Pasado alas-sais ay nasa pantalan na ang magkasintahang Jake at Anne. Handang-handa na ang dalawa sa kanilang biyahe patungong Cebu–namimitak pa lamang ang araw.
“Tell me honestly, ano ba talaga ang dahilan at gustong-gusto mong sumakay ng barko? Samantalang pupuwede naman tayong mag-eroplano?” usisa ng binata sa kasuyo. Kapakuwan ay inabot ang shoulder bag bago inalalayan ito pababa ng taksi.
“Haay, heto na naman tayo…sabi ko naman sa ‘yo, matagal na akong hindi nakakasakay ng barko, noh!” palag ni Anne. “Sa dinami-dami ng pwedeng puntahan eh Cebu pa’ng napili mo?”
“Parang ayaw mo yatang sumama! Aba, akala mo sigurado hindi ako makakapunta ro’n ng mag-isa.
O siya, kung ayaw mong sumama, you may go!” pasinghal na tugon ng dalaga at inilagpak sa gitna ng kalsada ang traveling bag ni Jake.
“Hindi naman ako ang mawawalan ng grades…remember, project natin ‘to!” dugtong pang sabi ng dalaga. Laging ganoon ang 18-anyos na si Anne, isang mass communication student sa Unibersidad ng Pilipinas, tuwid ang mga kapasyahan at matapang.
Bagay na bagay sa babae ang suot nitong fit pantalon na kulay itim at spaghetti garb na kulay puti. Lalong nagniningning ang kariktan ni Anne. Napangisi ang nababalinong kaharap. Umiling na lamang ang binata. Nagbuntong-hininga.
“Stop it…nagbibiro lang naman akooh, ikaw naman!” bigla namang bawi ng isa. Mas matanda ng isang taon si Jake kaysa dalaga pero hindi halata, parang magkasing-edad lang ang dalawa. Pinulupot ng mga bisig ang babae.
“Tama na nga iyan! Tara na kung interesado ka pa!” nakatiim ang bagang na sabi ni Anne. Halatang naiinis pa rin sa boypren. Sabay silang sumampa ng barko.
“Aaalis na ho ba?” tanong ng dalaga sa isang utility ng super ferry.
“Maya-maya ho eh aalis na ‘to…” tugon ng lalaking nakasuot ng kulay puting uniporme–tanda ng pagiging crew ng barko. At nang mahanap ng magkasintahan ang magkatabi nilang kabin ay agad silang pumuwesto roon. Ilang sandali pa ay nag-anunsyo na ang kapitan ng barko na paalis na sila patungong siyudad ng Cebu. Bahagyang napangiti si Anne. Makikita niya na ring muli ang marikit na lunang iyon.
Habang binabaybay ng barko ang asul na karagatan sakop ng pasipiko ay nakaidlip ang magkasintahan. Nakabukaka pa si Anne habang natutulog at naghihilik.
Nakalutang ang kaumbukan ng dibdib. Nakakabuhay ng patay ang kanyang alindog. Subali’t alas-siyete ng gabi nang gisingin sila ng waring napopoot na panahon–pahiwatig ng kalikasan na maaari nilang ikapahamak.
Hindi sukat ang pagkagulantang ni Anne nang siya ay pukawin ng nakatulilig na mga ungol at hiyaw habang waring idinuduyan ang kabin ng barko na kanilang kinauupuan.
“Jake, gising! Jake, gising!” tinampal-tampal ng babae ang pisngi nito upang magising ang kasuyo. Hinahambalos na ng malalakas na alon ang barko. “Jake, gising na plis!” larawan na ng takot si Anne. Nagkandaugaga naman si Jake sa kahaharap ng isang bagay sa kanyang bag.
“Ano ba iyang hinahanap mo, ha?” gitlang tanong ng dalaga.
“Wala! ‘Yung video cam, asa’n?” Taranta namang dinukot ni Anne sa bulsa ng kanyang traveling carrier ang tinutukoy ng binata. Wala itong larawan ng pagkataranta. Binuhay ang video cam at pinuntirya ang mga nagtatakbuhang pasahero.
Naroon at nagkakaisang nananalangin ang mga pasaherong magkakasalungat ng relihiyon–muslim, sabadista, iglesia at katoliko. Tumatangis na si Anne. Nagkakandarapa ito sa paghahanap ng life jacket. Wala itong mahagilap.
“Jake, ano ba iyang ginagawa mo riyan! Tuluyan mo ako rito! Mamamatay na tayo!” umiiyak na hiyaw ni Anne. Hindi nakinig ang kasuyo bagkus ay nagpatuloy ito sa ginagawa.
Kinukunan ng video ang kahabag-habag na kalagayan ng mga pasahero–ang nakakatigatig-pusong reaksyon ng mga ito sa trahedyang nagaganap nang mga sandaling iyon.
Hanggang sa mahuli ng kamera ang isang matandang nakaupo sa isang tabi–na gaya ni Jake ay walang ipinamamalas na reaksyon. Ibinagsak ng binata ang kamera.
Dumampot ng life jacket at ibinigay sa matandang nag-iisa sa isang sulok at nananalangin habang bitbit ang halos pigtal nang rosaryo.
“Maraming salamat sa iyo, totoy…ang tulad mo’y nararapat na pagpalain at iligtas sa anumang kapahamakan…” wika ng matanda–na napakatangos ng ilong, balbas-sarado, at nakabalabal lamang ng kulay brown. Binalikan ni Jake ang kamera at habang bitbit ito ay karakang hinila si Anne, pinaupo sa kabin.
“Umupo ka riyan at manalangin ka na lamang!” sambit ng lalaki.
“Pero, Jake…” sindak na tugon ng kasuyo, yumakap sa binata. “Kahit na sampung life jacket pa ang makukuha mo, kung talagang ito na ang huli araw natin ay wala tayong magagawa, Anne.” Pagkasabi ay binalikan ng tingin ni Jake ang matanda sa kabilang kabin. Wala na roon ang matandang lalaki.
Sinuyod niya ng tingin ang buong paligid, wala ito. Parang mga langgam na nagpulasan sa takot ang mga tao. Kumiling nang todo ang barko.
Nagtalunan na ang ilang mga pasahero. Inayos niya ang kanyang de-gradong salamin–baka sakaling namamalik-mata lamang siya nguni’t hindi siya maaaring magkamali. Napayapos si Anne kay Jake, waring pahiwatig iyon ng pamamaalam, pahiwatig na waring yaon na ang kanilang huling pagkikita sa ibabaw ng lupa. “Mahal kita, Jake…tandaan mo iyan!”
Higit pang naging malupit at walang patid na ang halibas ng ga-bahay na mga alon sa sinasakyan nilang barko–super ferry. Kumikiling na iyon. Nakapasok na rin ang tubig-dagat. Malakas na para bang nakalutang sila sa isang napakalawak na ilog.
Waring lulubog na at lalamunin ng mga higanteng alon. “Jake, ano’ng gagawin natin!” pagkasabi ni Anne ay dumagundong na tila kulog ang magkahalong iyak at palahaw ng mga pasahero kasabay ang pagkabuwal ni Anne. Lumagpak din si Jake, tumilamsik ang kamera nguni’t patuloy sa pag-inog iyon.
Humupa ang bagsik ng mga alon. Wala na silang naririnig na mga palahaw. Humina ang hampas ng mga alon at hangin. Halos magkapanay na nagtayuan sina Jake at Anne.
“Anne! Nasaan ka! Are you okay?!” Buhol-buhol ang tinig at napahiyaw ng malakas ang binata. Minsan pang dinampot ang kamera.
“Please, leave that Jake! Mamamatay na tayoooh!” Malat na ang tinig ni Anne. Paggapang na nilapitan ang binata. Siya naman ang napatangis. Hindi niya maiwasang mapaluha sa kanyang nasisilayan.
Hirap na hirap na si Anne. Ramdam na kasi ng dalaga na unti-unti nang nilalamon ng karagatan ang kanilang sinasakyang barko.
“Kasalanan ko itooohh! Patawad Jake, kung hindi lang siguro ako nagpupumilit na isama ka rito, hindi ka madadamay sa kahunghangan koooh.” Halos pabulong nang sambit ni Anne. Hirap nang huminga. Palalalim na nang palalim ang tubig-dagat na sumasakmal sa kinaroroonan nila. Halos anino na lamang ang nakikita nila sa isa’t isa.
“Huwag kang magsalita ng ganyan!” aniya. Pinatindig niya ito, niyakap at hinalikan sa labi.
“Walang mangyayari sa atin! May awa ang Diyos…please trust Him, Anne!” paanas niyang sabi sa kasuyo. Hanggang baywang na ang tubig-dagat na naroon.
Nakataas ang kanang kamay ni Jake, inililigtas niya ang kanyang kamera. Buhay pa rin ito at umiikot ang lente sa buong paligid. Hanggang sa makarinig sila ng iyak ng isang sanggol. Uha ito nang uha. Malakas.
Sinuotan ni Jake ng life jacket si Anne. Nagsuot na rin siya. Ginawa niya iyon datapuwa’t alam niyang himala na lamang ang makaliligtas sa kanila.
“I’m gonna get him!” ngatal-labing sambit ni Jake.
“Huh? Plis iligtas mo na lamang ang iyong sarili! Hindi mo rin siya mabubuhay dahil nasa gitna tayo ng karagatan!” hiyaw ni Anne nang akmang lalangoy na si Jake patungo sa pinagmumulan ng iyak ng sanggol.
“Hindi na bale, Anne. Ang mahalaga, mamatay man tayo…maipagmamalaki pa rin natin sa harap ni San Pedro na may nagawa tayo sa kapwa natin bago tayo pumanaw sa mundo?” halatang pabirong tugon ng isa. Lalong napatangis si Anne.
Doon niya natalos ang tunay na karakter ni Jake. May ginintuang puso. Napaiyak na naman siya sapagka’t dama niya ang nalalapit na wakas ng kanilang buhay.
