Sigawan: ng mga manlalarong walang kinikilalang age bracket.
Hiyawan: ng mga magka-team, magka-party, o magka-guild.
Asaran: ng mga magkatunggaling panig.
Ganito ang eksenang nakakasanayan na ng lahat ng mga parokyano sa Erron Computer Systems, Isa sa di na mabilang na internet shops ng lungsod. Di maiiwasan ang ganito ka-ingay na sitwasyon. Buti nalang ay nahahati sa dalawa, sa pamamagitan ng isang salamin ang silid na iyon: Isa para sa online gaming, at isa para sa web-browsing.
Halos lahat ng nandun ay nakababad na ng mahigit isang oras sa kanilang paglalaro at pagle-level-up ng kanilang mga character. May ilan din naman na ilang oras nang nakababad, sa panunood habang nakatayo. Isa na dito ang batang si Jack, isang 13-anyos na binatilyo. Gustong-gusto niyang maglaro, kaya lang wala siyang pera. Kulang na kulang ang kanyang allowance para sa pamasahe at pang-recess. Kaya sa pagkakataong maaga ang labasan gaya ngayon, ay nakukuntento na lang si Jack na panoorin ang kanyang mga kaklase at mga kaibigan sa kanilang paglalaro.
May ilang pagkakataon na nililibre siya ng mga kaibigan niya ngunit kalaunan ay iniiwasan na niya ang ganun. “Iwasan mong masyadong maging pabigat sa ibang tao, at ang masyadong mabaon sa utang na loob,” Sabi ng nanay niya.
Sa murang edad ay nakaukit na sa isip ni Jack ang kahalagahan ng prinsipyo at paninindigan. Kaya kahit nangangati ang kanyang mga kamay para makapaglaro, pilit nalang niyang tinatanggap ang kanyang kalagayan– Mahirap lang ang pamilya niya.
Ilan sa kanyang mga kaibigan at kaklase ay pumaparito hindi lang para makipaglaro, kundi para makakita’t makasalamuha din ng mga chics. Bilang isang binatilyo, sumasali din sa Jack sa grupo. Kaya lang ay may pagka-ambisyoso ang bata. Paminsan-minsan, ini-imagine niya ang sarili na tumatabi at dumdiskarte sa mga nagagandahang dalaga na kadalasan ay nasa kabilang banda ng computer shop- sa likod ng salamin.
Kadalasan sa mga babaeng ito ay mga college student na. Sa loob ng isip ni Jack ay inaakbayan niya ang ilan sa mga ito, dini-date, tini-textmate. Pero mabilis din naman niyang minumulat ang sarili sa katotohanan- higit na mas matanda sa kanya ang mga babaeng nandun… di siya papansinin ang mga iyan at higit sa lahat… wala siyang cellphone. Ganun paman, wala naman sigurong masama kung ipagpatuloy niya ang lihim na paghanga sa mga babaeng iyon… lalung-lalo na sa isang ito na kanina pa niya tinititigan. Halos araw-araw pumapasyal dito si Jack, at ngayon lang niya nakita ang babaeng ito, na siya na yatang pinakamagandang babaeng nakita niya simula nang naranasan niyang maramdaman ang tamis ng pagkakaroon ng “crushes.”
Tinitingnan niya ngayon ang naka-polish na kuko ng babae… ang napakakinis na paa… na binti… na hita… ang maiksing palda… ang makinis na braso…ang maputing dibdib… ang mapupulang labi… ang naninisik… na mata! Napatingin sa ibang direksyon si Jack, napayuko, napatingin sa kanan, sa kaliwa… parang gusto niyang maging isang maliit na daga para makapagtago sa pinakamliit na sulok ng internet shop. Nagalit kaya ang babae? gaano katagal na kaya siyang nahahalata nito?
Napatingin si Jack sa exit sign, aalis na sana ng biglang:
“Jack, paano nga ba gawin ang pag-insert ng table sa MS Word?” Pasigaw na tanong ng kaklase niyang babae na naka log-in dun sa kabilang hanay ng shop.
“Ah… eh… di ko alam eh.” Palusot ni Jack. Kabisadong-kabisado niya ang interface ng MS Word, pero kailangan niyang magpalusot… katabi ng kaklase niya ang magandang babae!
Humakbang na si Jack papuntang pintuan ngunit nandun na din agad ang kaklase niya, hinawakan siya sa braso at hinihila papunta sa workstation na kung saan gumagawa ito ng research work. Kung bakit pa kasi sa dami ng computers na nandun ay dun pa sa tabi ng classmate niya nag log-in ang babae…
Sa loob ng dalawang minuto ng kaba at pangingig ay nagawa naman ni Jack ang pinapagawa ng classmate niya. Humakbang na naman ang binatilyo papunta sa pintuan ng…
“Hi, pwede ba kitang ma-interview ng sandali? gumagawa kasi ako ng term paper tungkol sa online games.” Tanong ng magandang babae kay Jack. Labis na namula ang mga pisngi ni Jack. Lumingon siya sa kanyang likod, sa kanyang kaliwa, sa kanyang kanan… walang ibang taong pwedeng kinakausap ang babae, siya at siya lamang… walang nang iba!
“Ah, eh… ano po kasi…” Buong kabang sagot ni Jack. Mas lalo pa siyang kinabahan nang nalaman niyang nakahawak pala ang kamay, ang makinis at malambot na kamay ng babae sa kanyang kaliwang braso!
“Anong pangalan mo?” dagdag pa ng babae.
“J-Jack po.” Sagot naman ni Jack.
“Ang gwapo mo ah…”
Gustong i-untog ni Jack ang kanyang ulo o kurutin man lang sarili para makumpirma kung tama ba ang kanyang narinig at hindi guni-guni. Ngunit tiyak n’yang tama nga ang narinig niya: G’WAPO DAW SIYA, SABI NG BABAE!
Hindi nakapagsalita si Jack kaya ang babae na ang nagpatuloy… “I’m… Jillian. So, Pwede mo ba akong tulungan sa term paper ko Jack?”
“Ah…eh… ano kasi ate… ah…” Ang tanging nasagot ng binatilyo habang nakatingin sa kanyang mga mata ang pinakamagandang babaeng nakita niya sa buong buhay niya.
______________________________________________________________________
next–>2.0