano ito magre-react sa kanyang gagawin. Pinagala ni Cindel ang kanyang paningin sa loob ng silid hanggang sa nagtapos ito sa panyong nilagyan niya ng “chloroform.” (isang chemical na nakakahimatay pag nalanghap)
“Isang munting panyo. . . pwedeng-pwede palang maging instrumento ng krimen.”
Nang pakiramdam niya ay nabatid na ni Miss Alcover ang kasalukuyang nangyayari ay nilapitan niya ang guro at kahit na naka-blindfold ito ay di na ito makatigil-tigil sa pag-iyak at paghagulgol. Kung wala lang ang panyong itinali niya sa bibig nito ay malamang nagsisigaw na ito.
“Para sa mga pamilyang sinira mo at sa mga taong naging biktima ng pagiging tuso mo. Uumpisahan ko na ang paghihirap mo Miss Alcover.” Tugon ng isip ni Cindel.
Agad niyang hinablot ang blouse ng kanyang teacher at kahit hindi man napunit ang damit ay natanggal naman ang ilang butones nito. Lalong natakot si Ms. Alcover at di maipaliwanag ni Cindel, ngunit ikinatutuwa niya ang nasasaksihan. . . labis na ikinatutuwa.
Gamit ang kutsilyong dala ay tinutukan niya ang leeg ng guro, sabay tanggal sa nakataling panyo sa bibig nito at: “Shhh, wag kang maingay Koreen, kapag sumigaw ka ay ibabaon ko ang patalim na ito sa leeg mo, maliwanag?”
Napatango lang si Ms. Alcover habang pigil na pigil ang pag-iyak.
“Maglalaro lamang tayo Ma’m, kung ayaw mong mapahamak ay dapat sundin mo lahat ng iuutos ko, naiintindihan mo ba?” Sabi ni Cindel gamit ang boses niyang sadyang pinapa-paos. Sa takot at pagkalito ng naka-blindfold na si Ms. Alcover, natitiyak niyang hindi siya makikilala nito sa paos niyang boses.
“S-sino ka ba, a-at ano. . . ano ang kailangan mo sa akin?” Nanginginig na tanong ni Ms. Alcover.
“Shhh, di ka p’wedeng magtanong. Basta’t sumunod ka lang sa mga iuutos ko ay hindi kita papatayin.” Ang halos pabulong na pagbabanta ni Cindel.
Agad na tumahimik si Cindel at pinagapang ang patalim sa dibdib ni Koreen, laruang patalim. Ang katulad ni Ms. Alcover ay nararapat lamang saksakin ng isang tunay na patalim, ngunit hindi kaya ni Cindel ang makagawa ng ganun. Gayunpaman, hindi maitatanggi ng dalagang nag-eenjoy siya ng sobra-sobra sa nakikita’t nararanasan.
“Ayan, ayan salbaheng guro ka. . . sa dami ng pamilyang winasak mo, at para sa kaklase kong muntik nang namatayan ng nanay. . . matakot ka ng sobra-sobra!” Bulong ng labis na naliligayahang isip ni Cindel.
Muli niyang itinali ang panyong pumipigil sa pagsigaw ng guro sa bibig nito at tuluyan nang nagpakalamon ang dalaga sa pagnanasa ng kanyang laman. Simula nang ibinulgar niya kay Joice ang kanyang sekretong nararamdaman para kay Sir Symon ay ipinangako na niya sa kanyang bestfriend na hindi na sila gagawa pa ng pagtatalik ng babae sa babae.
Pero ngayon, hindi niya maiwasang maramdaman ulit ang kakaibang init na kay Joice lang niya naranasan at sa isang masahistang babae. (see: ) Gagamitin niya’t aabusuhin ang katawan ni Ms. Koreen Alcover ngayon, at walang pwersa sa mundo ang maaring pumigil sa kanya.
Agad niyang hinablot ang pulang bra ng guro at tumambad sa kanya ang malulusog na mga diyoga nito. Nagpakawala si Cindel ng isang malalim na paghinga at marahang hinaplos ang mga iyon. Matapos maipadama sa kanyang mga kamay ang kakinisan ng mga ito ay kinuha niya ulit ang laruang kutsilyo at ipinahid ang malapad na bahagi nito sa cleavage ng guro. Habang ginagawa niya iyon ay dahan-dahan niyang tinanggal ang taling nakagapos sa kaliwang kamay nito.
Pansamantalang nag-alinlangan si Cindel na baka manlaban si Koreen ngunit:
“Di ba mas may thrill pag may suntukang mangyayari kung saka-sakali?” Pag-andar ng weirdong pag-iisip ng mestisa.