Samantala, makaraan ang ilang minutong paghahagilap ay natagpuan din ng binata ang sanggol. Nakahimlay ito sa isang bilao na inaayudahan ng kutson upang makalutang sa tubig-dagat. Kinarga niya ang sanggol, hinalikan ito at niyakap. Nagitla na lamang si Jake nang ngumiti ito nguni’t kasabay naman niyon ang palahaw ni Anne sa di-kalayuan. “J-Jaaaake! J-Jaaaake!”
Ginitiang muli ng masaganang luha sa mga mata si Jake nang makitang galak ang namumutawi si pisngi ng sanggol. Inihimpil niya ito sa kanyang mga braso.
Wari bang dama ng anghel na ligtas na siya nang matagpuan ng binata. Naging panay ang tawa, sadyang hindi marahil ramdam ang hagupit ng trahedya sa karagatan. Napaantanda naman si Jake nang mapansin ang hiyaw ni Anne. Malakas. Humihiyaw ng saklolo.
Nabitawan niya ang katagang “Diyos kooohh!” Kasunod ang halos patalilis niya nang paglangoy patungo sa kinaroroonan ng kanyang kasintahan. Tinig na lamang ni Anne ang kanyang naririnig. Sunud-sunod ang mga palahaw ng dalaga. Siya ang tinatawag.
Bitbit niya pa rin ang sanggol. Wala na siyang makitang liwanag. Tinumbok niya ang pinagmumulan ng tinig ng kanyang kasintahan. Iyon na lamang ang nalalabing paraan.
Kani-kanina lamang ay bahagyang naglaho ang mga bugso ng hangin at alon nguni’t nagsimula na namang humagupit sa barkong nilalamon na rin ng dilim.
“Anne! Nasaan ka!” sigaw niya. Sumagot naman ang dalaga nguni’t halatang mauubusan na ng hininga. Natagpuan niya itong halos wala nang lakas.
Inaakay na ng life jacket ang namimitig at namimigat na nitong katawan. Itinali ni Jake sa kanyang beywang ang video kamera. Hindi ito halos umiilaw. Nagtagpo ang kanilang mga kamay ni Anne sa madilim na parte ng barkong bumubulusok na sa malalim na laot. Sa kailaliman, sa karagatan ng walang hanggan.
Namimitig na rin ang mga braso ni Jake nguni’t hindi niya pa rin magawang bitawan ang tumatangis na namang sanggol. Pagal na ang katawan ni Anne, dama ni Jake iyon. Napatulong muli ang kanyang mga luha.
“Humawak ka sa akin, Anne nang mahigpit!” nanginginig ang boses na sabi ni Jake nguni’t nangangalay na ang kanyang mga braso. Tumigil naman sa pag-iyak ang sanggol–na balot sa kulay kristal na kasuotan. Gumegewang ang barko, palubog nang palubog sa ilalim ng dagat. Ramdam ni Jake na malapit na sila sa pusod ng wakas.
Napatingala siya sa langit. Hindi man niya nakikita ang May Likha ay dama ng binata na hinding-hindi sila pababayaan nito hanggang sa huli. Niyakap niya nang napakahigpit si Anne.
Taglay ang damdamin ng kawalang pag-asa. Umakyat ang tubig at hanggang leeg na nila ito. Waring kahol ng aso ang mga serye ng ubo–na kanilang pinawalan.
Sunud-sunod ang kulog at kidlat na hatid ng kalangitan na dito ay kaakibat ang serye ng hagupit ng malalaking alon sa barkong iyon, para bang walang habag sa mga naghihingalong nilalang na nasa loob. Ilang saglit pa ay napuna na lamang ni Jake na hindi na kumikilos si Anne. Napaiyak na naman siya. Batid niya ang pahiwatig niyon.
Wala na si Anne, ramdam niya ang pagpigtal ng hininga nito habang yakap-yakap siya at ang palad ay idinampi sa huling pagkakataon sa noo ng napulot na sanggol.
Hinubad ng binata ang kanyang sinturon. Ikinabit iyon sa pantalon ni Anne saka idinugtong sa kanyang sweat chemise.
Nasabi ng binata sa sarili, yayao man ay magkasama pa rin silang dalawa ni Anne. Sunod niyang binalingan ang sanggol–na sa pakiwari niya ay iyon na ang huling silay niya rito.
Mahigpit ang pagkakahawak niya sa sanggol na sakmal ng kutson na nahugot mula sa verve coat.
Nasa ganoong ayos si Jake nang mapansin ang isang maalinagnag na bagay–na halos limang hakbang lamang ang layo mula sa kanyang kinatatayuan.
“Patawad sanggol, hindi na kita maililigtas nang tuluyan…dahil nasa gitna tayo ng laot…paalam!” ang mapanglaw na anas ni Jake. At pagkaraan ay marahan siyang pinanawan ng lakas hanggang sa nabitawan niya ang sanggol hanggang sa dumagundong ang isang napakalakas na pagsabog.
Labis ang pagkawasak at pagkalapisak ng super ferry kinabukasan nang matunton ito ng mga bantay-dagat mula sa punong sangay ng adwana.
Naging laman ng mga diyaryo, radyo, at telebisyon ang kahila-hilakbot na paglubog at pagsabog ng barkong iyon. Wawalong katao lamang ang nakaligtas sa naganap na trahedya sa karagatan.
Daan-daan ang lumutang sa laot na kapwa wala nang buhay at bondat sa tubig.
Ang iba naman ay nilantakan ng mga pating ang iba’t-ibang parte ng katawan at kakarampot na lamang ang itinira. Halos bahain na ng luha ang pantalan nang maiahon sa dagat ang bangkay ng mga sinawimpalad. Isa sa mga nakalibre sa kalawit ni kamatayan ang kapitan ng barko.
Dalawa sa mga crew nito ay naisalba rin ang kanilang mga sarili at limang iba pa–na pawang mga kusinero ang nakaligtas sa katastropiya sa laot.
Wala ni isa sa mga pasahero ang nabuhay sa trahedyang iyon. Agad na binakbakan ng media ang pamunuan ng super ferry.
Hindi kasi maipaliwanag ng kapitan kung ano ang tunay na sanhi ng trahedya na naging dahilan upang masawi ang lahat ng mga pasahero nito.
Humantong sa imbestigasyon ang usapin hanggang sa mataas na kapulungan. Dito natuklasan ang kapabayaan ng mga tagapamahala ng barko.
Umikot ang maraming araw at linggo. Habang patuloy na binusisi ng mga lehislador sa senado ang isyu ay wala namang humpay ang ginagawang paghahanap ng mga alagad ng adwana sa magkasintahan–na idineklarang missing at hindi pa natatagpuan ang mga bangkay–sina Anne at Jake na papunta sana ng Cebu.
Nguni’t sumilay ang himala ng langit. Sa hindi maipaliwanag na pangyayari, napukaw ni Jake ang kanyang sarili kasama ang walang malay na si Anne–na nakahimlay sa isang malaking bato sa tabing dagat–sa isang munting isla.
“My God! Anne, gising! Anne, gising! Thanks God! Thank you Lord!” ang naihiyaw pa ni Jake at dagli siyang napatalon sa tuwa. Alam ng binata na himala iyon, lalo na ang pagkakasadlak nila sa isla nang wala man lamang ni isang galos.
Nagpanikluhod siya at minsan pang nagdasal, tumingala sa langit at tumangis. Marahang ibinuka ni Anne ang kanyang mga talukap. Hindi maisasalarawan ang naging reaksyon.
Ang ginawa ay yumapos na lamang sa kasuyo. Kapwa basa pa rin sa tubig-dagat ang kanilang mga katawan. Naghinang ang kanilang mga labi.
Parehong may nasang namnamin ang init sa isa’t isa. Matagal na nilang gustong pakawalan iyon nguni’t ngayon lamang sila nagkaroon ng pagkakataong mapag-isa sa ganoong kakaibang lunan. Mabilis na naghubad si Anne. Malibog ito, simple nga lang at hindi halata.
At ito na rin mismo ang nagtanggal ng basang-basa pa ring pantalon ni Jake.
Dahan-dahang sumilay ang araw sa silangan habang inaararo ng dila ng binata ang magkabilang dede ni Anne hanggang sa matagpuan ang puke nito. Hahawakan na sana ng dalaga ang burat ng binata nang may sumagi sa isip ang nalilibugan na sanang lalaki.
“T-Teka nga pala, ang sanggol! Ang sanggol sa loob ng barko!”
Napakamot na lamang sa ulo si Anne nang dagling tumindig si Jake. Nakatayo na sana ang burat ng binata nguni’t nang maalala ang sanggol na wari niya ay kani-kanina lamang ay kanya pang akay-akay.
“Ano ba ‘yang sinasabi mo?” ang nauumang usisa ni Anne. Naudlot kasi ang kanilang nagliliyab na romansa. “Yung sanggol, nawawala…” sambit ng lalaki na ang mga mata ay sumusuyod sa buong isla.
Berdeng-berde ang isa–na para bang paraiso sa gitna ng laot. Hindi na rin nila nagagawang pag-aksayahan ni sandali ang milagrong iyon o dili kaya ay pansinin at tanungin ang kanilang mga sarili kung saan sila naroroon at paano sila nakaligtas sa trahedya sa karagatan.
“Hindi mo ba alam?” ”Alin?” “Yung sanggol na iyon ay siyang nagligtas sa atin…” ani Anne. Nagbaling ng tingin sa malayo si Jake. Napaimposibleng tingnan. Wala siyang mababanaag na lupain o kalapit pang isla ng kinaroroonan nila.
Sadyang hindi maipaliwanag ng kung paano sila nasadlak sa islang iyon. Napayuko siya at nagmuni-muni. Binalikan na lamang nito si Anne na naroon at nagkukubli sa takot na matamaan ng mga silahis ng araw.
