ROBERT:AND I THOUGHT IT WOULD LAST..my first love
“Unnnngggggggggggg…mmmmmmmmmmmmm”….ungol ko habang hinihipo nya ang aking kaselanan.
Nakakandong ako sa kanya, habang hinihimas nya ng isang kamay ang aking malusog na hinaharap at hinihipo ng isa ang aking ngayo’y nag-uumpisa ng maglawang puke..Unang beses na madantayan ng kamay ng isang lalaki.Nakatalikod ako sa kanya ngunit kami ay naghahalikan..Di ito ang unang beses na ako’y kanyang nahalikan.Nilamas ang dibdib.Ngunit unang beses sa aking kaangkinan
Minsan wala noon ang aking lola at kami lang ng katulong ang naiwan.Niyaya nya ako manuod ng sine isang gabi.Last full show, wala masyadong tao nun.Umupo kami sa pinakataas na parte ng balcony.Noong una’y di sya kumikibo, hanggang naramdaman ko ang kanyang kamay na umakbay sakin at hinilig ang aking balikat sa kanyang dibdib.Mahal ko sya, at sa edad na 16, sa kanya ko naranasan ang unang halik.
Lasang candy, maanghang, matamis, siguro ayaw nya malasahan ko ang sigarilyong kanyang hinitit bago kami pumasok, matagal kasi syang naghintay sakin. Yun ata ang pinakamasarap na halik na aking natikman nuong panahong yun.Pakiramdam ko may nabuhay saking pagkatao.Wala kaming imikan, ni di sya nagsasalita, ako naman natatakot magtanong. Sya ang aking nobyo, para sakin siya ang mas nakakaalam.Lumabas kami ng sinehang yun na magkahawak kamay.Halos di maalis ang ngiti sa aking labi..Ewan ko, kahit siguro tanungin ako kung ano ang pamagat o kwento wala akong alam.
Pero ano nga ba ang pagkakaiba ng aking first love, ni minsan di ko nahawakan ang kanyang pagkalalaki sa loob ng sinehan.Ewan ko kung pinagkait nya sakin yun o sadyang takot lang sya na ako ay mabigla.
At ngayon heto kami, muli pinalasap nya sakin ang kakaibang sensasyon..the awakening….the baptism…
“Bakit ganito ang pakiramdam ko….ang sarap”….tanong ko sa kanya
habang patuloy nyang iniikot ang kanyang kamay sa aking basang basang ng puke.
“Malaman mo mamaya kung bakit”…sagot nya sakin at sinakop muli ang aking bibig at muling hinalikan.
Taas baba ang hagod, pinapaikot sa kuntil na nagdadala ng parang kuryenteng lumalatay sa aking buong katawan.
Ohhhhhhh……ohhhhhhhhhhhh
Ngunit sya ay walang imik na patuloy na ginagawa ang lahat na nagpapasarap sa aking pakiramdam.Pinatong ko ang aking kamay sa kanyang kamay na humihimas sa aking kaselanan, kinokontrol ko ang bawat pag ikot.ang aking balakang ay gumagalaw.dinidiin kung kinakailangan. samantalang ang isa ko namang kamay ay nakadantay din sa kabilang lumalamas sa aking suso..
Sarap na sarap ako.Pabilis ng pabilis ang aming ginagawa, may ritmo, hanggang…
“Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh”…………..impit ko.
Kasabay ng pangingisay, pag-unat ng binti at nanghihinang sumandal sa kanya.Pinakita nya saakin ang kanyang basang kamay.
“Ito ang dahilan kung bakit ganun ang pakiramdam mo”..sabi nya sakin.
“Ang aking unang paglaya”…
Pinahawakan nya sakin ang kanyang matigas na ding ari.Aking nilaro. Sya ang unang lalaking nakahawak sa akin at aking nahawakan.Ngunit ni minsan di ko nakita kung pano umaalpas ang galit na nanggagaling sa kaselanan nya,dahil ni minsan di nya yun pinakita sakin.
At dahil sa nangyari saamin. Mas tumindi ang pagmamahal ko sa kanya.Sya ang unang pag-ibig,unang halik, unang hipo…..siya ang dapat na maging asawa ko..
Gumraduate ako ng high school at kami ay nagkahiwalay.S’ya ipagpatuloy ang highschool at ako sa kolehiyo sa Maynila.Ngunit kahit kelan ay di nawala ang aming komunikasyon. Bihira ako umuwi, dahil halos nasa Manila na din kaming magkakapatid, ang tatay na lang na maagang nagretire at umuwi ng probinsya para sya na ang mamalakad sa aming palayan ang bumibisita samin.
Siguro nga, long distance relationship ay mahirap.dahil habang ako ay focus sa pag-aaral, di pumapansin ng lalaki at isa lang ang nasa isip, na pag-uwi ko, ipaglalaban ko ang taong minahal ko, ang aking unang pag-ibig. Mula sa pagiging isang janitor, sya ay nakapag-aral ng kolehiyo at alam ko matatanggap na sya ng pamilya ko..Ngunit gaya ng sabi ko, sadyang mahirap mahawakan ang katawan at damdamin ng tao.
Sa puso nya alam na ako ang mahal nya, ngunit di kayang labanan ng katawan ang tukso.
20 years old ako, ng umuwi ako sa probinsya dahil sa isang trahedya ang naganap sa aming pamilya. Ang aking paboritong tita na dalaga ay nakuhang patay, at naagnas sa kwartong inuupahan nya sa Manila after Christmas, at kailangan naming ibalik at ihimlay sa huling hantungan..double purpose yun para sakin..ang isa ang magdalamhati sa pagkawala ng minamahal at ang isa ay ang makita ang minamahal.
Ngunit wala din, dahil ang aking binalikan ay isang taon nang may-asawa at isang taon na din ang anak.Ang sabi nya ay pikot, ngunit pano ba ang pikot, nabuntis nya daw…bakit nya mabubuntis kung di nya pinatulan..ako na walang ginawa kundi mag-aral,nagpakatino sa malayong lugar, walang iniisip kundi sya lang…sa kanya lang ang aking pinagkaiingatan…ngunit nawala pa.
Umalis ako samin at bumalik ng Maynila, na di lumilingon o tinitingnan ang lalaking unang nagpatibok ng aking puso.Andun sya ng sumakay ako ng bus, umiiyak at humingi ng tawad, ngunit di ko sya tiningnan..kung sana nagpakatatag ka lang…..ngunit bakit parang ako pa ang may kasalanan..