“Wag kang gumawa ng kahit anong bagay na maaring kong ikagalit kundi ay papatayin kita!” Banta ni Cindel, bantang alam niyang hindi niya kayang gawin.
Hindi nagtagal ay natanggal na din ni Cindel lahat ng nakagapos sa katawan ni Koreen, at gaya ng inaasahan na ng dalaga ay lumaban nga ang guro. Walang kahirap-hirap niyang na-ilagan ang sampal at suntok na pinapakawalan ng naka-blindfold na si Ms. Alcover. Ilang segundo pa ay kinuyom ni Cindel ang kanyang kanang palad at sinuntok ang guro sa sikmura nito ng ubod ng lakas!
“Sa susunod na gagawin mo ang ganyan, hindi na ang aking kamao ang tatama diyan sa tiyan mo kundi ang kutsilyong hawak ko!” Pananakot ni Cindel, gamit pa rin ang isang tila paos na boses.
Halos pagulong-gulong na ngayon sa sahig si Ms. Alcover. Hinawakan nito’t dinidiin ang sariling tiyan, na para bang mababawasan ang sobrang sakit na tinatamasa nito. Hindi pa rin kayang ipaliwanag ni Cindel ang nararamdaman, ngunit talagang naliligayahan siya sa nakikita!
“TAYO KOREEN, TAYO!” Sigaw niya sa kanyang guro.
Hindi pa man halos makahinga ng maayos ay pinipilit pa rin ni Koreen na makatayo. Nilapitan siya ni Cindel at agad na ipinahid ang laruang kutsilyo sa likod nito.
“Ngayon Koreen, maghubad ka, at wag kang magkakamaling tanggalin yang blindfold mo, kundi ay hindi lang pawis at luha ang aagos diyan sa katawan mo.” Sabi ni Cindel, hindi pa rin makapaniwalang kaya niya ang ginagawa at sinasabi.
Hindi agad sumunod si Ms. Alcover kaya binatukan siya ni Cindel. . . PAK!
Pumunta si Cindel sa harap ni Koreen at gumawa ng ilang ingay doon. Matapos makagawa ng ilang senyales na nasa harap lang siya ay tahimik siyang bumalik sa likod ng guro. Nais niyang maiwasan ang ano mang tsansang makita ni Ms. Alcover ang kahit ano man sa kanyang kaanyuan, sakali mang magawa nga nitong tanggalin ang blindfold. Kailangang maniwala ang guro na nasa harap lang siya nito.
Habang patuloy na humahagulgol ay unti-unti nang hinuhubad ni Ms. Alcover ang sariling blouse. Isinunod nito ang kanyang pencil skirt at kitang-kita na ngayon ni Cindel ang buong kaseksihan ng guro. Di niya maitatangging mahirap nga siguro para sa isang lalake ang umiwas sa ganito ka kaakit-akit na babae, may asawa man o wala.
Nang tuluyan nang natanggal ng guro ang kanyang palda ay agad siyang sinabunutan ni Cindel, pinasandal sa poste kung saan ito nakatali kanina, at mabilis na ginapos ulit. Wala nang nagawa si Ms. Alcover, iyak na lang ito ng iyak. Si Cindel naman ay tuluyan nang bumigay sa pwersa ng kalibugang matagal-tagal na rin niyang pinipigilan.
Inatake niya ng marahas na pagkagat, pagdila at at paghimud ang pawisang katawan ni Ms. Alcover. Simula pa lang ng minulat siya ni Joice sa gawaing ganito ay pinagpantasyahan na niya ang sobrang brutal na pakikipagkantutan gamit ang katawan ng isa ding babae. Hindi siya makapaniwalang nagaganap na nga ang pantasyang ganun ngayon at hindi siya dapat mag-aalinlangan, talagang nararapat lang sa babaeng ito ang dahas na maaring maibibigay niya!
Muling tinanggal ni Cindel ang panyong nakatali sa bibig ni Koreen. Marahan niyang hinaplos ang likod ng ulo nito at pagkatapos ay sinabunutan ang bahaging iyon. Napanganga sa sakit ang guro at idinura sa nakabukas na bibig ang laway na naipon ni Cindel kanyang bibig. Pinigilan ng mestisa ang akmang pagyuko ni Koreen upang hindi maidura nito ang kanyang laway.