“Naniniwala na talaga ako sa himala, dear.” Halos pabulong nang sabi ni Jake. “Was it impossible for you before?” At tanong ang ibinalik sa kasuyo.
“Parang ganoon nga pero thanks God at pinaramdam sa atin ni Lord ang pagmamahal niya sa atin.” Sabi pa ng binata at umupo na sa bungad ni Anne. Sumisilay ang kaumbukan nito sa dibdib.
Ang pekpek ay talagang litaw na litaw na. Basa kasi ang suot nitong fit na trousers. Isinuot itong muli kaninan ng dalaga nang talikuran ni Jake ang hiyas nito. At nang mapansin ngang nasa tabi na naman niya ang binata ay naghubad na naman. Si Jake ay ready na rin naman sa gagawin nilang pagniniig.
“I want you to do something great for me…” anang dalaga.
“And what is that Her Majesty?” At may halong pambobolang sagot ng binata.
“Eat my pussy…” “Huh? What is that supposed to mean?”
“Sus! Kainin mo ang pekpek ko?” “Bastos! Bastos..mahalay!” puna ni Jake pero may kaakibat na ngiti iyon. “Bastos? Lahat naman eh gumagawa ng kahalayan, ah! Tayong dalawa eh parehong nabuo dahil sa kahalayan!” Sinundan naman ng ngiti ni Anne ang sagot niyang iyon hanggang sa magpang-abot muli ang kanilang mga lips. Nag-aapoy. Hindi na iyon kagaya ng dati na kiming-kimi sila sa isa’t isa.
Wala na iyon nang mga sandaling iyon dahil silang dalawa lamang ang naroroon sa isla. Gumapang ang palad ni Jake sa dibdib ni Anne. Nilamas ang magkabilang dodo. Dinilaan ang leeg. Nag-espadahan ang kanilang mga dila. Iginala ng binata ang kanyang dila sa leeg.
Pumanhik sa tenga. Habang ginagawa iyon ni Jake ay abala naman ang mga kamay ni Anne sa paghahanap ng bagay na ‘sintigas ng bakal.
“Ang sarap mooohh, hhhmmmp! Aaaah!” Magkahalong ungol ang umugong sa paligid ng munting sila. “Angkinin mo na akooohh! Sige naaah!” Pautos na sabi ni Anne kay Jake hanggang sa nakapa ang burat nito. Hinimas iyon. Parang naghihimas ng alagang tuta.
Napapikit ito nang maramdaman ang sidhi niyon. Idinampi ni Jake ang kanyang bibig sa mga suso ni Anne, kinakagat-kagat ang mga utong, kabilaan. Sa kaliwa at kanan. Napasinghap sa sarap ang el na el nang dalaga.
Waring nakasaklob sa buong pagkatao ni Anne ang bulto-bultong kapangyarihan ng kamunduhan. Inaalipin siya nito. Nilulunod wari siya sa sarap.
“Kantutin mo na akooohh! Kantutin mo na akooohh! Jake…ooooh!” Ang namulas pa sa bibig ng napapamuok na si Anne. Walang patid ang ginagawang pagkanti ni Jake sa magkabila nitong dede. Hindi iyon pinagsasawaan ng binata na isa ring bantog na manyakol.
“Eeeeeh! Ang sarap moooohh, ang galing mo palaaah!” Waring masisiraan na ito ng bait. “Ang s-saraaap!” Paulit-ulit ang mga katagang iyon na pinakakawalan ni Anne.
Nakakabaliw din naman kasi ang dila ng binata. Napakatulis at talagang mapapaikot ang puwet ng sinumang eba sa sobrang tindi at init kapagka dumampi sa tinggel ang kuryente. Malupit talagang kumanti ng dede si Jake. Dito bihasa ang binata.
Mahilig kasing manood ng palabas na bold at dahil nga dito ay naging tanyag ang damuho bilang isang masugid na suki ng mga bold VCDs at VHS tapes sa Baclaran, Divisoria, at Quiapo. Sumulong na ito papasok sa kailaliman. Sarap na sarap na rin ito sa ginagawa niya kay Anne.
“Sige paaah!” Napapasimpit ang mukha na hiyaw ng dalaga.
Napapakadyot na ito. Apura ito nang apura. Kumakadyot nga ang puwet, sinasalubong ang dila ni Jake. Iningudngod ng binata ang kanyang dila sa gilid ng dede. Nagpalipat-lipat na siya.
Umararo nang husto. Daig pa nga wari ang isang bihasang magsasaka na isang siglo nang namamayagpag sa larangan ng pagsasaka.
“Oooohhh! Ganyaaan ngaaaah! Masarap iyaaaan! Ang sarap talagaaah! Sige paaaah! Sisirin mo pa akooohhh!” Napayakap na ito ng mahigpit sa lalaki. Bumilis ang kilos ni Jake. Nakatayo na kasi ang kanyang burat kanina pa.
Ganoon talaga ang titi niya, hindi napapalagay kapag nakakanti ang partner nitong dila na siyang nagbibigay ng abiso para ito ay tumigas na para bagang bakal.
Naglakbay na ito pababa sa puson ng babae. Doon na ito napasinghap nang napakalakas. Nakakunot na sa sarap ang noo.
Hindi na malaman ng hitad kung saan siya hahawak. Humigpit nang humigpit ang hapit ng mga braso sa likuran ni Jake. Para bang ayaw nang pakawalan ang binata. Pinatindi na tuloy ng isa ang ginagawa niya rito. Lalo itong ginanahan sa labis na paghuhumiyaw ni Anne sa sobrang tindi ng sensasyon.
“Fuck meeeh! Kantutin mo na akooohhh! Alam kong masarap kang kumantot! Alam kong magaling kaaaah, Jake! Sige naaaah!” Pagkaraan ay bumaon na ang mga kuko ng dalaga sa likod ng binata. Gayunpaman ay hindi niya iyon ininda bagkus ay higit pa siyang nalibugan sa ginawang iyon ni Anne. Hanggang sa nakarating na si Jake sa puson ng dalaga. Pasumandali itong namalagi roon.
Ilang sandali pa ay pinagapang ang dila pababa nang pababa. Nagbitaw ng malalim na buntong hininga si Anne bago sinabihan ang lalaki na kantiin na ang kanyang pekpek. Natigilan naman ang isa nang masilip ang balbas-saradong puke ng kanyang kasintahan.
Napatulo tuloy ang laway niya. Susungkalin niya ito. Huminga muna siya ng malalim bago naisipang idunggol ang dila sa pinakabukana ng pekpek ni Anne! Napaigtad ito. Nagmura.
Datapuwa’t habang abala si Jake sa kanyang masabaw na paglalakbay patungong langit ni Anne ay wala namang humpay ang ginagawang pagsuyod ng coast guard sea marshals sa mga karagatang malapit sa pasipiko.
Pinaniniwalaang sa dakong iyon nilamon ng dambuhalang alon ang mga ito sapagka’t doon bumulusok ang labi ng super ferry.
Sa bahagi ring iyon ng malawak na laot nadiskubre ang karamihan sa mga pasahero ng lumubog na barko habang ang iba naman ay tinangay ng malalakas na alon sa iba’t-ibang lalawigan sa Timog Katagalugan.
Maagang nakarating sa kaalaman ng mga magulang ng magkasintahan ang sinapit ng dalawa pagkatapos ng malagim na trahedya sa karagatan sa pamamagitan ng telebisyon at radyo.
Napagtirikan na rin ng kandila sina Anne at Jake ng mga ipinalalagay na naulila ng magsing-irog makaraan ang mapanglaw na paglubog ng super ferry.
Naniniwala ang mga nagdadalamhating magulang–na patay na rin sila dahil wala ni isa sa daan-daang lulan ng bangka ang nakaligtas maliban sa mga crew at kapitan.
Isa sa mga ebidensyang inilahad ng mga sea marshals na makapagbibigay linaw sa ibinunga ng katastropiya ay ang natagpuang travelling bags gayundin ang mga papeles ng pagkakakilanlan at school IDs ng dalawa–na kinilala naman ng mga nilisang mahal sa buhay.
“Kung buhay pa po sila ay matagal nang dapat natagpuan dahil naka-televised po lahat at ha los dalawang linggo nang nagsasagawa ng search and rescue operations ang ating mga sea marshals pero bigo po…gayunpaman ay ipagpapatuloy pa rin namin ang paghahanap sa dalawang biktima…” ang wika ng pinuno ng adwana na isinasahimpapawid ng ABS-CBN at GMA-7.
“Hangga’t hindi natatagpuan ang kanilang mga labi o bangkay…iko-consider pa rin nating missing at hindi dapat ideklarang patay na ang mga ito…rescue operation is still on.” Pahayag pa ng opisyal nang tanungin ng mga tagapagbalita sa telebisyon kung dapat nang gumamit ng itim na kasuotan ang mga magulang ng magsing-irog–tanda ng pagdadalamhati sa kamatayan ng mga ito.
Samantala, habang sinasakmal ng kalungkutan ang pamilya nina Anne at Jake ay sinasakmal naman ang mga ito ng labis na kaligayahan sa piling ng isa’t isa.
“Dilan mo na ang pekpek kooohhh!” paatas na sabi ng dalaga kay Jake habang inaararo ang puke ng dila ni Jake. Napapaungol na rin naman ang binata. Dama na ng nahihibang nang adan. Sinungkal nang sinungkal ang pintuan ng langit ng kasuyo.
Nagpupumihit ang puwet nito. Walang tigil iyon. Wala rin naman kasing tigil sa kanyang ginagawa si Jake. Napapasayaw na ang dalaga. Umiikot nang husto ang puwitan. Para bang sinilaban ng apoy iyon. Hindi mapakali sa isang banda.
“Ooohh, ang sarap mo talagaaah! Jake, sige paaaah! Sige paaah, Jake!” Impit pang daing ni Anne. Inilakbay pa ng binata ang kanyang dila mula sa pinakatuktok ng hiwa pababa sa butas sa daraanan ng dumi–malapit sa dulo ng walang hanggang kaligayahan ni Anne.
