” D A R K U R G E R I S I N G “
________________________________________________________________
Ang mga kanais-nais tingnan ay dapat tinititigan. . .
Ang nakakaaliw pakinggan ay dapat pinakikinggan. . .
At alinmang masarap ay dapat pinapatikim. . .
Ito ang mga pinapaniwalaan ni Boris. Dahil sa mayaman ang kanilang pamilya, halos lahat ng kanyang ginusto ay napapasakanya: materyal na bagay, kasikatan, impluwensya, at kapangyarihan. Kung meron man siyang ginusto na hindi nabibili ay ginagamitan niya ito ng impluwensya at kung minsan, pananakot. Ngunit may mga pagkakataong kahit ang pananakot, na tinuturing niyang panghuling sandata, ay hindi umuubra – pagkat may mga taong may sariling impluwensya at kapangyarihan din. Kagaya ng pamilya ng babaeng medyo matagal-tagal na niyang nagustuhan, ang babaeng kausap niya ngayon sa telepono.
Sa loob ng ilang buwan ay masinsinan niyang inoobserbahan ang kinagigiliwang babaeng ito na para sa kanya ay, pinakamaganda sa lahat ng nakita niya sa kanilang siyudad. Ni minsan ay hindi pa pumalpak ang kanyang panghuling sandata. Ngunit sa sitwasyong ganito, hindi yata p’wedeng gamitin ito. . . Hindi p’wede. Kung mapapasakanya man ang babaeng ito, gusto niyang hindi p’wersahan. Mas masaya, mas masarap kung kahit papano ay. . . mamahalin din siya nito.
Nasanay siya sa madaliang pagkamit ng kahit ano, ngunit ang minimithing nasa kabilang linya ay sadyang kakaiba. Inaamin niya sa sarili na siya’y nahihirapan na, ngunit nakakapagtatakang sa gitna nito ay naaliw siya sa kadahilanang ito’y isang matinding hamon. Sa tuwing napapatawa niya ang babae, di niya maikakailang may ibang klaseng kagalakan siyang nadarama.
“Bye for now Boris, maaga pa ang pasok ko bukas.” Sabi ng babae sa kabilang linya.
“Bukas ulit ha. Good night.” Sagot naman ni Boris.
Araw-araw, gabi-gabi, walang ibang ninanais si Boris kundi maangkin ang babaeng ito. Ngunit sadyang napakahirap humirit at sadyang napakarami ng kanyang karibal. Hindi siya nagsasawa sa kakaisip ng mga sitwasyong kasama niya ang babaeng ito, at kung ano ang gagawin niya kung sakali mang mahahawakan na niya ang perpektong kaanyuan nito. Ngunit may mga panahon talagang hindi sapat ang puro imahinasyon lang. Kailangan niyang makaraos. Kailangan niyang tugunan ang ‘di mapipigilang tawag ng kanyang laman.
Wala ang babaeng gusto niyang angkinin dito. Ngunit may babae dito na hindi man kasing ganda ng ninanais niya, ay puwede namang magamit upang maibigay ang pangangailangan niya sa ngayon. Nilingon niya ang babaeng sa kasalukuyan ay nakatalikod sa kanya habang naghuhugas ng pinggan. Tinitigan niyang mabuti ang balingkinitan at batang katawan nito. Mula sa patulis na mga binti, sa bilugang puwet, at hanggang sa nakalantad na makinis na batok nito.
Dinilaan ni Boris ang sariling mga labi habang papalapit siya sa dalagita. Yumuko siya ng bahagya upang halikan na sana ang batok nito nang:
“Boris! Sinusunod ko lahat ng sinasabi mo kaya tumupad ka sa usapan natin.”
Napalingon si agad si Boris sa bandang likod niya at nakita niya ang nakakatandang kapatid ng babaeng balak sana niyang halikan. Bago pa man niya tuluyang maituwid ang kanyang nakayukong katawan ay patuloy na nagsalita ang babae:
“Seguridad ng aking kapatid kapalit ng aking pananahimik, yan ang usapan. ‘Pag kinalimutan mo yan ay. . .”
“Alam ko, alam ko. . . Easy ka lang!” Pagputol ni Boris sa sinasabi ng babae.
Matapos masenyasan ng babae ang kanyang kapatid na lumabas ng kusina ay agad ding sinenyasan ni Boris ang ate nito na lumapit sa kanya. Halata man sa mukha ng babae ang galit at pandidiri ay walang kibo itong lumapit at tumayo sa harapan ng amo. Hindi na nag-aksaya ng oras si Boris at agad na inilapat ang kanyang dalawang kamay sa baywang ng babae. Binuhat niya ito’t ipinatong sa malapit na mesa!
Kahit konti ay hindi nagpakita ng sinyales ng panlalaban ang babae. Kung tanggap na ba nito ang papel niya sa bahay na ito o ginagawa lang ba ito ng babae para sa kanyang kapatid ay hindi tiyak ni Boris ang sagot. Ang tanging alam niya ay kailangan niyang mairaos ang nag-aapoy na pagnanasa ng kanyang katawan.
Pinatalikod niya ang babae sa pagkakaupo sa ibabaw ng mesa at hinila niya ang nakabaluktot na mga tuhod nito. Agad niyang itinaas ang saya ng unipormeng pag-eskwela nito at tumambad sa kanyang mga mata ang puting panty nito na kumukubli sa mayamang puwet ng dalaga. Marahan niyang hinaplos ang mga umbok ng iyon at matapos ang ilang segundong paglakbay ng kanyang mga daliri ay ipinasok niya ang mga ito sa ilalim ng maputing tela. Buong pwersa niyang hinablot ang panty ng babae dahilan para mapunit ito’t matanggal.