Umulit pa ng ilang pagdura si Cindel at waIa nang nagawa si Ms. Alcover kundi isara nalang ang kanyang bibig. Ngunit muli siyang sinabunutan ni Cindel dahilan para mapanganga ulit. Sa muli pa’y dumura pa si Cindel at nagsabing: “Lunukin mo!”
Muling humagulgol si Koreen at tila nag-aalinlangan, kaya idiniin pa ni Cindel ang patalim sa leeg ng guro.
“LUNUKIN MO!” Ang mas malakas pang pananakot ni Cindel na sapat para gawin na nga ni Ms. Alcover ang kanyang iniutos. Nais sanang makita ng dalaga ang mga mata nito habang diring-diri sa paglunok ng kanyang laway. Ngunit alam naman niyang hindi ito pu-pwede.
Matapos malunok ang ilang talaksan ng kanyang laway ay. . . P L A K ! Tunog ng malakas na sampal ni Cindel sa mukha ni Koreen.
Bago pa man makagawa ng pagprotesta ay mabilis na ibinalik ni Cindel ang panyo na pumipigil sa pagsigaw ng guro. Pagkatapos ay nagpakawala siya ng marahas na pag-atake gamit ang kanyang bibig at ngipin sa leeg, didib at balikat ng kanyang guro. Ibinaba pa niya ang ginagawa hanggang sa makarating siya sa mga utong nito.
Kinagat-kagat niya ang mga ito, banayad sa umpisa hanggang sa nilagyan niya ito ng matinding pwersa, sapat para mamaga ito’t dumugo. Inilipat ni Cindel ang kanyang pagkagat at pagsupsop sa isa pang utong ni Ms. Alcover at pinisil-pisil ang naiwang duguang utong. Muli niyang tiningnan ang mukha ni Koreen at kahit naka-blindfold ito ay halatang labis na itong nahihirapan. . . “Buti nga sa’yo.”
Matapos mapasadahan ng ilang kagat at dila ang itaas na bahagi ng katawan ng kanyang guro ay ipinasok na ni Cindel ang ilan sa kanyang daliri sa garter ng panty ni Koreen. Marahas niyang ibinaba ang pulang panty nito dahilan para halos mapunit ito. Nang tuluyan ng nakawala ang panty sa mga paa ng guro ay mabilis na ipinasok ni Cindel ang tatlong daliri ng kanyang kanang kamay sa naka-ahit at pawisang puke ni Koreen.
“Ito ang puke na dahilan ng pagkasira ng maraming pamilya Ms. Alcover, kaya nararapat lang itong parusahan.” Bungad ng isip ni Cindel habang marahas na inilabas-masok ang kanyang mga daliri sa hiyas ng guro.
Pinagmasdan niyang mabuti ang mukha ni Koreen at talagang kaawa-awa ang itsura nito. Batid niyang gustong-gusto itong sumigaw, ngunit puro ungol at hagulgol nalang ang tanging nailabas nito gawa ng mahigpit na taling nasa bibig nito. Magkahalong luha, pawis at laway na ngayon ang tumutulo sa mukha ng guro.
Matapos ang tila makinaryang pagdaliri sa naglalawang puke ni Ms. Alcover ay lalong tumindi ang init na naramdaman ni Cindel kaya mabilis niyang hinubad ang kanyang itim na jacket, itim na boot-cut jeans at lahat ng saplot sa kanyang katawan. May tila matinding pwersa ang humahaplos sa dalawang katawang hubo’t-hubad ngayon, isang studyanteng babaeng tila nasasaniban at isang gurong tako’t na takot. . . hindi man lang alam na ang umaabuso pala sa kanya ay sarili niyang studyante.
Pumunta ulit si Cindel sa likod ni Koreen at pinaluwagan ng bahagya ang taling nakagapos dito, sapat para makayuko ito. Agad siyang bumalik sa harap at muling ipinahid ang laruang kutsilyo sa leeg ng babae, pinapaalala na siryuso pa rin siya sa bantang papatayin niya ito kung sakaling manlaban ulit. Iginiya niya ang mukha nito sa kanyang mga suso at tuluyan ng nagpakalunod sa sarap ng pagdede ni Ms. Alcover sa kanyang mga utong.
“A h h h h h h ! ” Ang lumabas sa bibig ni Cindel nang di niya mapigilan ang pag-ungol. Muntik nang makalimutan ng mestisang dalaga na dapat pala niyang gamitin ang paos na boses na ginamit niya kanina para di siya makilala ng kanyang guro.
“Galingan mo puta ka!” Sabi ng paos na boses ni Cindel.