Napaikot na ito nang todo–ang puwet. Humimpil saglit at nagpatuloy na naman.
Humimod pa si Jake. Pinaglalaruan ang kuntil na mamula-mula. Lalong nag-umulol ang dalaga. Naging dahilan ito upang kabigin ang ulo ng binata at idinunggol nang husto ang bukana.
Ang ibig ipahiwatig ni Anne ay huwag tantanan ni Jake ang kanyang pekpek. May nang nag-uumpukang bagay sa puson ng marilag na dalaga. Sasambulat na ang mga ito anumang oras.
Pakiramdam nga ni Anne ay lumalagmak na ang kung anu-anong mga likido sa dakong puson niya. Dama na rin naman iyon ni Jake. Gusto niyang ngumiti o kaya ay humagikhik nang pagkalalakas-lakas. Pinigil niya ang kanyang sarili.
Sinisikap ng lalaki maikubli niya iyon sa kanyang isipan nang lihim. Waring hindi maiguguhit ng sinumang batikang ilustrador sa Pilipinas ang mukha ng dalaga dahil sa kamandag ng dila ng binata.
Namamasa na ang puke nito. Naglalaway na ang hiyas na para bang inahing baboy na atat nang makasta ng barakong matulis.
Nawaglit din naman ang tuwang nararamdaman ni Jake nang mga sandaling iyon. Naitago niya iyon kahit na papaano kay Anne nang walang pagkabuking.
Dama niyang labis-labis na ang kasiyahan na kanyang idinudulot kay Anne. Lumalakas na kasi ang ungol at hiyaw ng kanyang kasintahan habang nilalagare niya ang puke nito.
Pinatindi niya ang kanyang ginagawa. Sinungkal niya nang husto ang kuntil. Hindi nagsasawa sa mainit na laman na iyon ni Anne. Masarap naman talaga iyon. Para bang sariwang karne na malinamnam lantakan.
Ang kaibhan nga lang ay hilaw iyon at sariwang-sariwa talaga. Ang matindi pa, damang-dama ni Jake ang kuryenteng at init na ibinubuga ng pekpek ng dalaga. Para bang nagmumula ang mga iyon sa kailaliman.
Wari niya ay sadyang iniluwal iyon ng langit upang ipagkaloob sa kanya ang init ng paraiso ng kaluwalhatian. Todong yamungmong ng kaligayahan ang nadarama ni Anne. Saklot na ang puke niya sa sidhing dulot ni Jake–na hindi niya rin maipaliwanag maging sa kanyang sarili mismo.
“Ganyan ngaaah! Sige paaaah!” Napahiyaw na naman ito. Sadyang malakas iyon. Malakas na malakas. Gustong takpan ng binata ang bibig ng tila nahihibang niya nang kasintahan.
Pag-angat ng mukha ni Jake ay kanyang naguni na wala pala sila sa Maynila–nasa pusod sila ng isang munting isla–na hindi nila talos kung saang lupalop ng Pilipinas. Ganoon man ang naiisip ng binata, hindi pa niya tinatantanan ang pekpek ni Anne.
Ipinagpatuloy niya ang tungkuling iyon at ginagampanan nang walang pag-aalinlangan.
“Malapit na akoooohhh! Malapit na akooohhh!” ang muling naihiyaw ni Anne habang nangangatal ang mapupulang mga labi. Hindi pinansin ni Jake ang naturang iyon ng kanyang talisuyo.
At sa halip nga ay sumalakay pa siya pailalim na naging dahilan upang lalo pang masiraan ng bait ang dalaga. Hanggang sa hindi na napigilang makagat sa labi. Pumikit ito nang marahan.
Ninanamnam nang todo ang init na dulot ng lalaki. Hinihintay ni Anne ang nakatakdang pagsabog ng bulkang mayon na dadaan sa tatsulok na laman na nasa gitna ng kanyang pekpek.
“Ooohh! Aaaaah! Sunud-sunod na ungol ang pinakawalan nito. Namamaos na baga ang tinig nito. Hindi mapalagay ang ulo ng dalaga. Napapalingon sa kaliwa, napapalingon sa kanan habang nakapikit ang mga mata. “Malapit naaaah! Malapit naaaah!
Dilaan mo paaaah! Sige paaaah!” Iyon lang at parang maiihi na sa sarap si Anne. Kumakadyot-kadyot ito nang malakas habang nagkakandabuhol naman ang hininga. Parang mauubusan na ng hangin. Subali’t biglang may napansin si Jake sa pekpek ng kanyang nobya.
Umuunat iyon at lumalaban wari sa matulis niyang dila. Nandidilat ang mga matang tinantanan ng binata ang puke ng dalaga. Dumistansya ito.
Suyang-suya si Anne sa kasintahang si Jake nang lubayan ang pagpapaligaya rito. Napatindig ito nang karaka-raka. Pasidhi na rin naman nang pasidhi ang sikat ng araw. Hindi nila iyon pansin. Ang higit na pinagtutuunan ng pansin ng dalaga ay ang ginawa ng lalaki.
Parang hindi iyon matatanggap ng babae ng maluwag sa dibdib. Iwinawaksi namang ideklara ng libog na libog na sanang dalaga–na pinaglalaruan lamang siya nito at hindi nito hangad na mapaligaya siya.
Hindi naman nagsalita ang binata matapos. Hindi man lamang nagkomento o kaya ay nagsabi ng kanyang nararamdaman at dahilan kung bakit tumigil ito sa ginagawang pagkain sa puke ni Anne.
Sa totoo lang ay hindi rin maintindihan ni Jake kung bakit niya nagawa iyon. Tila ba nakaramdam siya ng pagkailang nang makita niyang lumalaban ang labi ng puke nito.
Hindi na muli pang bumaling ng tingin ang lalaki sa pekpek ng kanyang kasuyo. Napakakagat sa labi si Anne.
Ibinitin niya kasi ito. Nagsalubong ang mga kilay na tumindig.
“What the fuck is wrong with you?” pasinghal na tanong ng dalaga sa lalaking sa malayo nakatingin.
Umiling-iling lamang ang hitod at parang walang narinig sa kasintahan. Hindi na rin naman inulit ni Anne ang tanong na iyon. Humimlay na lamang siya sa malapad na bato na hugis-kama. Nakalitaw ang puke niyang namamasa na. Dinukot iyon ng dalaga. Ipinasok ang daliri.
“Bahala na…” ang naibulong sa sarili. Pagpasok na pagpasok ng daliri ng dalaga sa butas ng puke nito ay siya namang nasagi ng mga mata ni Jake. Huminga ng malalim. Nilapitan ang kasuyo at inalis ang kamay na nakasawsaw sa pekpek nito.
“Ako na nga! Nakakaawa ka naman!” ang natatawa pang bulalas ni Jake.
“Shit! Nakuha mo pang mang-asar matapos mo akong ibitin sa ere!” biglang himutok ni Anne. Tumapang ang tono ng boses nito. Noon lang din napansin iyon ng binata. Natalos tuloy niya ang karakter nito kapagka nabitin sa seks. Gusto na naman niyang tumawa nang malakas nguni’t yamang hindi niya kaya. Lantay baga ng habag ang kanyang dibdib para sa babae.
Hindi niya magagawa iyon kahit na wari niyang sapat ang kanyang lakas at enerhiya para isambulat ang gusto niyang isambulat. “Ano?” pabalang pang turan.
“W-wala po. Itutuloy ko na nga po…sensya na po!” Walang naninikluhod ang tinig ni Jake. Nguni’t halatang nang-uuma na naman ito sa kasuyo. Hindi na iyon natagos pa ng sabik nang dalaga. Humawak sa magkabilang hita ang binata at pinabuka nang todo ang puke ng kasintahan.
Dagling inilapat sa butas ang dila. At nang dumampi ay bigla itong napasigaw. Nakakabingi ang hiyaw. Bumakas na naman ang kasiyahan sa mukha.
Masarap daw iyon, masarap na masarap. Ilang hagod pa sa kuntil at sa buong hiwa ay naglulumikot na naman ang puwet.
Pagkaraan ng ilang sandali ay lumakas ang ungol. Habol ang hininga. Pinagpawisan na naman, ga-munggo pa naman ang mga iyon. Larawan uli ng kasiyahan ang napunang bigla ni Jake sa pinaliligaya niyang anak ni Eba. Sandali pa ay humawak sa ulo.
Mahigpit iyon. Malapit na raw kasing labasan. Hinigpitan ang paghawak sa ulo ng lalaki. Niyapos nang mahigpit. Sa pagkakataong ito ay nasisiguro ni Anne na sa mukha ni Jake sasambulat ang kanyang katas.
Todong ibinubuhos ni Jake ang kanyang atensyon sa puke ng kanyang kasintahan–si Anne. Marapat na gawin iyon upang masiyahan ito nang lubusan.
Inaamin niya sa sarili na hindi niya iyon kagustuhan bagkus ay waring may nagtulak sa kanya na lubayan muna pansamantala ang kanyang nobya.
Nguni’t hayun at bumalik na naman siya sa bungad nito. Nasasarapan na naman. Nagbalik ang sigla ng katawan, ang libog, at init na hindi halos maipaliwanag. Nababahala ang binata na baka mamaya ay pumalag na naman ito at magngangawa ng salitang hindi niya pakaiibigin.
Iyon pa naman ang ayaw niya. Naggalawan ang mga litid sa leeg ni Anne. Sa pekpek, sa mga hita, sa mga tuhod, at sa buong katawan. Panay ang tadyak.
Ang nakasisiya ay walang direksyon ang mga sipa ng babae. Bunga lamang iyon ng labis na konsentrasyong ginagawa. Malapit na malapit talaga ito sa rurok ng kaligayahan.