Mas lalong lumalim ang paghinga ni Boris habang pinagmasdan niya ang hubad na puwet ng dalaga. Ilang buwan na rin niyang labis na pinagnasaan ang isang babaeng madalas niyang nakikitang nagsusuot din ng saya na katulad nitong sinusuot ng babaeng gagamitin niya sa pagkakataong ito.
“Sana siya ang nandito ngayon.” Bulong ng isip ni Boris.
Agad na ibinaba ni Boris ang kanyang boxer shorts at mabilis na itinutok ang kanyang galit na galit nang armas sa ari ng nakatuwad na babae. Gamit ang kanyang kaliwang kamay at mahigpit niyang hinawakan ang kaliwang balikat ng babae para mahila ang katawan nitong nakataob sa mesa.
“Ah!” ang lumabas sa bibig ng babae nang pwersahang nakapasok ang tigas na tigas na tarugo ni Boris sa hiwa nito. Awtomatikong kumapa ang dalawang palad ng lalake sa dalawang diyogang nakapiga sa mesa at ginamit ang dalawang bundok na iyon para mabigyang pwersa ang kanyang pagkantot sa babae.
“Ahhh, puta. . . putang-ina moh! Ahh. . . Kailan ka ba magiging akin?” Patanong na pag-ungol ni Boris habang iniisip ang dalagang kamag-aral ng babaeng kasalukuyang binababoy niya.
Ilang minuto pa ay lalo pang binilisan ni Boris ang mala-asong pagkantot sa babae. Nang maramdaman niyang malapit nang sumabog ang kanyang katas ay di niya napigilang banggitin ang pangalan ng babaeng pinaplanong angkinin:
“Cindel. . . Cindel. . . Ahhhh!” Sigaw ni Boris nang maabot ang rurok ng kasarapan.
the day after. . .
“Sa wakas ay tumawa ka na rin! Walang tanawin o musika man na mas hihigit pa diyan.” Sabi ni Jeckel habang tinatapos ang kanyang paghaharana kay Cindel. Kamaka-ilan lang ay tinuruan niya ang sarili sa pagi-gitara at bagaman hindi pa gaanong marunong ay pinipilit pa rin niyang makapagbigay aliw sa dalaga. Halatang hindi pa gaanong naka-recover ito kaya ginagawa niya ang lahat para mapasaya ito kahit papano.
“Wag kang mag-alala Jek, I believe, that whatever doesn’t kill you simply makes you stranger.” Ang paraphrased na katagang ito na galing sa pelikulang “The Dark Knight” ay siyang umaalingawngaw sa isip ni Jeckel ngayon. Kahit pagkatapos ng halos kalahating oras mula ng sinabi ito ng dalaga ay hindi ito mamatay-matay sa isip niya.
Hindi man diretsahang sinabi ng dalaga ang tunay na dahilan ng 3-day absence nito ay hindi musmos si Jeckel para hindi mabatid ang tunay na dahilan. Kung tutuusin, dapat niyang ikatuwa ang relasyong Symon-Stell dahil kasabay nito ang pagsilang ng isang pag-asa. Ngunit hindi yata niya magagawang magpakasaya sa gitna ng kalungkutan ni Cindel.
Gayunpaman, kailangan pa rin niyang pakinabangan ang pagkakataon. Hindi dahil para samantalahin ang kalungkutan ng dalaga upang mapaibig ito, kundi para maipakita niya ang pagmamahal at kalinga na noon pa man ay gusto na niyang ibuhos sa dalaga.
Alam ni Jeckel na sa tagal ng panahong humuhanga si Cindel kay Sir Symon ay kailangan din nito ng mahaba-habang panahon para tuluyang umibig muli. Pero kilala ni Jeckel ang kanyang sarili. Sa konting tiyaga at pagpupursige, alam niyang di magtatagal ay mapapaibig din niya si Cindel. “Konting tiis pa Jeckel, konti pa.” Bulong ng binata sa sarili
Habang patuloy sa pagbibigay ng pwersahang pagngiti ay tinitigan ni Jeckel si Cindel ng mabuti. Parang may kakaiba sa aura ng dalaga. Siguro tama nga si Joker sa pelikulang napanood sa pag paraphrase ng linyang yun, sa halip na “stronger” ay pinalitan ito ng “stranger.” Siguro ay dapat talagang ganun ang pagkasabi, dahil.
“I feel strange, so strange,” Dinig niyang sabi ni Cindel.
Sa mga sumunod na minuto ay hinayaan nalang niya ang dalaga na magsalita tungkol sa mga weirdong bagay: Parang may gusto daw siyang gawin. Parang gusto daw niyang pagbabayarin ang lahat ng taong nagpapahirap sa kanilang kapwa, at hindi daw niya alam kung paano gawin ito, at higit sa lahat, hindi niya alam kung bakit ganito ang kanyang nararamdaman at iniisip. Hindi gaanong maintindihan ni Jeckel ang tinutukoy ng dalaga kaya:
“Cind, gusto mo pa bang haranahin kita?” Tanong niya sa dalaga.
Sisimulan na sana niya ang isa pang kanta ngunit natigilan silang dalawa nang:
“Wow, what a cinematic encounter!” rinig nilang sabi ni Mr. Symon Veintura.
Kung tawagin siya ni Cindel ay “Baker Boy.” Sa mga tao sa institusyon ay “Mr. Superhero.” Ngunit para kay Jeckel ay “Mr. Sabotage”, ito ang dapat itawag sa guro niyang kapapasok lang sa eksena. Agad na umupo ito sa harap ng bangkong inuupuan ni Cindel.
“Jeck, sintunado yata ang 2nd string ng gitara mo. Leme have it, ilalagay natin sa tamang tono.” Dagdag pang sabi ni Sir Symon.