Matapos ang ilang pagdila at pagsupsop sa kanyang kaliwang utong ay sinabunutan niya si Ms. Alcover para mailipat ang masarap na ginagawa nito sa kanyang kanang diyoga. Hindi siya masyadong nasiyahan sa ginawa ng babae doon kaya itinulak niya ang ulo nito pababa dahilan para maupo ito sa sahig.
Hindi nakikita ni Koreen ang kasalukuyang posisyon ng umaabuso sa kanya ngunit batid ni Cindel na alam ng guro na may dapat itong gawin sa gitna ng mga hita ng taong nasa harap ng kanyang mukha. Mabilisan at desperadang “humihindi” ang nagawang paggalaw ng ulo ni Koreen ngunit agad na itinutok ni Cindel ang laruang kutsilyo sa leeg nito.
“Kainin mo at siguruhin mong masasarapan ako!” Utos na may tonong pananakot ni Cindel.
Walang nagawa si Ms. Alcover kundi sundin na lang ang dalaga.
“A h h h h h h, O h h h h h h. . .” Ungol ni Cindel. Tanging ungol lang ang pwede niyang mailabas. Gustong-gusto niyang magpakawala ng sangkatutak na pagmumura ngunit pinigilan niya ang sarili – baka makalimutan niyang kailangan niyang ibahin ang kanyang boses at makilala ng gurong inaabuso.
Hindi niya alam kung may karanasan ba sa pakikipagtalik sa kapwa babae si Ms. Alcover ngunit wala na siyang pakialam dito. Ang tanging pinagtutuunan niya ng pansin ngayon ay ang masarap na pakiramdam habang kinakain ang kanyang puke ng gurong kinaiinisan niya ng sobra-sobra.
“A h h h h h h, ganyan nga tang-inang guro ka, ito ang nararapat sa’yo” Wika ng isip ni Cindel habang di nilalayo ang pekeng patalim sa leeg ng gurong bumubrotsa sa kanyang puke.
Ilang sandali pa ay binitiwan na ni Cindel ang patalim at sinabunutan si Koreen. Iminudmod niya ng husto ang mukha nito sa kanyang basang-basang puke at ipinanghilamos ang katas nito sa guro!
“A h h h h h h, O h h h h h h. . . U h m m m m m. . . A H H H H H H H H !” Malakas na pag-ungol ni Cindel nang malabasan siya habang hinihilamusan ang mukha ng guro ng katas ng kanyang mestisang puke. Patuloy pa rin niyang ipinanghimas ang mukha ni Ms. Alcover sa kanyang hiyas hanggang sa humupa na ang sarap na nararamdaman.
Matapos makalanghap ng konting hangin ay pinulot na ni Cindel ang mga damit ni Ms. Alcover at inihagis ito sa kaawa-awang pagmumukha ng guro. Mabilis siyang nagbihis at pinulot ang panyong ginamit niya kanina para alisin ang ulirat ng guro. Nilagyan niya ito ng ilang pang patak ng chloroform at ipinantakip sa bibig at ilong ni Koreen.
Kasabay ng pagbagsak ng ulo ng guro nang mawalan na naman ito ng malay ay ang pagpapaandar ni Cindel sa kanyang cellphone.
“Come here Boris, you need to rescue your filthy and stinking cousin. . .” Bulong ng isip ng mestisa.
.
“ANO BA KASI ANG NANGYARI sa’yo at bakit ganyan ang ayos mo? Ang tindi talaga ng kaharutan mo’ng yan at ang isang lumang gusali pa ang napagtripan mong pagparausan!” Pang-aasar ni Boris sa kanyang pinsang si Koreen.
Kahit hindi nagsasalita si Koreen ay alam na ni Boris ang ginawa ng pinsan sa loob ng gusali. Hindi na bago ang ganitong eksena. Ilang beses na rin niya itong nahuling gumagawa ng milagro at wala itong pinipiling lugar, kahit sa sariling bahay niya mismo.
“Pa’no mo nga ulit nalamang nandito ako?” Tanong ni Koreen
“May nagtext sa akin. Nagkataon namang nasa malapit lang ako. Kilala mo ba ang number na to?” Paliwanag ni Boris sabay bigay ng cell phone niya sa pinsan.
“Number ni Mr. Swordfish. . . Kung siya ang may pakana sa ngangyari sa akin, bakit niya iti-text si Boris? Ano ba talaga ang tunay na binabalak niya?” Pagtataka ni Koreen, di pa rin makapaniwala sa nangyari.