Hayun nga at lalong nag-uumulol. Labasan ang mga pawis. Sangkaterba iyon na para bang ayaw siyang tantanan. Hindi na tuloy mawari kung natatae o naiihi si Anne. Matindi ang reaksyon ng mukha ng dalaga. Pawis na pawis na ito. Sabon na nga lang ang kulang at maaari nang ideklarang naliligo sa ilalim ng araw. Pagkaraan ng ilang hagod ay nagkandaangat ang puwet ni Anne.
Lalong naglabasan ang pawis. Kumakagat sa labi at ungol nang ungol. Medyo pabulong na lamang ang mga hiyaw at ungol ng dalaga nguni’t halata pa rin iyon.
Silang dalawa lang kasi ang nasa munting isla na iyon. At ilang saglit pa ay parang maiihi na talaga at matatae si Anne niyakap nang mahigpit si Jake. Muli ay ibinaon ang mga kuko sa likod. Hanggang sa ilang hagod ay tumalsik ang katas mula sa birhen nitong puke.
Hindi nga nagkamali si Anne, sa mukha nga tumama ang mga katas niya. Katas ang inihilamos ng dalaga kay Jake. Hindi iyon inaasahan ng binata nguni’t napangiti lamang siya.
Inaamin naman ng lalaki sa sarili na hindi niya iyon gusto. Ang mapait naman sa sitwasyong ito, hindi niya kayang sitahin o pagsabihan si Anne sanhi ng ginawa. Mahal niya ito, alam niya iyon. Alam ng Diyos, dalisay ang hangarin niya rito at nakahandas siyang pakasalan kung gugustuhin ng dalaga pagkatapos ng kanilang pag-aaral. Kasiyahan ang bumakas sa mukha ni Anne matapos labasan na dito ay sa pisngi pa ni Jake tumama ang malagkit na likidong ibinuga ng puke ng dalaga.
“Ang galing mo pala,” ang namulas ng bibig ng babae matapos makaraos.
“Akala ko, wala kang alam sa seks. Hayup ka rin pala…t-teka, saan mo nga pala natutunan iyon?” ang dugtong pa ng marilag na babae. Lupaypay ito pagkatapos damhin at namnamin ang sunud-sunod na hagupit ng dila ni Jake. Walang ibinulalas na komento kahit na konti ang binata.
Waring natuka bigla ng makamandag na ahas. Inuusig naman siya ng mga titig ng dalaga. Waring sorbetes tuloy si Jake na gusto nang magpalusaw sa ilalim ng masidhing sikat ng araw.
Kapani-paniwala at malakas na alibi ang pilit na ginuguni ni Jake upang mapaniwala niya ang mapaghinalang si Anne. Pasumandali siyang nagpako ng tingin sa mumunting alon na bahagyang humahampas sa dalampasigan. Humarap na naman siya sa babae.
Lalong tumibay ang hinala nito na may karanasan na siya sa isang eba noon. Nguni’t may naisip na reaksyon si Jake kahit paano at iyon ay ngiti lamang pagtapos niyang marinig ang pagpupuri ni Anne.
“H-hindi nga. Sabihin mo naman sa akin ang sikreto mo, dear!” tanong uli ng dalaga. Tumingin muna sa malayo ang binata bago nagsalita.
“Talaga ha? Sikreto iyon, hindi pwedeng sabihin…” bunghalit pa ni Jake na sinamahan ng matamis na ngiti. “Diyos ko, mahal mo ako, ‘di ba?”
“Yup.” Mabilis namang tugon ng binata. “Kung gayon, hindi mo ako dapat paglihiman…ano ba naman iyan, tayong dalawa lang naman dito!” waring nanenermong bulalas pa ni Anne. Ngumiti bago tumingala sa langit si Jake. Tinapunan ng sulyap ang nobyang nakalahad pa rin ang pekpek at kambal na dede.
“O sige na nga!” anang binata.
“O, ano nga iyon?”
“Alin nga pala iyon?”
“Aba, kunwari ka pa…andali mo namang makalimot! Hindi ka naman ulyanin siguro dahil bata ka pa naman!” kantiyaw ng dalaga.
“Aba, masama bang ipaulit ang tanong?”
“Pasaway ka talaga! Ang sabi ko…‘yung galing mo sa kantot…saan mo nakuha o natutunan?” ”Ikaw naman…kung magtanong eh masyadong kuwan…”
“Anong masyadong kuwan? Ano nga iyon? Sinong nagturo sa ‘yo?” Tila nagsisiyasat na si Anne.
“Nu’ng sikreto ko? Wala lang! Napanood ko lang naman ang mga iyon sa VCDs at VHS tapes!” salaysay pa ng lalaki na parang nakikimi pa sa kaharap na walang panty at bra. Nakaladlad kasi sa ilalim ng araw ang t-back nito. Pinatutuyo nguni’t ang pekpek ay hindi pa natutuyo sa sobrang dami ng naibugang katas ng hiyas.
“Gano’n lang pala iyon? Akala ko kasi may karanasan ka na…at nagtataka lang naman ako sa iyo.” Paliwanag ng dalaga. Umiling si Jake. Batid niyang nagpapahiwatig ito ng pagdududa.
“What is that supposed to mean?” Tugon ni Jake na halatang nagi-guilty. “Nope, nevermind it, dear…” “Ako naman ang magtatampo sa iyo niyan!” kunwa’y naninindak na wika.
“What?” singhal na tanong ni Anne. “Ku! Kalimutan na nga natin iyan! Ituloy na lang natin ‘yung kantutan natin…” biglang pihit ni Jake. Ginawa niya iyon dahil talos niyang duda ito sa kanyang karanasan. Maaaring nag-iisip ito dahil imposible din naman kung sa VCDs niya lang nakuha o kaya ay sa VHS tape ang kanyang husay sa foreplay. Iyon ang iniisip niya na maaari ring iniisip ng kanyang kasintahan.
Pareho silang nagdududa sa isa’t isa. Magsasalita na sana siya nang may mapunang hindi kanais-nais. Biglang tumayo si Anne at hinawakan ang kamay niya. Giniyahan iyon papuntang kambal na mansanas sa dibdib. Dahan-dahan iyon. Waring nag-iingat. Parang nanginginig naman sa nerbiyos ang binata. Natigilan si Jake nang hawakan ni Anne ang kanyang burat. Parang balak yatang isubo!
Kinitil na halos si Jake ng kanyang katahimikan nang maramdaman ang kamay ni Anne na humahaplos sa kanyang burat. Hinagod iyon ng mainit nitong palad. Nakatingin pa ito sa kanya habang sinasakal ang kanyang titi.
“Gusto mo ba?” pabulong na tanong sa kanya ng dalaga.
“Hah?” ang naisagot ng binata na parang nae-engkanto.
“Gusto mo bang kainin ko ‘to?” yaya ni Anne. Iling lamang ang itinugon niya pagkasabi niyon ng kanyang nobya. Magulo para sa dalaga ang sagot na iyon ni Jake. Binitiwan tuloy ang tayung-tayo nang burat ng binata. Gusto niyang habulin ang kamay ni Anne. Nguni’t hindi niya nagawa iyon. Matama niyang minasdan ang babae. Inaantabayanan niyang titingin itong muli sa kanya. Halos limang minuto ring nanatili sa ganoong ayos ang magkasintahan.
Para tuloy silang mga paslit na konting tampuhan lang ay hindi agad magbabatian. Ang totoo ay gusto naman talaga ni Jake na maranasan ang hagod ng dila ng isang babae sa kanyang burat. Gusto nang tawagin ng binata si Anne at sabihin dito na paborito niya ang suhestiyong inilahad nito kani-kanina lamang. Hanggang sa hindi na nakatiis ang babae, humarap na ito kay Jake.
Kunwaring dumako ng tingin sa malayong pook ng kawalan ang isa. Siya naman ang gustong magpapansin. Lihim na napangiti ang damdamin ni Anne. Hindi nga ito nagkakamali dahil gustong-gusto ng lalaki iyon–ang sinabing isusubo ang naghuhumindig na burat. Kuminang ang angking kagandahan ng dalaga nang minsan pang tumayo mula sa kinauupuang bato na hugis-kama.
Perpekto ang hubog ng katawan ng lekat. Walang hindi madedemonyong tao sa sandaling masagi ng mata ang pamatay na katawang taglay.
Ipinokus ni Jake ang kanyang mga mata at guni sa napakalayong karagatan–sinagad ng tingin niya hanggang sa kadulu-duluhang parte ng pasipiko. Napasimpit siya nang dumampi ang palad ni Anne sa kanyang balikat. Mainit pa naman iyon. Matalas mang talab sa balat ang haplit ng init ng araw ay hindi iyon tagos sa dalawa.
Protektado kasi sila ng mga maliliit na bakawan na kinalalagyan ng dambuhalang bato kung saan naman sila nakapuwesto. “Ano ba, dear…gagawin ko na ba?” anas ni Anne kay Jake.
“A, eh…” patlang niyang sagot.
“Ano? Masarap naman eh…susubukan lang natin!” pang-eengganyo pa sa lalaki ng tila diyosang kasintahan. Hindi na siya nagsayang ng sandali.
Napakalaki ng “OO” na isinagot niya kay Anne. Karaka siyang umupo sa bato. Sumunod naman na tila minamalarya ang dalaga.
“Pikit ka na lang, dear. Hindi pa ako sanay dito. At saka, ayokong may nakatingin sa akin habang kumakain ako ng hotdog!” dikta ni Anne kay Jake. Tumango uli ang binata. Bumukaka at inihanda ang sarili para sa gagawin ng kanyang iniirog.
Ganoon nga ang kanyang ginawa. Ipinikit niya ang kanyang mga mata. Ilang sandali pa ay naramdaman na ni Jake ang bibig ni Anne sa ulo ng kanyang burat. Nagsimula itong sumalakay. Dinilaan iyon mula sa puno hanggang sa pinakaulo ng sandatang pambarurot. Ramdam na ng binata ang sidhi ng dila ni Anne.