“Magaling ka nga sa lahat ng bagay Sir, lalung-lalo na sa pagsasabotahe ng diskarte ng dumidiskarte.” Inis na tugon ng isip ni Jeckel. Ngunit alam niyang hanggang sa utak lang niya kayang sabihin ang ganun. Sa kabila ng sakit na binigay nito sa sa babaeng mahal niya ay hindi pa rin niya kayang burahin ang respeto niya sa kanyang gurong iniidolo. Inis man ay ibinigay pa rin naman ni Jeckel ang gitara sa kanyang guro. Habang tinutono ni Sir Symon ang gitara ay di niya maiwasang obserbahan si Cindel. Kunyari’y nagbabasa ito ng libro ngunit alam niyang wala sa libro ang isip nito. Matapos naibalik ang gitara kay Jeckel ay:
“Okey, tuloy ang harana!” Sabi ni Sir Symon. Ngunit tumayo si Cindel at nagsabing:
“Sa library muna ako Jeck, sumunod ka na lang dun.”
Habang pinapanood ng dalawang lalakeng naiwan ang dalagang papalayo ay:
“Sori Jeck, hindi ko intensyong sirain ang diskarte mo. Maniwala ka, wala na akong ninanais ngayon kundi ang kaligayahan ninyong dalawa ni Cindel.” Sabi ni Symon sa kanyang estudyanteng kunyari’y mas pinapaganda ang perperktong pagkakatono niya sa gitara.
“Isa kang mabuting tao Jeck. Ikaw ang karapat-dapat kay Cindel” patuloy pang wika ni Symon, ngunit patuloy pa ring nakayuko si Jeckel sa mas lalo pang naging sintunadong gitara, hindi nagsasalita.
SYMON : “Naiintindihan kong galit kayo sa akin. Pero kailangan mong pakinggan ang sasabihin ko. Jeck, Ipangako mo sa akin ng hangga’t maari, iwasan mo ang tsansang mapalapit o kaya’y makausap ni Boris si Cindel. Si Boris ang tipo ng tao na hindi dapat kinakaibigan, alam mo yan. Wag mo sanang isipin na nakikialam o kaya’y nanghihimasok ako sa inyo ni Cindel, ang sa akin lang ay. . .”
JECKEL : “Ay ano Sir? Ay nagseselos ka dahil may iba nang tao ngayon na maaring mahalin ni Cindel? At hindi mo na ako kailangan pagsabihan pa tungkol kay Boris. Pinsan ko yung tao. Kilalang-kilala ko siya. Matagal ko nang alam na may gusto din siya kay Cindel.
SYMON : “So, kung sakaling may problema man ay alam mo na ang gagawin. Isang tawag lang ay. . .”
JECKEL : “Ay nandun ka kaagad para tulungan ang naaapi at nangaganib. Alam ko na yun Sir.”
( s i l e n c e )
JECKEL : “Alam kong pinagkalooban ka ng Diyos ng isang sobrang mawain at matulunging puso Sir. Pero pakiusap po, wag niyo na kaming masyadong pakikialaman ni Cindel. Lahat ng karapatan mo para alagaan at protektahan siya ay winasak mo. . . nang piliin mo si Stella.
SYMON : “Di ba dapat eh, matuwa ka dun? Good news yun di ba?”
JECKEL : “Good news? Hindi pumasok si Cindel ng tatlong araw at maging hanggang ngayon ay punong-puno pa rin siya ng kalungkutan. Kahit kailan ay di ko tatawaging good news ang ganyan Sir. Alam kung magaling kang mag-ayos at magpatigil ng ano mang klaseng gulo dito sa paligid Sir, pero ‘wag n’yo nang isali si Cindel sa kabayanihan mo. Mula ngayon ako na ang magpo-protekta sa kanya.”
“Sige po sir, hinihintay na ako ni Cindel.”
Madiin at tila palaban ang pagkasabi ni Jeckel ngunit batid ni Symon na may respeto pa rin ang tono ng mga salita nito. Habang naglalakad palayo ang binata ay napayuko na lang si Symon.
“Tama ka Jeck, dapat kay Stella ko na binubuhos lahat ng atensyon ko. Sana nga lang ay hindi totoo ang narinig ko sa maaring gawin ni Boris. . . sana hindi yun totoo.”
hours later, in a bar somewhere. . .
“Jeck, kumusta na ang mabait kung pinsan?” Pasigaw na tanong ni Boris.
“Boris, pwede ba kitang makausap? Wika ni Jeckel.
“S’yempre Tol, basta ikaw! Upo ka.”
Hindi umupo si Jeckel, tinitigan lang nito ang apat na kasama ni Boris. Agad namang nabasa ni Boris ang gusto ng pinsan kaya sinenyasan niya ang apat na alalay na umalis muna.
BORIS : “O, ano Insan?”
JECKEL : “Tungkol kay Cindel, alam mo na sigurong nanliligaw na ako sa kanya.”
BORIS : “Syempre naman, ako pa! Pero dahil magpinsan tayo, palalagpasin ko ang pakikisabay mo sa akin ‘tol”
JECKEL : “Ibig sabihin ay may mangyayaring hindi maganda kung nagkataong hindi tayo magkadugo?”
BORIS : “Hahahaha. . . ‘Tol, wala akong sinasabing ganyan.”
JECKEL : Kung sakali mang ikaw ang pipiliin ni Cindel ay tatanggapin ko kung yun ang ikaliligaya n’ya. Ngunit kung may mangyayari sa kanyang hindi maganda at nalaman kong may kinalaman ka. . .”
BORIS : “Teka, teka tol. . . pinagbabantaan mo ba ako?”
JECKEL : “Kung kinakailangan o kung may dapat akong ipagbanta, oo. Ang Sinasabi ko dito ay pagdating kay Cindel, wala akong kinikilala, kahit kadugo ko pa.”