KOREEN : “Salamat naman at dumating ka kaagad. Salamat talaga Boris.”
BORIS : “So, naasaan na siya?”
KOREEN : “Sino”
BORIS : “Ang lalakeng biniktima mo ngayon?”
KOREEN : “Biktima? Ako nga ang naging biktima eh.”
BORIS : “HA HA HA HA HA! Nangyayari ba ang ganun? Ano ba talaga ang nangyari at para yatang na-rape ka ng isang dosenang lalake? HA HA HA HA HA HA. Hmmm, tingin ko ay may isang DOM kang dinala dito, na nasundan ng kanyang misis, na tinawagan ang kanyang buong angkan. Tapos, ginulpi ka nila ng todo-todo. HA HA HA HA HA. . . Kawawa ka naman insan. Ano ba talaga ang nangyari?
KOREEN : “Don’t ask.” Bwisit. . . bwisit na babaeng yun. BWISEEEET!
BORIS : “Sabihin mo lang kung kelan natin reresbakan. Walang domo-dobol cross sa lahi natin at nakalagpas.”
KOREEN : Yun ang problema, di ko alam kung sino ang gagang yun. . .
BORIS : “Ano Koreen? May sinasabi ka?”
KOREEN : “Ah, eh wala. . . Ihatid mo na lang ako sa bahay, at bilisan mo.”
3 days later. . .
________________________
hey, kmsta ka na mhal ko?
naninwla kna bng wla
akng knlaman sa ngyari sa u?
hop ur hapi wit dos flowrs…
u lyk snickers? mrami pang
gnyan nx tym… lav u.
swordfish________________
Kahit na hindi pa masyadong naka-recover si Koreen sa kanyang naranasang “physical and mental trauma” tatlong araw lang ang nakaraan, ay binabasa pa rin niya ang mga text message ni Mr. Swordfish, kagaya ng isang ito. Ang manliligaw niyang ito ang may pakana sa nangyari, sino pa nga ba? Ngunit parang may boses sa loob niyang nagsasabing mali ang kanyang hinala.
Habang nilalaro-laro ng kanyang mga daliri ang mga bulaklak na pinadala ng lalake ay patuloy ding tumatakbo sa isip niya kung gaano siyang nagigiliw sa boses nito. . . at kung gaano nito nabihag ang kanyang puso, ang kanyang buong pagkatao.
Humihiling si Mr. Swordfish ng isa pang pagkakataon para makipagkita sa kanya. May takot na nabubuo sa loob ni Koreen. Ngunit sa konti pang paglalambing ay bibigay din siya, alam ni Koreen na makikipagkita pa rin siya sa lalake.
in a gossip publication’s office. . .
STAFF1 : “Hey, may tip akong natanggap! Malaking scoop daw to!”
STAFF2 : “Sigurado ka bang attention grabber talaga yan?”
STAFF1 : “Aba syempre! May kontrobersya bang galing sa akin na hindi bumenta ng husto?”
STAFF2 : “Akin na nga yang adress. . . ah, malapit lang to.”
STAFF1 : “Grab your camera, tiba-tiba tayo dito!”
STAFF2 :”Let’s go and give birth to another action-packed controversy!”
.
ISA NA NAMANG LUMA AT ABANDONADONG GUSALI. Hindi maintindihan ni Koreen kung bakit mahilig si Swordfish sa mga lugar na ganito. Hindi siya sigurado kung ito ba talaga ang lugar na sinabi ng lalake nung huli silang mag-usap.
“Papasok na ako sa loob para malaman kung anong sorpresa ba ang tinutukoy niya. Kung sakaling may mangyayari na namang di maganda, may sorpresa din ako para sa kanya.” Wika ni Koreen sa sarili habang hinahawakan ang baril na nasa loob ng kanyang shoulder bag – isang Glock semi-automatic pistol, na nahiram niya kay Boris. Dahan-dahang pumasok si Koreen sa loob ng gusali at dinala siya ng kanyang mga paa sa isang sulok ng building na may parang anino ng isang lalakeng nakaupo.
“Si Swordfish na kaya yan?”
Habang marahang naglakad palapit sa anino ay kukunin na sana niya ang kanyang baril. Ngunit agad niya itong binitawan nang may nakita siyang lalakeng nakamaskara na nakaupo at nakatali sa isang silya!
“S-Swordfish? Ikaw ba yan?” Tanong ni Koreen, habang unti-unti pang lumapit sa lalake.
“Ako nga. . . kaytagal kong hinintay ang pagkakataon na’to! Halika na, paligayahin mo ako ng husto. . .” Sagot naman ng lalake.