Napakagat siya sa labi. Masarap talaga iyon. Para siyang nakukuryente ng sampung libong boltahe. Inalalayan pa siya ni Anne upang maidantay sa balikat nito ang kanan niyang hita.
Nilamon iyon nang nilamon. Kung minsan ay sa ulo ito nagsisimula at kung minsan naman ay sa punong bahagi ng burat.
“Mukhang hindi ko ‘to kayang isubo lahat, dear.” Ang nasambit ni Anne nang makitang naglabasan ang mga ugat sa burat ni Jake.
“Ikaw na bahala kung ano’ng gagawin mo, basta…paligayahin mo lang ako.” Sagot naman ng binata–na halatang bumibilis ang pintig ng puso. Alam na ni Jake na pagkatapos ng ginagawang iyon ni Anne ay ang pekpek na nito ang kanyang matitikman. Kakantutin niya ito kahit na anong mangyari.
Nagitla na lamang si Jake nang kanyang mapansin na isinusubo na ni Anne ang ulo ng burat niya. Hindi pa mahusay ang dalaga, alam iyon ng pinaliligayang kasuyo.
Pagkaraan ng ilang sandali ay napadilat ang mga mata ng isa nang matuklasang nakasakmal na kalahati ng kanyang burat ang bibig ni Anne. Hindi siya halos makapaniwala sa kanyang natuklasan. Ang akala niya ay hanggang padila-dila lang ito.
Sabi na nga ba niya at mahal din siya nito. Iyon lamang ang alam ni Jake na sukatan ng kanilang pagmamahalang dalawa ng dalaga. Bihira kasi ang mga babaeng gagawa ng ganoon sa lalaki kung hindi ito tunay na nagmamahal. Inutusan pa nga siya ni Anne na ibuka nang todo ang kanyang mga hita at nang hindi siya mahihirapan. Sinunod naman ng binata ang utos ng dalaga.
Ibinuka pa nga niya nang husto ang mga iyon, ayon sa kagustuhan ng kanyang minamahal. Napaigtad na lamang si Jake nang lamunin nang lahat ni Anne ang kanyang burat. Hindi na ito umiimik magmula nang simulan ang paraang iyon ng pagpapaligaya sa kagaya niyang adan.
Para itong mabibilaukan sa laki ng kanyang burat. Mahaba ito at mataba. Hindi pangkaraniwan ang laki niyon kaya’t ramdam niyang nahihirapan ang kanyang nobya. Nguni’t walang magagawa si Jake dahil ito ang gusto ng babae.
Pagkaraan ng ilang sandali, sumuot-suot sa buong pagkatao ni Jake ang init na dala ng dila ni Anne. Ramdam niya kung paano sinakmal ng kuryente ang titi niya, kumalat iyon hanggang sa buo niyang katawan.
“Masarap ba?” Bulalas nitong tanong pagkatingala at tiningnan si Jake. Waring inaalam ang nagiging reaksyon ng binata sa ginagawang pagkain sa kanyang burat. Tango lamang ang isinagot niya.
Ayaw niyang sabihin ang totoo na talagang masarap na masarap iyon. Ibig sabihin lamang nito, higit pa kaysa masarap.
Hindi na maipaliwanag ng guni ni Jake ang nararamdaman niya habang kinakantot niya ang bibig ni Anne. Sinasabayan na niya iyon ng kadyot. Punong-puno ang bibig ng dalaga at kahabag-habag baga ang hitsura nito habang kinakangkang ng kasintahan ang bunganga. Nakapikit na rin naman si Anne.
Ramdam na rin pala nito ang init ng titi ni Jake. Hindi na iyon pinuna pa ng binata. Pinatayo niya ito. Idinunggol ang mukha sa bungad niya at doon ay napaubo ito nang napakalakas.
Nabilaukan ito. Subali’t sa halip na umayaw dahil sa sinapit ay pinag-igihan pa ni Anne ang ginagawa nito sa kasuyong adan. Nilamon nang nilamon ang lahat-lahat ng laman nito.
Kulang na lang ay isama pati ang dalawang bilog na nasa pagitan ng mga hita. Kinantot nang kinantot ang bibig. Habang ginagawa iyon kay Jake ay kinakapa naman ng binata ang mga dede nito.
Walang sawang pinaglalamas. Ibinaba ang mga palad sa puson hanggang sa marating ang pekpek.
Napatigil si Anne. Naramdaman kasi nito ang tila maapoy na mga palad ni Jake na dumampi sa pisngi ng kanyang puke. Pareho ang iniisip ng dalawa–kantutan na! Nguni’t habang kapwa pinag-iinit ang isa’t isa ay biglang nakarinig ang dalawa ng haginit-kaluskos na waring likha ng mga nag-uumpukang hayop malapit sa kanilang kinaroroonan.
Sagad-sagarang sindak ang dagling sumaklot sa magkasintahan nang marinig ang ingay–na nagmumula sa di-kalayuan.
Nakatakda na sanang sumisid si Jake sa lawa ng kaligayahan ni Anne nang kanilang marinig iyon.
Alam ng binata, likha iyon ng mga hayop na namumugad sa animo’y paraisong kanilang kinaroroonan.
“Tingnan mo nga muna iyon!” pasinghal na utos ng dalaga sa kasuyo habang nagkakamot ng ulo.
Gumuhit sa mukha ni Anne ang inis na nararamdaman nito.
Hindi naman malaman ni Jake ang gagawin.
Nasa malayong lunan ang bagay na sumisindak sa kanila.
Hindi naman nakasagot ang binata nang marinig ang tinurang utos ng kasuyo.
“Hindi mo ba naririnig ang sinasabi ko?” si Anne.
Umiling ang kaharap–na ang kahabaan ang tayung-tayo pa rin nang mga sandaling iyon.
“Anak ng putsa naman, oo!” dagdag pang singhal ng dalaga. Napitang tumindig si Jake. Napaanga naman ang isa dahil kanina pa ito nauuma sa mga pangyayari sa paligid.
Ang totoo ay kanina pa nito gustong-gustong magpakangkang pero hindi sila nakakapagkonsentreyt dahil sa ingay na nililikha ng mga hayop sa paraisong iyon.
Binagtas ng binata ang lunang pinagmumulan ng ingay.
Ang mga mata nito ay nakahanda sa anumang panganib na idudulot ng kanyang gagawin.
Marahan ang mga hakbang ng binata patungo sa lugar na iyon habang pasimple namang humihimlay ang kasuyo sa hugis-kamang bato sa tabing-dagat.
Patuloy pa rin naman ang ingay na kanilang naririnig. Si Anne ay nakamasid sa malayo.
Hindi na pinapansin ang kasintahang nagmamatyag sa paligid.
Tinatanaw nito ang mga silahis ng araw na kumikislap-kislap sa mga alon habang hinahampas ng hangin.
“Antagal naman ‘ata ng lalaking iyon!” bulalas ni Anne pero ang tinig nito ay hindi na naririnig ni Jake.
Malayo na ang nabagtas ng lalaki.
Sinisipat na ng paningin nito ang buong paligid. Patuloy ang ingat na naririnig ng lalaki.
Hindi naman nito ramdam ang panganib na nakaumang sa kanyang landas.
Tama ito, may mga naglalampungang hayop nga sa lunang iyon.
Akmang sisipatin na ni Jake ang mga nilalang na lumilikha ng ingay nang biglang umugong ang hiyaw ni Anne.
Namimitig ang mga tuhod ni Jake matapos umagting sa tenga nito ang hiyaw ni Anne.
Lalo itong sinaklot ng takot. Lalo itong nangamba. Karaka itong bumalik sa kinaroroonan ng dalaga. Napamura na lamang ito nang makita ang kinatatakutan ng kasintahan. Ginapangan lang pala ito ng isang malaking alimasag. “Tanggalin mooohh! Alisin mo nga iyan sa hita ko!” sigaw ng kasuyo.
Agad naman itong dinampot ng natatawang lalaki at itinilamsik sa malayo.
“Akala ko kung ano na’ng nangyayari sa iyo rito!” pang-uuyam ni Jake.
Tumalikod agad ito upang balikan ang bagay na minsan ay sumindak sa kanila.
“Sa’n ka pupunta?” tanong ng babae na noon ay sumisilay pa rin ang kaselanan. Napalingon ang kasuyo at sinuyod ng tingin ang babae.
“E, babalik do’n sa lugar na pinuntahan ko kanina! Titingnan ko lang kung anong klaseng mga hayop ang naroroon!” sagot naman ng binata.
“Huwag mo na lang kayang puntahan, dear?” suhestiyon ni Anne. Napailing na naman ito.
“Anong huwag eh ikaw nga ‘tong may gustong malaman kung anong ingay iyon?”
“H-hindi na ako interesado pang malaman kung ano iyon!” ang babae.
“Bakit?”
“Just fuck me, dear if you care!” yaya ni Anne.
Napatingin tuloy sa malayo ang kaharap. Parang hindi makapaniwala sa narinig.
Halata sa mukha na kontra ang muni nito sa iminulas ng labi ng kasuyo.
“I just wanna figure out something to be sure na walang ibang tao rito maliban sa atin …baka sakali may mga taong makakatulong sa atin upang makabalik tayo ng Maynila?” sabi ni Jake na halatang nagbabakasakali lamang.
Tango lang ang itinugon ng babae. Sumisilay pa rin ang pekpek nito na napakatambok.
Litaw na litaw ang bigotilyong kaangkinan. Napalunok na lamang si Jake.
“Well, if you wanna try, then do it…at hihintayin na lang kita rito!”
Karakang hinagkan ng binata ang babae sa labi. Idinako ang kamay sa mabuhok at malamang tahong sa pagitan ng dalawang hita. Napabukaka ito.
Nagdadalawang-isip tuloy si Jake kung babalikan niya ang lugar o hindi. Salat siya sa anumang maliwanag na pagpapasya.