BORIS : “Jeck, alam kong ako ang pinaka-salbahe sa angkan natin. Pero wala na ba akong pag-asang magbago? Kung lahat ay magagawa mo para kay Cindel, tingin mo ba ay di ko rin magagawang magbago para sa kanya?
Tol, masyado na yata tayong siryuso. Ahm, anong gusto mong inumin?”
JECKEL : “Yun lang ang gusto kong sabihin. . . Alis na ako.”
Tumayo na si Jeckel. Tumayo din si Boris at hinawakan siya sa balikat.
“Tol, si Boris ay bad influence, black sheep, at salbahe, pero may sportmanship sa puso! So. . . May the best man win?” Sabi ni Boris habang iniabot ang kanyang kanang kamay. Mahirap mang gawin ay nakabuo pa rin naman ng ngiti si Jeckel at kinamayan ang pinsan.
Habang patalikod na siya ay napansin niyang papalapit na rin ang apat na sigang alalay ni Boris. Sa tindig at pangagatawan ng mga ito ay batid ni Jeckel na kahit isa lang sa mga ito ay sapat na para durugin at pulbusin siya. Di niya tuloy maiwasang maisa-isip na baka nga ay dapat makialam si Sir Symon sa seguridad ni Cindel.
Base sa mga kuwentong narinig niya, ang gurong iniidolo ay may ilang gang riots nang na-neutralize gamit ang katalinuhan nito at kaalaman sa “close-quarter combat.” Bukod pa dito, laking-lansangan din ito kaya alam na alam nito ang mentalidad ng isang basagulero. Hindi pa niya gaanong nakita ang kakayahan ng guro ngunit ayon sa sabi-sabi, talagang maaasahan daw si Sir Veintura sa mukha ng panganib. Nang lubayan na siya ng matatalas na tingin ng mga kasama ni Boris ay agad naman niyang sinabihan ang sarili:
“Wag kang duwag Jeck, magpaka-lalake ka. Protektahan mo si Cindel sa paraang alam mo.”
Later that evening, in Boris’ house. . .
Para kay Boris, ang katagang “love changes everything” ay siyang pinaka-corny sa lahat. Ngunit ang kakornihan nito ay kinakain niya ngayon, sapagkat bagaman galing siya sa isang drinking session, nakapagtatakang hindi siya nagpakalasing – isang bagay na kung tawagin ng kanyang mga kasambahay ay isang milagro. Hindi niya alam kung paano niya nagawang kontrolin ang sarili ngunit parang may boses sa loob niya na nagsasabing:
“Dapat matino’t maayos ang pag-iisip mo sa tuwing tinitex o tinatawagan mo si Cindel”
Kasabay ng pagbagsak ng susi ng kotse sa tapat ng kanyang lampshade ay nakasandal na rin ang likod ni Boris sa kanyang leather chair. Ida-dial na sana niya ang number ni Cindel nang biglang nag-ring ang kanyang cell phone – isang unregistered caller. “Hello?” Kaswal na pagkasagot ni Boris.
CALLER : “Hello Boris. How are you?”
BORIS : “Sino to?”
CALLER : “Tawagin mo na lang akong Ms. Phoenix”
BORIS : “Phoenix? Sa’n mo ba nakuha ang number ko Miss?”
CALLER : “Well, ang isang sikat at maimpluwensyang tulad mo ay hindi mahirap kunan ng number”
(Dahil sa boses ng babae, agad na lumipad ang kalasingan ni Boris. Nagsitayuan ang mga balahibo niya.)
CALLER : “Ohhh Boris. . . Ohh. . . Ahh. . . P’wede mo ba akong tulungan?”
BORIS : “Ha? Eh, tulungan saan? Sa anong paraan Miss?”
CALLER : “Tulungan mo naman ako para mapawi ang init na naramdaman ko.”
BORIS : “Ha? Ah, eh. . . Sige, ano ba’ng gagawin natin?”
Sa mga sumunod na minuto ay naging sunod-sunuran na lang si Boris sa lahat ng sinasabi ng Babae sa kabilang linya. Hindi niya alam kung sino ang babaeng ito, at hindi pamilyar ang boses nito. Ngunit ito na yata ang pinaka-nakakabighaning boses na narinig niya! Matapos ang ilan pang minuto ay natagpuan nalang ni Boris ang hubo’t-hubad na sarili – nalulunod sa sarap ng ng boses ng babae sa kabilang linya at sa sarap ng pagkakadetalye sa kalibugan nito.
CALLER : “Close your eyes Boris. Hahalikan kita mula sa leeg, pababa. . . Hmmm, tsup. . . tsup. Ayan, masarap ba Boris?”
BORIS : “Ahhh, Oo. . . Ohh. . Sige pa Ms. Phoenix. . . Sige pahh. . . galing mo”
CALLER : “Gusto mo bang baba pa?”
BORIS : “Sige, baba pa. . . Ahh. . .”
CALLER : “Dila o labi? Anong gusto mong gamitin ko?”
BORIS : “Pareho Miss, sige na Ms. Phoenix, lunurin mo ako sa sarap!”
Sa mga sinabi ng babae sa kabilang linya ay ay napapikit nalang si Boris. Hindi niya alam kung ano ang tunay na itsura nito. Ngunit pinapagana nalang niya ang kanyang isip sa pagpantasyang ang kaseksihan nito ay katapat din ng kaaya-ayang boses nito. Mistulang nasa ilalim ng “hypnotism” si Boris ngayon ngunit buong-buo ang kanyang konsentrasyon.