Ang takot at pangamba ay napalitan na ngayon ng pagkasabik. Ilang linggo rin niyang hinintay na makita at matanto kung maibibigay ba talaga ng lalakeng ito ang lahat ng pinapangako nitong ibang uri ng “kaligayahan.” Agad na binitawan ni Koreen ang kanyang bag, at mabilis na naghubad. Tinitigan muna nang husto ni Koreen ang katawan ni Swordfish – isang matipuno at matangakad na lalake. Maliban sa maskarang nakatakip sa mukha nito ay wala talaga itong saplot sa katawan.
Kakaiba nga talaga ang lalakeng ito, itinali pa niya ang kanyang sarili para mas magiging kakaiba ang kantutan namin. . . “Sa wakas, it’s gonna happen. . . Mr. Swordfish, akin na akin ka na ngayon.”
At hinayaan na nga ni Koreen na magpalunod sa galak at sarap. Agad siyang kumandong ng paharap sa lalake. Tumama ng bahagya ang tayung-tayo nang tarugo nito sa kanyang basang-basa na ring puke, na siyang nagdulot ng matinding boltahe ng kuryente sa kanyang katawan.
“O h h h h h h Swordfish!” Pa-ungol na bungad ni Koreen.
Tinitigan niya ang lalake sa bandang mata nito ngunit napansin niyang wala palang butas ang maskara sa bahaging yun.
“Hmmm, di mo pa pala ako nakikita ha! Kakaibang fucking session pala talaga ito. Exciting!” Bulong na may galak ni Koreen.
Napatingin si Koreen sa kaisa-isang butas na nasa maskara – sa bandang bibig ng lalake. Inilapit ni Koreen ang kanyang mga labi sa bahaging iyon at napapikit siya. . . Tuluyan nang pinakawalan ang sarili sa magkahalong pananabik, pagnanasa at kalibugan. Naghalikan silang dalawa: labi sa labi, dila sa dila, at umiindayong ang kanilang mga katawan sa isang uri ng tugtuging sila lang ang nakakarinig.
“Shet. . . ang sarap pala talaga n’yang humalik.” Bulong ni Koreen sa sarili
Ilang sandali pa ay kumalas siya sa halikan at inatake niya ng halik at pagdila ang leeg at magkabilang tenga ng lalake. Napa-ungol ito at dahil dun ay lalo pa niyang pina-igi ang ginagawa. Ipinasok niya ang kanyang dila sa isang tenga ng lalake. Hindi niya namalayang kinikiskis na pala niya ang sariling puke sa mala-bakal na burat nito.
Habang napa-ungol si Swordfish ay may konting pagtataka na nabuo sa isip ni Koreen. “Bakit kaya hindi siya nagasasalita?” Ang sariling isip na rin niya ang sumagot nang matandaan niyang isa pala ito sa mga “guidelines” na madiing sinabi ng lalake. Dapat umano ay sundin nila ang nakasaad sa guidelines na ito sa kanilang “first encounter.” Nais niyang maligayahan si Swordfish ng husto, kaya dapat niyang sundin muna sa ngayon ang gusto nito.
Hindi nakasaad sa guidelines na yun na bawal tanggalin ang nakagapos kay Swordfish, kaya tinanggal ni Koreen ang mga nakatali sa kamay nito. Bago pa man tuluyang matanggal ang mga tali ay agad na dumampi ang mga palad ng lalake sa mga suso ni Koreen.
O h h h h h h h h ! Sabay na ungol ng dalawa ng lamasin ng lalake ang malulusog na mga diyoga ng babaeng kumakandong sa kanya ngayon.
Parang may sariling isip ang mga daliri ni Koreen ng nasabanutan niya si Swordfish at hinila ang ulo nito palapit sa kanyang mga suso. Nang tumama ang naka-ngangang mga labi nito sa mga utong niya ay napakagat-labi ang dalaga.
“Shet, shet shet. . . tang-ina, iba pa rin talaga pag tunay na nangyayari.” Wika ng isip ni Koreen habang ninanamnam ang katuparan ng kanyang pantasya.
Halinhinang dinilaan ni Swordfish ang magkabilang utong ni Koreen at matapos ang ilan pang pagpapasarap doon ay napatayo ang babae at napayuko naman ang lalake, awtomatikong gumapang ang mga kamay nito papunta sa mga umbok ng puwet ng kapareha, at nilamas iyon ng matindi. Patuloy lang ang paghimud ng lalake papunta sa pusod ng babae.