“Mamaya na lang muna natin itutuloy ito, dear ha? Ang kantutan? M-marami pa namang oras at alam mo namang hindi ito nauubos, ‘di ba?” ang dagling naturan ni Jake habang minamasa ang kambal na mansanas sa dibdib ng dalaga.
Bigla itong kinilig. Para bang malaon na itong sumagi sa tenga. Para bang narinig na ito ni Anne sa mga eksena ng isang pelikulang kanyang napanood kamakailan lamang.
Hindi ito nakaimik.
“Masyado ka namang madrama, para namang napakalayo ng pupuntahan mo? Eh para d’yan sa paligid ka lang naman pupunta?” pambabara pa ng dalaga.
Hindi naman tinuran ng lalaki kung ano ang kanyang ipinapahiwatig.
Muling tumindig ang lalaki. Hindi na ito lumingon pa, nagmamadali.
Para bang alam na ang bagay na kanyang matutuklasan anumang oras mula ngayon.
Humakbang na ito palayo sa kinahihigaan ni Anne–isang batong buhay.
Malayu-malayo na ang hakbang nito nang biglang tawagin ng dalaga.
“J-Jake!”
“Ano na naman, ha?”
“Baka naman gusto mo akong isama?”
“Aba’y huwag naaaah! D’yan ka na lang kasi malapit lang naman iyon! Titingnan ko lang naman ang mga hayop na nag-iingay!”
”Sige na, dear!” pangungulit pa ni Anne.
“Ang kulit naman eh! D’yan ka na lang kasi! Maghahanap lang ako ng makakain natin!”
Hindi na rin naman nangulit pa ang kasuyo.
Nagpikit na lamang ito ng mga mata.
Parang tumatampal-tampal na rin naman kasi ang antok sa kanyang mga talukap.
Nakalutang ang pekpek nito na ubod ng tambok. Sa rikit niyon, maging ang mga hayop sa gubat ay tiyak na hahanga.
At nang masigurong hindi na nagsasalita si Anne at nangulit para sumama ay tumuloy sa paglakad si Jake.
Ginitian na ito ng pawis sa mukha.
Matarok na rin ang sikat na araw. Sumisigid ang init niyon sa kanyang balat.
“Kailangang makahanap ako ng makakain namin ni Anne! Hahanap ako ng paraan!” at mabilis na humakbang ang binata.
Nasabi niya sa sarili na kung ano mang hayop ang lumilikha ng ingay ay kanya itong lalapain.
Wala siyang ibang paraang naguguni kundi iyon lamang.
Subali’t pagkadako niya sa bungad ng isang malaking puno ng balete ay bigla siyang hinampas ng malamig na simoy ng hangin, kasabay ang pag-alingawngaw ng isang nakasisindak na ungol ng di-mawaring uri ng hayop.
Hindi lubusang matarok ng kaisipan ng isang ordinaryong nilalang sa sangliwanag ang pangyayaring sumilay sa dati nang masalimuot na buhay ni Jake.
Marahil ay tama ngang sabihing nae-eengkanto ang binata nang mga sandaling iyon sapagka’t engkanto ang nakaharap niyang dilag.
Pagkadampi ng palad nito sa kanyang leeg ay hindi siya nakapagsalita.
Waring nabilaukan niya. Kung tutuusin, waring napakalaki ng nakabarang bagay sa kanyang lalamunan.
Nakangiti lamang ang dalagang iyon.
Kanina pa lamang ay hinding-hindi talaga mawari ng binata ang kanyang gagawin, alangan siya sa kanyang mga naguguni.
Hindi niya matagos kung anong kapangyarihan ang dagling sumaklob sa kanya.
Ganap nang naidampi ng dalagang iyon ang palad nito sa pisngi ng binata.
Hindi naman nagsalita si Jake.
Manghang-mangha pa rin siya sa hitsura ng babaeng iyon.
Inaamin niyang hindi ito ordinaryong nilang sapagka’t hindi pa siya nakakakita ng ganoon karikit na babae sa tanang buhay niya.
“Maaari mo bang sabihin ang iyong pangalan, dayuhan?” biglang nagsalita ito sa pamamagitan ng isang mayuming tinig.
Larawan pa rin ng kalituhan at pagkagitla si Jake nang mga sandaling iyon.
Nakabuka niya ang kanyang mga labi nguni’t wala itong tinig na mailuluwal.
Hindi niya maintindihan ang kanyang sarili.
Parang may kung anong kapangyarihang nakalukob sa kanya magmula nang mabanaag niya ang kaanyuan ng dalaga.
“Batid kong hindi ka isang pipi, dayuhan. Sagutin mo lamang ang tanong ko…ang iyong pangalan ay ibig kong malaman.” At muling dumagundong ang tinig nito.
Natulala si Jake. Walang maisagot. Hindi niya maibubuka ang kanyang bibig.
Saglit siyang tumingala. Pasumandali siyang nagbulong ng banal na panambitan na minsa’y itinuro ng kanyang ina.
“Lord, bigyan mo ako ng lakas ng loob. Alisin mo sa dibdib ko ang takot sa nilalang na nakakaharap ko ngayon!” bulong pa ni Jake at ang mga katagang iyon ay para bang hinipan ng langit patungo sa kalawakan.
Nakatitig pa rin sa kanya ang napakarikit na babae.
Nag-iba ang kanyang pakiramdam nang muling masilayan ang kaangkinang saklot lamang ng kakarampot na tela–na ubod ng tambok.
Napalunok si Jake. May pagnanasang ipinapahiwatig ang isip at damdamin.
Anyong maagap na natarok ng mahiwagang babae ang nararamdaman ni Jake nang mga oras na iyon.
Ramdam na rin iyon ng babae. Gusto nang humalakhak.
Alam nito ang dagliang paglitaw ng kalikasan ng binata—ang pagiging tameme.
Lalong hindi nakaimik ang binata nang mapansin ang biglang pagngiti nito. Pilit niyang iwinawaksi ang sumasakmal na kaba at takot sa kanyang dibdib.
May suspetsa siyang hindi ito pangkaraniwang tao at masama ang hangarin nito laban sa kanya.
At nang magpako ng tingin sa kaharap ay higit pang humahikhik ang nilalang na iyon. Waring nasisiyahan ito sa tulad niyang naliligaw ng landas.
Hindi man tagos ang gagawin ay pilit na pinakakalma ni Jake ang kanyang sarili.
At ang ginawa ng binata, hindi niya ininda ang pagdampi ng palad ng babae sa kanyang pisngi at leeg.
Datapuwa’t hindi niya tagos ang ibig ipagkahulugan niyon ay sukdang naroroon ang takot kani-kanina’y lumisan na sa kanyang dibdib.
Nagpupumiglas ang kanyang kaluluwa, nasisindak sa panganib na maaaring idudulot ng nakakasagupa niyang nilalang.
“H-hindi ako masama gaya ng iniisip mo, Jake.” Bigla itong nagsalita, na sinabayan pa ng napakatamis na ngiti at titig.
“Kilala mo ako?” gitlang tanong naman ng binata. Halatang nagtataka.
Noon lang din naman kasi niya nakaharap at ang matindi pa ay sa gitna pa ng kagubatan.
“A-ayaw mo kasing sambitin ang iyong pangalan kaya nagkusa na lamang akong magsalita at bigkasin ito.”
“P-pero, pa’no mooohhh…” bigla pang pakli ni Jake. Ang ibig niyang sabihin ay kung paano nalaman ng babae ang kanyang pangalan.
“H-huwag mo nang alamin pa, Jake. Mahabang kwento…malalaman mo rin iyan pagdating ng panahon!” Sabay sagot nito at inalis ang palad sa pisngi ni Jake saka idinako sa balikat.
Sinubukang umiwas ng binata.
Hindi niya nagawa iyon. Huling-huli na iyon. Nakangiti pa rin ito. Ubod talaga ng tamis.
Habang nakatindig ay damang-dama na ni Jake ang masidhing palad ng marilag na dilag.
Bumaba iyon nang marahan sa kanyang braso. Lalong nagsusumidhi iyon.
Para siyang nilalason niyon. Tinatangay sa ulap.
May kung anong init ang sumisigid sa mga kalamnan ni Jake habang unti-unting bumababa ang palad ng babae patungong palad ng binata.
Damang-dama ni Jake ang marahang pagdaluhong ng kuryente mula sa palad ng babae painog sa kanyang buong pagkatao.
Nagpupumiglas ang kanyang kaluluwa. Waring hindi matalos ng gunita ng binata ang mga nalalakap ng kanyang paningin.
“Totoo ang mga nakikita mo, Jake…” sabi ng babae at nagkukumislap ang mga mata nito sa katititig sa kanya.
“T-teka…” nabitin na naman tanong ng binata, hindi na nadugtungan pa iyon nang takpan ng marilag na dalaga ang bibig.
“S-sandali lang…” At parang natauhan ang binata.
Dagli nitong sinakmal ng palad ang kamay ng babae at inilayo sa kanyang mga braso.
“Layuan mo ako, babae…kung sino ka man, tama na ang panggugulo mo sa amin! M-maawa ka sa amin!” Ang nasabi ng lalaki at humarap uli sa babaeng iyon.
“Wala akong masamang intensyon sa paglitaw ko ngayon, lalake…gusto ko lamang makatulong sa iyo!” ang halos pabulong nang sabi ng babae.
Parang kinilabutan si Jake sa kanyang narinig. Para bang sumusuot ang espiritu ng tinig ng babae mula sa bibig nito patungo sa kanyang buong katawan.
“Kung talagang hindi ka masamang tao at wala kang masamang intensyon dito, bakit kailangan mo pa akong guluhin? Bakit kailangan mo pa akong takutin at halos patayin mo na ako sa takot lalo na nang ika’y mag-anyong baboy?” Ang diin pang himutok ni Jake.
Halatang tila pinagsisisihan ang paglitaw nito sa pinakapusod na lunan ng paraisong kanilang kinaroroonan.