Habang nakapikit ay pinapanood ni Boris sa kanyang isip ang pagkakadetalye ng babae sa gagawin at ginagawa nito:
Nagsasayaw si Ms. Phoenix sa kanyang harapan. Dahang-dahang tinatanggal nito ang kanyang mga damit ng paisa-isa, paunti-unti, hanggang ang tanging natira ay ang violet na bra at panty nito. Lumapit ito sa kanya at hinalikan siya sa kanang pisngi, sa labi at sa kaliwang bahagi ng kanyang mukha. Inilabas ni Ms. Phoenix ang kanyang dila at nilalaro ang kanyang tenga, pababa sa kanyang leeg, at maging hanggang sa kanyang dibdib.
Pinababa pa ng babae ang paghalik at pagdila nito hanngang sa kanyang pusod, at dinilaan ang parteng iyon hanggang sa basang-basa na ito ng laway. Ilang sandali pa ay tumayo na ang babae habang tinatanggal ang saplot na kumukubli sa gabundok na mga diyoga nito. Tumalikod sa kanya ang babae, si Ms. Phoenix, at tumuwad ito ng dahan-dahan kasabay ng pagbaba ng kanyang violet na panty sa makikinis na mga hita nito, sa mga binti. . . hanggang sa tuluyan na itong makawala sa dalawang mga paang nakasoot nito.
Paatras na lumapit ang babae at bago pa man ito nakaupo ay hinahawakan na ni Boris ang kanyang tarugo para maihanda na ito sa pagtuhog sa hiwa ng babae. Nilagay ni Boris ang kanyang kaliwang palad sa balikat ng babae at inlalayan ito para sa isang dahang-dahang pagkandong. Kasabay ng paglapat ng buong bigat ng babae sa kandungan ni Boris ay ang pagpasok ng kanyang mala-bakal na tarugo sa namamasang puke.
BORIS : “Ah! Uhm, uhm, um. . . Ah, nakakabaliw ang sarap mo Miss!”
CALLER : “Fuck me Boris. . . Angkinin mo ako ng buong-buo. Ahhhh. . . Yes. . Ow yes”
Marami pang mga bagay na idinetalye ang babae ngunit ang mga eksenang pagsasayaw at unti-unting paghuhubad nito ang inuulit-ulit ni Boris sa kanyang isip. Matapos ang ilang sandali ay:
BORIS : “Heto na ako Ms. Phoenix, heto na. . . AH H H H H H !”
CALLER : “Hintayin mo ako Boris. . . ”
BORIS : “Bilisan mo pa ang pagtaas-baba Miss!”
CALLER : “Heto na rin ako. . . ”
A A A H H H H H H H H H H !” Sabay na sigaw ng dalawa.
Hingal ng hingal si Boris, hinihintay ang paghupa ng langit na naramdaman. Hindi niya namalayan na nawala na pala si Ms. Phoenix sa linya. Hindi na niya mabilang ang mga pagkakataong nakipag-phone sex siya ngunit ang nangyari sa gabing ito ay siyang pinakamasarap sa lahat ng naranasan niya.
“Sino kaya ang babaeng yun?”
“Di magtatagal ay malalaman ko rin kung sino ka at pag nagkita na tayo, tiyak na mapapa-sa’yo ang nararapat.” Buong kumpyansang tugon ng isip ni Boris.
.
ANG KAHABAAN NG ISANG LINGGONG dumaan ay ‘di na napansin ni Jeckel. Sobra-sobra ang galak niya ngayon dahil first date nila ni Cindel. . . bilang magkasintahan. Hindi na niya matandaan kung kailan niya inumpisahang ligawan ang dalaga. Ang tanging alam niya ay labis niyang hinahangaan ito sa loob ng ilang taon. . . at sinagot na siya nito kahapon.
Sa kaligayahang nadarama niya ngayon ay napabulong siya sa sarili: “Dreams do come true. Sa wakas ay tinanggap mo na rin ang pag-ibig ko Cind.”
Habang naglalakad sila palabas sa coffee shop na pinagkainan ay kinuha agad niya ang kamay ni Cindel. . . at buong galak na binigyan ito ng mahigpit, ngunit maginoong pagkakahawak. Sa bawat malumanay na pag-indayog ng kanilang magkahawak na mga kamay ay may parang musika sa tenga ni Jeckel na umaawit:
“Ako’y sa’yo lamang Cind, at ika’y talagang akin. . . akin lamang.”
“Bes! Yan ang pagmumukha na gustong-gusto kong makita! Mukhang okey ka na ah!” Ang halos pasigaw na pagkasabi ni Joice mula sa ‘di kalayuan. Papalapit na ang magandang morena, habang naka-angkla ang mga kamay nito sa kaliwang bisig ng boyfriend nitong si Denzen.
“Congratulations Jeckel, ikaw na ang pinaka-masuwerteng lalake sa buong campus!” Pabirong sabi ni Joice.
Walang naibigay na sagot si Jeckel kundi isang ngiti at tawa. Kahit siya mismo ay halos hindi makapaniwala na naging sila na nga ni Cindel.
Di gaanong matagal ay may nangyaring sa tingin ni Jeckel ay makakasira sa mood ni Cindel: Bigla nalang dumating si Sir Symon at ang girlfriend nitong si Stella. Mr. Sabotage ka talaga Sir, sa dinami-dami ng p’wede niyong puntahan, ang lugar pang ito ang napili niyo!” Ang may pagka-asar na bulong ng isip ni Jeckel. Kumaway si Sir Symon sa kanila, at lumapit.
“Paalis na ba kayo?” Tanong ng guro sa kanila, sabay apir sa palad ni Denzen, lead guitarist ng kanyang banda.
“Opo Sir,” Sagot naman ni Joice.
“Sayang, could have been a triple date!” Wika ng nakangiting mga labi ni Symon.
“Cind, glad to see you so okey.” Dagdag pang sabi ng guro.