Nang napansin ni Koreen na gusto pang makababa ni Swordfish ay inilagay niya ang kanyang kanang talampakan sa nakausling parte ng inuupuan nito. Hinawakan niya ang mga balikat ng lalake at hinila ang sarili pataas. Bago pa man mawalan ng balanse ay agad na isinampay ni Koreen ang kanang hita sa kaliwang balikat ng ni Swordfish. Ngayon ay nasa tapat na ng nakamaskarang mukha ng lalake ang basang-basa at magang-maga nang puke ni Koreen.
Sasabunutan na sana ni Koreen si Swordfish para maisubsob niya ang mukha nito sa kanyang hiyas, ngunit natigilan siya dahil sa aliw na hatid ng nakikita. . . Inaamoy ng lalake ang kanyang puke at parang bangag na bangag ito sa ginagawa!
“Ayan, ang sarap sarap ko di ba?” Pagyayabang ni Koreen.
Bago pa man matapos ni Koreen ang ilan pa sanang pagpuri sa sarili ay agad na inilabas ni Swordfish ang kanyang dila at pina-ikot-ikot ito sa naka-ahit niyang puke.
“Puta, ang sarap-sarap!” Bulong na pagmura ng dalaga.
Habang pinapa-igi ang pag dila at pagsupsop ay itinaas ni Swordfish ang isang paa ni Koreen, dahilan para muntik nang mahulog ang dalaga. Mabilis namang nahawakan ng lalake ang kanyang isang kamay. Bago pa man makumpleto ang pagtataka ni Koreen kung ano ang binabalak ni Swordfish ay nakalapat na pala ang dulo ng dila nito sa butas ng kanyang puwet. Tumagilid siya ng bahagya para lalo pang makamaniobra ang dila ng lalake sa kanyang tumbong.
“A a h h h h h h. . . O h h h h h h! Tang-ina, nakakabaliw ang sarap na binibigay mo Swordfish” Ungol at bulong ni Koreen habang nakabukaka ng patagilid sa harap ng nakaupo’t nakagapos na lalake.
Matapos ang ilang minuto ng paghimud at paglalaro ng dila ng lalake sa kanyang tumbong ay di na natiis ni Koreen ang kanyang libog. Matitiis niya ang pagod sa kasalukuyang posisyon ngunit hindi ang init na nararamdaman niya. Pinatigil niya si Swordfish sa pagdila sa kanyang puwet at agad na bumaba sa sahig.
“Gusto ko ang malaking burat na iyan at ang pagputok ng katas na nakaipon diyan, sa loob ko. Ngayon na!”
Humakbang si Koreen at ipinusisyon ang mga tuhod ni Swordfish sa gitna ng kanyang mga hita. Hinawakan niya ang mas lalo pa yatang tumitigas na tarugo nito at nang masiguro na ang tamang anggulo papunta sa kanyang butas ay dahan-dahan niyang ibinaba ang sarili.
a few meters away. . .
STAFF2 : “Dito ba yun? Yan na ba ang building na sinasabi mo?”
STAFF1 : “Oo, yan na nga. . . tandaan n’yo yung sinabi ko ha, sipain ang pinto, sabay flash ng lights, copy?
STAFF3, 4, 5 : Copy!
inside the building. . .
Kasabay ng pagbagsak ng puwet ni Koreen sa mga hita ni Swordfish ay ang paglapat din ng kanilang mga labi, at pag-eespadahan ng kanilang mga dila. Namalayan na lang ni Koreen na nasa kanyang batok na pala ang isang kamay ng lalake, mas lalong dini-diin ang paglalasap nito sa sarap ng kanilang halikan. Ang isang kamay naman nito ay nasa kanyang puwet, inaalalayan siya sa ginagawang pagtaas-baba sa dambuhalang ari nito.
“A h h h h h. . . O h h h h h h. . .” Sabay na ungol ng dalawa.
Tila pantay na pantay ang ritmo ng kanilang sayaw dahil parang pareho na silang malapit nang malabasan. Binilisan pa ni Swordfish ang pagsalubong sa pag-indayog ni Koreen, at si Koreen naman ay ganun din. Ilang sandali pa ay. . .
” A H H H H H H H H H H ! ” Sabay na sigaw ng dalawa nang maabot nila ang rurok ng kasarapan.
Ngunit may isa pa palang tunog na nakisabay din sa kanilang pasigaw na pag-ungol – ang tunog ng isang pintuang bumagsak sa sahig! Hindi pa tapos ang orgasmong gumagapang sa katawan ni Koreen ngunit kailangan na niyang lumingon sa direksyon ng pintuan. . . may mga taong dumating, may dalang mga ilaw at camera!