“H-hindi ko akalaing gano’n na ang tapang na taglay mo ngayon…kung noong una ay natatakot ka pa sa mga gano’ng tagpo…ngayon ay hindi na. Pinahanga mo ako, Jake.” Makahulugang sabi pa ng dalaga.
Muli itong bumaling ng tingin sa malayo at binalikan ang binatang puno pa rin ng kalituhan, nahihiwagaan sa kaharap.
“P-pero, sino ka?”
Biglang yumuko ang mahiwagang babae, nagliwanag na naman ang kaanyuan nito, muling nag-angat ng mukha, at hinarap si Jake.
“Makikilala mo rin ako sa mga susunod na araw, alam kong hindi ka na rin mahihiwagaan sa akin pagsapit ng panahong iyon.” Malalim pa nitong tugon.
Napapaisip si Jake. May bigla siyang naalala.
Tama nga siya, tama ang kanyang suspetsa. Marahil ay kilala niya nga ang babaeng nakakaharap niya niya ngayon.
Pero, saan? Saan niya nakaharap minsan ang mahiwagang babaeng ito?
At ano’ng magiging papel nito sa inog ng kanyang masalimuot na daigdig sa piling ni Anne?
Kakaiba na ang nararamdaman ni Jake nang mga sandaling iyon–magkahalong kaba at takot sa dibdib.
Sinundan naman ng libog sa katawan. Libog na ang babae rin ang nagtulak sa binata upang magpakaanod sa tukso bitbit ng kamunduhan.
Walang tigil ang pagsikdo niyon. Wari bang papaslangin siya nito. Patuloy pa rin namang nakatingin sa kanya ang mahiwagang babae.
“Bakit kailangan ko pang maghintay ng matagal bago kita makikilala?” halatang nauumang tanong ng binata.
Sa tinuran kasi ng babae ay parang matatagalan pa ito.
At ngayong nasa harapan niya na ito, tanong niya, bakit pa nga kailangang pahirapan ang kanyang sarili gayung abot-kamay niya na ito?
Inusig ni Jake ang kanyang sarili nang paulit-ulit.
Pasumandali siyang nanahimik habang matamang pinagmamasdan ang babaeng nasa harapan niya.
“Maaari mo bang sabihin ang iyong pangalan ngayon?” ang minsa’y tanong pa niya sa marikit na dalaga.
Nag-isip na naman ito. Tumingin sa malayong lunan, anyong pinag-iisipang mabuti ang isasagot.
“Sa aking tingin ay hindi pa ngayon ang tamang panahon upang malaman mo ang lahat, ang mas mabuti mong gawin ay ituloy ang iyong binabalak…” nakatingin sa malayong anas ng dalaga kay Jake.
Mas lalo pang nahiwagaan ang lalaki.
Hitik pa rin sa mga tanong ang kanyang isipan. Para siyang mababaliw sa kaiisip ng maisasasagot niya rito o dili kaya’y mga katanungang magpapaamin sa tunay na katauhan ng kaharap.
Nguni’t kasunod ng kaba at takot na iyon ay sinundan ng masidhing pagnanasa sa babae. Nakakabaliw ang katawan nito. Diyosa ito sa pakiwari ni Jake.
Kung hindi siya nagkakamali, ito ang reyna sa lugar na iyon, sa lugar na kanilang kinaroroonan, sa lugar na kanilang napuntahan, sa lugar ng kanilang wakas.
“Huwag kang mag-iisip ng ganyan, Jake.” Ang biglang nasabi ng isa bilang pagsita ng mahiwagang babae–na nagkukumislap ang damit sa mala-gintong kasuotan.
Nagulat na lamang si Jake nang bigla siya nitong hawakan.
At ang matindi pa ay sa palad niya ito humawid. Para bang noon lang nakahawak ng kamay ng isang lalaki. Pinisil-pisil iyon ng mahiwagang babae. Nakatitig ito kay Jake habang ginagawa iyon. Lumulunok.
Parang biglang dinapuan ng kidlat ang mga mata’t labi ni Jake nang mapansing pinisil na nang pinisil ng mahiwagang dalaga ang kanyang mga palad.
Hindi siya agad nakapagsalita pa. Gayundin, hindi agad siya nakakurap man lamang sa ginawang iyon ng isa.
Hangad niyang pumiyok, wala siyang magagawa. Hangad niyang sumigaw ng tulong, wala siyang maisisigaw.
Wala siyang mailalabas na tinig.
Tila lalo pang nagkabikig ang kanyang lalamunan.
Para siyang masisiraan ng bait sa tindi ng init ng mga daliri nito.
Ubod ng kalandiang hinagod-hagod ng mga daliri ang pinakapusod ng palad ng binata.
Akma nang iiwas pero hindi na ito nagawa pa ng lalaki.
Ang totoo ay gustong-gusto rin ito ng lalaki. “Bakit ngayon ka palang iiwas, Jake?” ang natatawang tanong ng dalaga.
“Batid kong isa ito sa mga kahinaan mo, lalake.” Sabi pa nito.
Hindi sumagot si Jake. Hanggang sa mapuna na lamang ng binata na malapit na ito sa kanya. Kung kanina ay dalawa dipa ang agwat nila, ngayon ay isang dangkal na lamang. Napakabilis ng pangyayari. Talab na talab sa dibdib niya ang sidhi ng palad nito na unti-unting humihimas dito.
Hindi na siya pumalag pa, sapagka’t ang totoo ay wala na talaga siyang balak pang pumalag sa ginagawang iyon ng babae.
“Samantha ang pangalan ko, Jake.” Biglang nagsalita ito habang unti-unting inihihimod ang mga palad sa mabalbong dibdib ng binata.
“Oo, aaah…oooh!” nanginginig ang boses namang sagot ni Jake. Biglang napansin ng binata ang paglapit sa kanya ni Samantha.
Parang sa isang iglap lamang ay nasa tapat na ng kanyang bibig ang labi nito.
“Isa kang hulog ng langit, Jake…alam mo ba ‘yun?” si Samantha.
“Huh?” gulat namang reaksyon ni Jake.
“P-psssst! Huwag ka na lang magsalita…’di mo rin naman maiintindihan kung sasabihin ko sa iyo!”
”A-anong ibig mong sabihin?”
”Mamaya na lang natin pag-uusapan iyan. May gagawin tayo! Kinakailangang matapos natin nang maaga sapagka’t maraming naghihintay sa akin sa di-kalayuan!”
Napatingin na lamang kay Samantha si Jake. Hindi pa rin alam ang gagawin. Pero ang alam niya, magtutungo sila sa ika-pitong papalag ng langit. Biglang tumindig ang kanyang burat. Tayung-tayo ito. Nakangisi namang idinikit ng dalaga ang bibig nito sa leeg ng binata.
Pamimitig ng mga tuhod ang dagling natalos ni Jake nang kanyang maramdaman ang sidhi ng mga palad ni Samantha.
Nananatili silang nakaupo sa lunang iyon. Hindi naman mawari ng binata ang sasabihin, at hindi na rin naman nagsasalita ang mahiwagang dalaga.
“Sino ka ba talaga at anong pakay mo sa akin?” at biglang pumailanlang ang boses ng binata.
Minsan pang kumunot ang noo nito. Nagngangalit ang tenga, dama iyon ng babae.
Sa boses pa lamang ay halata nang may nakakubli pa ring inis sa dibdib ng lalaki.
Nakangiti pa rin naman si Samantha. Wala itong pagkatinag.
“Umayos ka na lamang ng upo at alam ko kung ano’ng makapapawi ng galit na iyan na nasa iyong dibdib!” may kaakibat na ngiting ganti naman ng dalaga.
“Pero, ayokong bumigay sa iyo nang ‘di ko nalalaman ang iyong tunay na pangalan gayundin ang iyong tunay na pakay sa ‘kin!” pabulyaw nitong sagot.
Sa malayo na nakatingin si Jake at waring hindi naguguni ang dalagang nasa kanyang harapan.
Hanggang sa mga sandaling pinamamahayan na ng matinding kalibugan ang katawan ay naroroon pa rin ang mga pagdududa sa isipan ng lalaki.
Waring nahulaan naman ni Samantha ang iniisip na iyon ng binata. “Sinasabi ko na sa iyo na huwag mo nang pagdudahan ang aking pagkatao! Hindi ako masamang nilalang gaya ng iniisip mo! Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo?!” halos pasinghal nang tugon ng dalaga. “P-pero pa’no mo mapapatunayan sa akin iyan? Ano’ng pruweba mo? Siguro, maniniwala lamang ako sa iyo kung mapapatunayan mo sa aking wala kang masamang motibo laban sa amin ng nobya ko.” Nakatiim ang bagang na sagot naman ni Jake.
Ang diwata naman ang biglang natigilan. Nasapol ito sa tinuran ng binata. Hindi na rin naman nito madalumat ang isasagot. Maniwaring nahawahan ito sa binata sapagka’t kanina’y ganito ang masisilayan sa lalaki at ngayon ay ang mahiwagang dilag naman sa pusod ng tila naliligaw na paraiso.
“Kung gayon, wala nang problema…patutunayan ko sa iyo na wala akong masamang intensyon o dili kaya’y motibo laban sa inyong mga tagalupa.”
Biglang nagpako ng tingin ng lalaki. Pinagmasdan si Jake mula ulo hanggang paa. Huminto ito at binalikang muli ng tingin ang paa at ang ibang ulo naman sa sentro ang pinagmamasdan. Nakabukol ito sa harapan ng binata. Mainit na rin ang pakiramdam ng diwatang si Samantha nang mga sandaling iyon. Nakakaramdam na ito ng pangangati ng singit at puson na kinakailangang ibuga.
“Pero bago ko gagawin ito ay pagbigyan mo muna ako sa hihilingin ko sa iyo ngayon, kung maaari.”
“Ano iyon?”
“Kantutin mo ako, Jake!” sabi ng marilag na si Samantha at niyakap ang binata.
“Hah?”