Masinsinang inobserbahan ni Jeckel ang mukha ni Cindel, nagpakawala ito ng isang ngiti. Tunay at ‘di nagkukunwaring ngiti! Naka-recover na nga kaya ang babaeng mahal niya? Sa tingin niya ay mukhang tanggap na nga ni Cindel ang sitwasyon. “Sana nga ay tama ako. . . Sana.”
“So pa’no? Kami naman ang uubos sa lahat ng kapeng nasa loob? See ya padawans!” Sabi ng guro habang papasok na sila ng kasintahan niya sa coffee shop.
Hindi inalis ni Jeckel ang kanyang paningin sa magsing-irog na papasok sa coffe shop. Kahit nakatalikod ay naaninag niyang sobrang masaya si Stella. Hindi niya gaanong mabatid ang tunay na sinasaloob ni Sir Symon ngunit gaya ng ibang anyo ng pagkatao nito ay sadyang mahirap sisirin ang lalim ng sukat nito. Hindi niya namalayang hinihila na pala siya ni Cindel para mahabol ang morenang bestfriend nito na nakatawid na sa kalsada.
May kinukuwento si Cindel, hindi niya gaanong naiintindihan o nariring ito. Pero nakangiti si Cindel at tila maligayang-maligaya. Ngumiti lamang ng ngumiti si Jeckel, Ngunit ang puso niya ay parang gustong isigaw ang ganito: “AKO ANG PINAKAMAS’WERTENG TAO SA BUONG MUNDO!”
in Boris’ bedroom. . .
Isang bote ng Vodka. Siguro sapat na ito para magamot ang pagkaasar at pagkadismaya sa narinig na balita:
“Si Cindel Fondevilla na niligawan niya ng halos tatlong buwan ay may bago ng kasintahan – ang pinsan niyang si Jeckel.”
Kung hindi lang niya pinsan si Jeckel, ay madali lang solusyon. Ngunit may limitasyon yata ang kapangyarihan ng kahit sino. At sa ngayon, wala siyang magagawa kundi tanggapin munang talunan siya. . . sa ngayon. Siguro sa pagdating ng ilang araw, linggo, o buwan ay makahanap pa rin siya ng tamang tiempo kung saan ay masiraan niya si Jeckel at mapaghiwalay ang dalawa. Ngunit sa ngayon, ang pagkalasing ay siya lamang gamot sa kundisyon niya.
Bubuksan na sana niya ang bote ng alak nang nag ring ang kanyang cellphone. “Si Ms. Phoenix! He he he. . . Perfect timing!”
PHOENIX : “Hello darling? Kumusta ka na?”
BORIS : “Hey, baby ko! bakit ngayon ka lang tumawag ulit? Ang ganda ng timing mo! Alam mo bang nalulungkot si baby Boris ngayon?”
PHOENIX : “Hmmm. . . Here you go darling, tsup. . . hmmm tsup. Tahan na mahal ko, ”
BORIS : “Phoenix my love, paligayahin mo ako ng husto ha.”
PHOENIX : “No problem my baby. Katatapos ko lang magshower, tatanggalin ko na ba ang tuwalyang tanging saplot ko ngayon?”
Mabilis na nagliparan ang lahat ng soot ni Boris at agad na pumuwesto sa gitna ng kanyang kama. Nang tuluyan nang hubo’t-hubad na nakatihaya ay inihanda na niya ang sarili para sa balde-baldeng katas na kanyang pasasabugin.
“Phoenix my darling, handa na ako. . . Lunurin mo na ulit ako sa sarap.
“Hello, hello Phoenix. . . Hello. Hello!
Bwisit! BWISIT!” Halos maibato na ni Boris ang kanyang cell phone ng napansin niyang naputol na pala ang linya.
“BAD TRIP!”
Mabilis niyang ipinantapis ang tuwalyang nasa headboard ng kanyang kama at mabilis na naglakad papunta sa kwarto ng kasambahay na schoolmate ni Cindel.
Halos sipain niya ang pintuan para mabuksan agad ito, ngunit tinulak nalang niya nang napansin niyang hindi pala ito nakasara. Napatingin sa kanya ang dalagitang kapatid ng babae ngunit nanatiling nakayuko sa pagsusulat ang ate nito.
“Labas!” Sabi ni Boris sa dalagita sabay senyas ng kanyang daliri sa direksyon palabas.
“Boris, pwede bang tapusin muna namin tong assignment ng kapatid ko? Ilang minuto na lang kung pwede.” Malumanay na sagot ng babae.
Ngunit sa kasalakuyang sitwasyon ni Boris ay hindi siya tumatanggap ng kahit anong pakiusap. Lumapit siya sa mga libro at notebook na nakalapat sa kama ng magkapatid at:
“BLAG!” tunog ng mga gamit pang-eskwelang tumalbog sa dingding at nahulog sa sahig.
“Hihintayin n’yo pa bang tuluyan akong magalit?” Pakawala ng mukhang may naninisik na mga mata ni Boris.
Natulala man ng ilang segundo ay agad namang nabalik ang ulirat ng nakababatang kapatid ng babae. Napatalon ito sa sahig at mabilis na pinulot ang aklat at notebook na itinapon ng amo. Agad na lumabas ang dalagita. Kasabay ng click ng door knob ng silid ay ang paghablot ni Boris sa nakatapis na tuwalya sa baywang niya. Agad niyang sinabunutan ang naiwang dalaga sa loob at ipinasok sa nakangangang bibig nito ang kanyang dambuhalang galit na galit nang tarugo.
“Arrrk, Ummm, Ulkulk. . .” Tunog na lumabas sa nabibilaukang babae. Hindi na nagawang maisara ang bibig nito gawa ng dumiritso na ang ulo ng higanteng tarugo ni Boris sa malalim na parte ng bibig nito.