Ngunit hindi iyon ang tunay na ikinagulat ni Koreen kundi ang nakita nang magtanggal ng takip ng mukha ang lalake.
“BORIS!”
“KOREEN!” – sabay na sigaw ng dalawang katatapos lang sa kanilang pagtatalik.
Agad na napatalon si Koreen mula sa pagkakandong niya sa kanyang pinsan. Napaatras siya’t napatakip sa kanyang bibig, gamit ang kanyang mga palad.
“Anong. . ? . . Paano mo nalamang. . ?. .
“Ikaw si Ms. Phoenix?”
“Anong . . ? . Sinong Ms. Phoenix?” My God Boris! Ano ba’ng nangyayari dito?” Halos maiyak na si Koreen sa nadiskubre – si Mr. Swordfish, ang lalakeng kinahuhumalingan niya, na binigyan niya ng pinakamasarap na kaligayahang panglaman. . . ay ang pinsan pala niyang si Boris! Isang masaklap na katotohanan, higit na mas masaklap kaysa sa kahihiyang maibibigay ng video camerang nakatutok ngayon sa kanyang hubo’t-hubad na katawan.
Marami pang sinatsat si Boris habang nagpupumiglas sa pagkakagapos. . . dapat pa nilang pagtalunan kung bakit sila nandito, ngunit hindi na niya ito narinig. Litong-lito na si Koreen sa nangyayari, at sobra nang abala ang mga taga mediang dumating.
Habang tinutuklaw pa ng pagkabigla ang kabuuan ni Koreen ay mabilis na tinanggal ni Boris ang mga nakatali sa kanyang paa at bawyang. Parang kidlat itong gumalaw sa pagpulot sa kanyang mga damit. . . at patakbong umalis. Iniwan niya ang kanyang pinsang si Koreen na nakatayo, umiiyak at tulala, habang tinatakpan ng kanyang dalawang kamay ang kung ano man ang p’wedeng matakpan nito.
“UMALIS KAYO SA DARAANAN KO, MGA PUTANG-INA N’YO! ANO BA, LUBAYAN N’YO AKO. . . ALIS!” Sigaw ni Boris sa mga taga media.
the morning after. . .
Hallway ng campus – isang lugar na kung saan ay marami ang nangyayari, marami ang pinag-uusapan. Walang kasama si Cindel habang naglalakad, wala siyang kinakausap. Ang kanyang ulo ay nakapirmi sa isang direksyon, ngunit ang kanyang panignin ay gumagala-gala. . . papunta sa kaliwa, sa kanan. . . kasabay ng pagpapalawak niya sa kanyang pandinig.
Hindi niya masyadong masagap at maintindihan ang mga pinag-uusapan ng mga nasa paligid. Ngunit tiyak niyang kung susumahin ang mga ito ay:
“Magpinsang Koreen at Boris Alcover, nahuli sa aktong nagtatalik sa loob ng Fondevilla Commercial Building!”
O kaya’y:
“Real-life incest caught on video: Happening within one of the prominent familes in Davao, the Alcover clan!”
Ito ang usap-usapan ng buong campus ngayon, ng buong siyudad. . . at sa mga susunod na araw, ng buong bansa.
Napa-upo si Cindel sa isang bangko sa ilalim ng isang puno. Gamit ang kanyang weirdo ngunit malikhaing pag-iisip, ay napayanig niya ang isa sa pinakamayaman ngunit isa sa pinaka-abusadong angkan ng buong Davao. Isang uri ng pagyanig na maaring ikakahantong sa pagbagsak ng mga ito.
Isang vocoder computer program, isang munting panyo, isang garapa ng chloroform, isang metikulosong listahan, at magaling na “pag-aacting” – yan lang pala ang kailangan para maparusahan ang salabaheng magpinsang Boris at Koreen.
Sa di kalayuan ay nakikita niya ang ilang teachers niyang nag-uusap, kasama nila si Sir Symon. Tiyak na pinag-uusapan ng mga ito ang epekto ng ginawa niya. Maaring pinag-uusapan din ng mga ito ang tungkol sa mga kabayanihan ni Mr. Baker Boy. Napangiti lamang si Cindel at sinabihan ang sarili:
“Wag kang masyadong “feeling important” Symon, you might be surprised to know that you’re not the only superhero out there.”
____________________________________________________________________
next–>5.0
3.0 <–previous