“Ahhh. . . Ohh. . . Ms. Phoenix. . . Ms. Phoenix.” Bungad ng umuunogl na bibig ni Boris.
Binunot niyang bigla ang kanyang ari mula sa nakabukang bibig ng babae at tumulo ang magkhalong laway at luha nito. Sa muli pa ay ipinasok na naman ng salbaheng binata ang kanyang tarugo sa bibig ng babae. Kung napaluha’t napaiyak ang babae sa pagmaltratong dinanas o dahil ba sa paglabas masok ng kanyang ari sa lalamunan nito ay di alam ni Boris. Hindi niya alam at wala siyang pakialam, ang gusto niya ay may may katawang magamit. . . makantot. . . mapagparausan, at walang makakapigil sa kanya. Walang tao sa mundo ang may karapatang pigilan siya.
“Arrrk, Ummm, Ulkulk. . . Ulmmm. . . Ulk, Ulkl. . . Ulkukulk” Patuloy pa rin niyang sinabunutan ang babae at ibinaon ang buong kahabaan ng kanyang ari sa kung hanggang saan ito pwedeng umabot sa bibig ng babae.
“Ms. Phoenix. . . Ahhh. . . Ohh. . . Ms. Phoenix. . . Ms. Phoenix. Puta ka Ms. Phoenix” Patuloy na pag litanya ni Boris.
Ilang sandali pa ay nagpumilit ang babae na kumawala muna sa pagpapalunok na ginagawa ng amo. Hinayaan naman siya ni Boris. Ngunit ilang segundo lang ay dumampi ang mga daliri ni Boris sa bandang dibdib ng babae, at marahas na pinunit ang damit na kumukubli nito. Di pa man gaanong napunit ang damit ay isinunod naman agad ni Boris ang bra ng babae. Matapos ang halos limang segundo ay lantad na ang nakausling mga suso ng babae.
Hinampas ni Boris ang likod ng ulo ng babae at walang nagawa ito kundi ipasok ulit sa bibig niya ang ari ng amo. Naglalabas-masok na naman ang tarugo ng binata sa bibig ng babae habang mahigpit na nilapirot at kinuyom ng mga daliri’t palad niya ang mga diyoga ng babae.
“Ahhhh. . . Ahh. . . Oh, putaah. . . Dilaan mo ang mga bayag ko.” Utos ni Boris, Natagalan ng ilang segundo ang babae kaya sinabunutan niya ulit ito at itinapat ang bibig sa kanyang mga itlog. Walang nagawa ang babae kundi sundin nalang at paligayahin ang amo.
“Ahhh, yaan. . . Saraap! Ohhh. . . Galingan mo pa puta ka!” Ungol at utos ni Boris.
Dumaan ang ilang minuto na naging abala ang dila ng babae sa mga bayag at kabuuan ng ari ng amo nang bigla nalang sinabunutan siya ulit ng amo sa parehong gilid ng kanyang ulo. Sa muli pa ay naglabas-masok na naman ang tigas na tigas na ari ni Boris sa bunganga ng babae. Sa sahig ay ang magkahalong pawis, laway at luha na umagos mula sa mukha nito.
“Ulkukulk Arrrk, , Ulkulk, Ummm. . . Ulk, Ulk Urk. . . Ulmmm. . .Ulkulk” Lalong pang tumindi ang tunog galing sa bibig ng babae.
Di nagtagal ay: “A A H H H H H!” Sigaw ni Boris nang sumabog ang kanyang naipong katas sa loob ng bibig ng babae, na dumiretso sa lalamunan nito. Matapos masigurong nalunok na nga ng babae ang lahat ng katas ng lumabas ay tinanggal na ni Boris ang kanyang tarugo at sabay silang humihingal ng babaeng pinagparausan.
Pinulot ni Boris ang tuwalya at itinapis itong muli sa kanyang baywang. Agad din niyang pinulot ang napunit na bra at damit ng babae at nagsabing : “Pagkatapos mong gawin ang assignment ng kapatid mo ay pumunta ka sa kwarto ko.” Itinapon ni Boris ang napunit na mga damit sa mukha ng babae, at lumabas na ng silid.
.
“ANG DALAWANG MAGKASINTAHANG nasa loob ng isang silid ay siguradong nagtatalik,” – Ito ang isa sa mga walang kamatayang katagang pinaniniwalaan ng marami. “Syempre, ano bang gagawin nila sa loob, magro-rosaryo?” – ang follow up na tanong sa lahat ng makakarinig ng ganito. Hindi man maamin ni Jeckel, ngunit kasali siya sa mga taong naniniwala ng ganun. Pero hindi pa rin niya nakakalimutan na simula pa nung nagkagusto siya kay Cindel ay iniukit na niya sa kanyang isipan ang mga salitang ito:
“Ariin mo si Cindel sa isang relasyong nakatatag sa pamamagitan ng respeto at pagmamahal”
Ito ang laging ipinapaalala niya sa sarili. Hindi niya plinano ang eksena sa kasalukuyan, ngunit ang babaeng kanyang pinapangarap ay kasama niya sa isang silid, sa kwarto ng boarding house na kanyang nirerentahan. Gaya ng tiyak na maiisip ng kahit sinong lalakeng malalagay sa ganitong sitwasyon ay naisip din ni Jeckel ang natural na pwedeng mangyari: Hahalikan niya si Cindel, roromansahin, at unti-unting hubaran ng damit.
Ngunit nangingibabaw ang kanyang takot at respeto. Dalawang linggo pa lang silang mag-syota, di niya pwedeng pakinggan ang tawag ng laman kapalit ng posibleng pagkagalit ni Cindel. Patuloy nalang niyang hinayaan ang dalaga habang walang kibo itong nakakatitig sa screen ng portable DVD niya. Halos isang oras na silang nanunood nang isang pelikula, halos isang oras nang nakasandal si Cindel sa kanyang dibdib.
Dumaan pa ang ilang minuto at iniba ni Cindel ang kanyang posisyon sa pagkakasandal sa kanyang dibdib. Nagkatitigan silang dalawa at hindi napigilan ni Jeckel na ilapat ang kanyang mga labi sa labi ng kanyang mahal. Hinalikan niya ito ng husto, na para bang katapusan na ng mundo.
“Nakakabaliw ang mga labi mo Cind.” Bulong ng kanyang isip.
Lumaban si Cindel sa halikan, sinalubong ang kanyang dila sa paglalaro at pag-eespadahan.Sa sarap na nadarama ay hindi na nakontrol ni Jeckel ang sarili. Tuluyan na siyang nagpakalunod sa langit na tinatamasa at pinagapang ang kanyang mga kamay sa iba’t-ibang parte ng katawan ni Cindel. Inoobserbahan niya ang kasintahan at hindi naman ito nagpakita ng senyales ng pag-aalinlangan. Matitikman na kaya niya ang tanging sa pantasya lang naaangkin maraming kalalakihan?
Madiin si Jeckel sa sarili at sa kay Cindel na hindi lang katawan ang habol niya sa relasyong ito. Ngunit lalake siya, at walang lalakeng kayang pigilan ang sarili kung ang perpektong si Cindel ang kayakap, kahalikan at karomansa.
“Akin ka Cindel, aangkinin na kita ngayon. Matagal-tagal na ring tumatakbo sa isip ko ang ganito.”
Inilagay ni Jeckel ang kanyang kanang palad sa hita ni Cindel at hinimas iyon. Ang napakalambot at napakinis na balat na nandun ay nagpakawala ng libu-libong boltahe ng kuryente sa buong katawan ni Jeckel. Tinapangan pa ni Jeckel ang sarili at ipinasok ang kanyang kamay sa ilalim ng mini-skirt ni Cindel. Naramdaman ng kanyang nanginginig na kamay ang init na sumingaw galing dun. Ilang segundo pa ay nahawakan na ng dulo ng kanyang daliri ang namamasa nang panty ng dalaga!
“Akin ka Cindel, aangkinin na kita ngayon. Hindi ko na mapipigilan ang aking sarili.”
Tinanggal muna ni Jeckel ang pagkakapasok ng kanyang kamay sa mini-skirt ng dalaga at inilagay ang kamay na yun sa loob ng blouse nito. Sa muli pa ay gumapang na naman ang matinding kuryente sa buong katawan ng binata na halos ikahimatay niya.
“Ohhh Cindel, mahal na mahal kita. Labis na kaligayahan ang binibigay mo sa akin, ngayon hayaan mo akong bigyan ka rin ng kaligayahang. . . nararapat para sa’yo.” Pinagapang niya ang kanyang mga labi sa leeg at mga tenga. ni Cindel. “Cindel, akin ka, akin ka na talaga. . .”
“Jeck, tama na. . .”
“Cindel, mahal na mahal kita. . . ”
“Jeck, tama na please. . . ”
“Cindel, paliligayahin kita. . . ”
“JECK TAMA NA!”
Bigla nalang nawala ang ulap na pakiramdam ni Jeckel ay pumupuno sa boung silid. Nakatayo na pala si Cindel, kumawala sa kanyang romansa, sa kanyang pagkakayakap, sa kanyang pinapaulan na halik.
“Cind, sori. . . di ko nakontrol ang sarili ko. Cind, galit ka ba? Sori talaga.” Mabilis na pagpapakalma ni Jeckel.
“Pasensya ka na Jeckel, pero hindi ko kayang gawin ang hinihiling mo” Sagot naman ni Cindel.
“Ako ang dapat humingi ng pasensya Cind, sori kung nadala ako, sori talaga. Alam kung may tamang panahon para gawin ang ninanais ko.”
“Jeck, Jeckel. . . I’m really sorry.” Nilalagay ni Cindel ang kanyang kanang palad sa kanyang noo habang nakayuko ang dalaga, parang may kinatatakutan, pinagsisisihan. “Jeck, hindi ko kaya ‘to.”
“A-ano ang ibig mong sabihin Cind?”
“Hindi ko kayang magkunwari sa harap mo, sa piling mo. Sa tuwing hinahawakan mo ang kamay ko, sa tuwing niyayakap mo ako, sa tuwing hinahalikan mo ako, hindi ikaw ang sinisigaw ng isip ko, kundi si. . . si Symon. Hinangaan ko’t lihim na minahal si Sir Symon, sa loob ng apat na taon Jeck.”
“Nang pinili niya si Stella ay sinagot kita sa pag-aakalang ikaw ang makakapagmulat sa akin na si Symon ay hanggang sa panaginip na lamang. Patawad kung ginamit kita Jeck, pero hindi yun ang talagang intensyon ko. I’m sorry Jeckel, pero hindi ko pa talaga kayang magmahal ulit.”
Hindi nakasagot si Jeckel sa sinabi ng dalaga, hindi niya alam kung ano ang isasagot. Hinayaan nalang niya ito habang inaayos ang sarili, lumabas ng pintuan ng kwarto at nag-umpisang lumakad pauwi.
“Tatlong taong pangangarap, dalawang linggong kaligayahan, magagawa ko kayang pagalingin ang sugat na nasa puso ko ngayon Cind?
Sana ay matagpuan mo ang tunay ng landas ng puso mo Cindel, kay Sir Symon, sa akin, o sa kung sino man na siyang tunay na makakapagpaligaya sa’yo.” Tugon ng puso’t isip ni Jeckel habang pinapanood si Cindel, mag-isang naglalakad palayo.
______________________________________________________________________
next–>4.0
2.0 <–previous